Gökkuşağı denilince akıllarına orada olmayan tek renk 'SİYAH' geliyordu. Neden siyah yoktu gökkuşağında? Dışlanmış mıydı? Yoksa oradaki renklere göre daha karanlık olduğu için mi?
Kendisi de siyahın içindeydi. Hayatı hayalleri siyaha boyanmıştı. Ner...
Yağan yağmur insanların kaçışmasına sebep oluyordu. Bazıları nefret ettiği için kaçıyordu bazıları ıslanmamak için. Bazıları da mutluluktan yerinde zıplıyordu. Melis sise yavaş adımlarla yürüyor yağmurun tadını çıkarıyordu. Üniversiteye gelmişti. İki gündür gitmiyordu okula zaten. Hem babası yüzünden hem de kendi duyguları yüzünden. Sedat'tan hoşlandığını sanmıştı ama yanılmıştı. Onu yanıltan ise Koray'dı. Daha yeni tanıyordu onu nasıl hisleri bir an değişmişti bilmiyordu. Ama şu an kalbi heyecandan yerinden fırlayacakmış gibiydi. Üniversiteye geldiğinde kapıda durdu. Kocaman bahçeye baktı. Normalde bugün dersi yoktu ama dekan kendisini çağırmıştı. Ya bir sorun vardı ya da gözüne batmıştı. Normalde görünmeyen biriydi zaten. Çok sık görmüşlüğü de yoktu onu.
Fakülteye girip koridorda yürümeye başladı. Dekanla sonradan görüşse de olurdu. Koray'ın burada olduğunu biliyordu. Konferansa indi ve etrafında ki öğrencilere baktı. Gözü Koray'ı arıyordu. İstediğini bulduğunda gülümsedi. Yavaşça yaklaşıp hemen önünde ki boş yere oturdu. Sessizce "Selam." dedi adama yan dönerek.
Kendisine seslenen kız ile kafasını kaldırdı Koray. Melis'i görünce gülümsedi. "Selam güzellik." dedi o da sessizce.
"Ne yapıyorsun?"
"Dersimi aksatmıştım. Telafi ediyorum." dedi sahnede ki profesörü göstererek. Kafasını salladı Melis. Koray önüne döndüğünde dikkatle onu izledi. Kaşlarını, gözlerini, çukur gibi olan elmacık kemiklerini, dudaklarını... Sırayla hepsine baktı. Çok güzeldi. Kalbi sıçrıyordu şu an yanında ki adama doğru. Farkında olmadan iç çekti. Kendisine dönen Koray ile hızla gözlerini kaçırdı. Yakalanmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Buraya da TVD en sevdiğim kısmı bırakayım :))
Gövdesini kıza yaklaştırdı eğilip sessizce "Beni mi izliyorsun sen bakayım?" dedi sinirliymiş gibi yaparak.
"Yok...Ben cama bakıyordum." Asla yalan söyleyemiyordu Melis. Ama dua etti adamın inanması için. Yanakları yanıyordu. Kesin kızarmıştı.
Kızaran kıza baktı Koray. Yanakları pembeleşmişti. Ne olduğunu anlamamıştı ama. Omuz silkerek önüne döndü.
Melis eğdiği kafasını kaldırdı ve Koray'a baktı tekrar. Bu sefer seri bir şekilde kendisine baktı Koray. Yine yakalanmıştı ama bu sefer kafasını çeviremedi.
Kızın hala baktığını biliyordu Koray. Farklı hissetti o an. Anlayamadı ne olduğunu. Neden kendisine böyle dikkatle bakıyordu bilmiyordu. Belki de tanımak için bakıyordu. 'Neden tanımak için uzun uzun baksın ki?' diye düşündü sonra.
Konferans bittiğinde herkes çıkarken Melis de ayaklanıp Koray'ın yanına geldi. "Ee işin var mı?"
