The Vampire's WIFE (On-Going)

Chapter 39.2

Zach’s POV

(Short POV)

 

I hope you’re okay, Rose. Now that I heard Jeresse’s side, I hope they won’t make you suffer..

I will not forgive myself if ever something happens to you. I should be beside you, but where am I? I’m in a meeting discussing with the council and I knew this is going to happen, but I didn’t follow my instincts because I know you would never leave the mansion which protects us from those idiots.

Ms. Pretty_Rose’s POV:

(May POV na ang sariling author, pagbigyan niyo na… Narrator ako dito kunyari)

Mahigit tatlong araw at anim na oras na ang biyahe nila. Papunta na si Zach sa teritoryo ng mga VH, kasama niya ang mga pinatawag niyang hunter killer. Pumunta siya dun ng walang alinlangan dahil gusto niya bawiin agad si Rose sa poder ng mga VH. Hindi na nagatubiling pigilan siya ng kanyang mga pinsan dahil mapapahamak lang sila sa galit ni Zach.

Alam naman nila ang ugali ni Zach pag sobra na siyang galit. He’ll show no mercy and he will literally kill others, those who get on his way.

At sa poder ng VH, makikita mo na malawak ang kanilang teritoryo. Halatang madame na ang kanilang populasyon. Andito sila sa harapan ng VH kung saan nahaharangan sila ng malaking gate na parang isang building ang taas. Tumigil sila upang magmasid. Sinenyasan na ni Zach si Tim na gawin na ng tauhan niya ang kanilang trabaho.

“Tim, sabihin mo sa mga tauhan mo na paligiran ang teritoryo ng mga VH..” utos ni Zach..

Hindi na nagatubuling sumunod sa utos ng kanyang pinsan. “Opo, kamahalan” sagot nito.

 

“HOY! MGA HAYOP!” nagulat na lang sila nang biglang sumigaw si Zach sa harapan ng malaking gate. “MGA WALANG HIYA KAYO! IBALIK NIYO SA AKIN SI ROSE! IBALIK NIYO ASAWA KO!!!” malakas ang pagsigaw ni Zach na parang nakalunok ng megaphone.

“BIBILANG AKO NG LIMA, KUNG HINDI NIYO PA BINALIK SA AKIN SI ROSE, MAGKAKAMATAYAN TAYO DITO!!!!!” nakakatakot na saad nito. Wala ni sumagot sa kanila pati na rin ang VH. Ni hindi nila malaman kung andun nga ba sila..

“ISA!”

 

 

 

 

 

 

“DALAWA!”