Bu soğukta bu acınası hali ile biraz daha bekledi kapıda genç kız. Hafif yağan kar taneleri yüzüne değiyor bu hareket kızı istemsiz olarak gülümsetiyordu. "Arya?" duyduğu ses ile yerine çivilendi sanki. Gözleri büyüdü. Bu sesi hiç duymamış olmayı diledi. Yavaşça sağ tarafa-sesin geldiği yöne- döndü. Gördüğü kişi ile gözlerini hızla kapattı. Bakmak istemiyordu ona. Onun varlığını kabullenmek istemiyordu.
"Kızım?" sesi ile midesine bir şeyler oldu. Kusmak istedi. Ağzını zar zor aralayıp bir iki şey söyledi. "Bana kızım deme" sesi kısık çıkmıştı. Ama bir o kadar da nefret doluydu. Yanına yaklaştı Murat Özdemir. Geri adım attı Arya. "Sakın! Yaklaşma bana." Şimdi sesi daha gür çıkmıştı.
"Seni almaya geldim." Yüzünü ekşitti Arya. "Seni ondan kurtarmaya geldim." kurtarmaya gelmiş diye geçirdi içinden Arya. Bir şey demedi. Diyemedi. İçinde nefret vardı. Yılların hasreti vardı bir yandan da.
"Hadi gel. Gidelim." Arya güldü. Ne kadar kolaydı bu sözleri söylemek. Ne kadar kolaydı her şeyi hiçe sayıp gitmek. "Her şey güzel olacak mı?" dedi Arya.
"Evet. Her şey güzel olacak." dedi Murat Özdemir kızına. Bu konuşma Aryaya çok tanıdık geliyordu.
"Bu kadar kolay mı peki?" dedi karşısındaki adama. Murat Özdemir bir şey demedi. Sadece yılların geçmesiyle daha da güzelleşen kızına baktı. Her yıl onları takip ediyordu. Urazı ve Aryayı.. Aslında bir kardeşleri daha vardı. Uzakta. Onlardan habersiz... Karşısındaki kızı ile tanıştırmak istiytordu onu. Peki ne diyecekti? Hala evli olmasına rağmen başkasından çocuk yaptım mı diyecekti? Utanmazdı ki. Derdi yine Murat Özdemir. Sadece Aryanın yanına gelmesi yeterdi.. Asrının da icabına bakacaktı elbet...
*****
Şimdilik kısa bir alıntı yeter sanırım 😁😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH
Teen FictionGökkuşağı denilince akıllarına orada olmayan tek renk 'SİYAH' geliyordu. Neden siyah yoktu gökkuşağında? Dışlanmış mıydı? Yoksa oradaki renklere göre daha karanlık olduğu için mi? Kendisi de siyahın içindeydi. Hayatı hayalleri siyaha boyanmıştı. Ner...
