Turbulentie

Proloog

'Goedemorgen, lieverd', ik glimlach bemoedigend naar het meisje dat aan haar opa's hand onze slaapkamer binnen schuifelt. Ietwat verlegen verschuilt ze zich achter zijn benen. 'Wat zeg je dan, Loek?', Wolfs gaat door zijn knieën. Ik kan het niet zien, maar ik weet zeker dat hij het meisje verwachtingsvol aankijkt. 'Goedemorgen', mompelt ze dan ook zachtjes, in antwoord op zijn vraag. 'Flo', hij kijkt om en ik knik naar het meisje. Ik merk aan alles dat ze enorm onder de indruk is. Ondanks dat ze door de bevalling heen heeft geslapen, weet ze toch dat er iets veranderd is op deze vroege morgen in december. 'Kom maar, kruimel', hij begrijpt wat ik wil en tilt zijn kleindochter op. 'Kijk eens, Loek', Wolfs gaat op de rand van het bed zitten en gaat zachtjes met zijn vinger over het wangetje van ons pasgeboren kindje. 'Baby?', vragend kijkt ze van het hummeltje dat rustig op mijn borst ligt te slapen, naar mij. 'Ja, de baby is er', ik haal een hand door haar wilde krullen. 'Kroelen?', sinds we haar hebben verteld over het baby'tje dat in mijn buik groeide, heeft ze het er al over. 'Kom maar', ik sla de deken wat van ons af zodat er plek is voor de peuter. Wolfs zet haar op bed en Loek kruipt dicht tegen me aan. 'Wil je hem vasthouden?', ze knikt enthousiast. Wolfs kijkt me even vragend aan. Ik weet dat hij niets wil afdoen aan de eerste momenten die ik heb met ons kindje. Ik knik dat het goed is, voor hij onze zoon uit mijn armen neemt. Hij heeft de afgelopen maanden geweldig goed voor me gezorgd en ook tijdens de bevalling was hij een en al support. Ons kindje is er pas een paar uur en ik weet nu al dat ik geen betere vader voor mijn baby had kunnen wensen. 'Zachtjes doen hoor', hij legt het baby'tje in haar armen. 'Zo lief', het meisje glundert van oor tot oor en drukt haar lippen op het zachte huidje. 'Loek, je moet goed zijn hoofdje ondersteunen', hij neemt haar hand in de zijne en zorgt dat ze het ventje goed vastheeft. Als hij zijn hand weg wil trekken, neem ik hem in de mijne om er zachtjes in te knijpen. Mijn man kijkt me geëmotioneerd aan, waardoor ook ik weer tranen in mijn ogen krijg. Toen ik acht maanden zwanger was, hebben we een geregistreerd partnerschap gesloten. En dat is niets te vroeg geweest, want nu, amper twee weken later, zijn we al papa en mama geworden van een prachtige zoon. 'Heb ik een zusje?', glimlachend schud ik mijn hoofd. 'Het is een jongetje, Loek', benieuwd naar haar reactie hou ik haar nauwlettend in de gaten. 'Ik hebt een broertje!', ze glimlacht breed. 'Een heel lief broertje', Wolfs is inmiddels naast mij komen zitten. Zijn arm stevig om me heen geslagen. 'Oh kijk, we zijn compleet', de jonge kraamverzorgster komt binnen lopen met wat te drinken voor ons. 'Wie is dat?', Loek kijkt ons vragend aan. 'Dat is Lisa', vertelt Wolfs haar, 'zij komt ons een paar dagen helpen met de nieuwe baby'. Ik reageer niet echt op haar aanwezigheid. Ik geniet van dit momentje met zijn viertjes en ben de kraamhulp liever kwijt dan rijk. 'Hoe heet mij broertje?', ik moet glimlachen om haar woorden. Ik ben blij dat ze het mannetje in haar armen als haar broertje ziet, ondanks dat ik niet haar moeder ben en Wolfs niet haar vader is. 'Hij heet Siem', vertelt Wolfs haar. 'Siem', er ontsnapt een verliefde zucht uit haar mond en ze drukt weer haar lippen op zijn voorhoofd. 'Hebt Siem ook twee mama's?', nieuwsgierig kijkt ze me aan. Ik moet een paar keer slikken en merk aan Wolfs dat ook hij het even te kwaad krijgt. Het is al zo'n mooi plaatje, Loek en Siem samen en dan ook nog zo'n emotioneel beladen vraag. Voor de zoveelste keer in een paar uur tijd rolt er een traan over mijn wang. 'Twee mama's? Hij heeft toch een mama en een papa', wijst de kraamhulp naar mij en Wolfs. 'Ik heb twee mama's, hoor', antwoordt Loek eigenwijs. 'Oh, en ook twee huizen dan?', vraagt Lisa haar. 'Nee, één natuurlijk', ze kijkt de twintiger verbaasd aan. Even lijkt Lisa van haar stuk gebracht, 'oh, dat is bijzonder'. Ze probeert vriendelijk over te komen maar ik merk dat ze het niet helemaal snapt. Loek knikt, 'dit is mijn mama Eva en mijn andere mama Fleur is een sterretje', legt ze uit. De kraamverzorgster knikt. Ze lijkt het te begrijpen, maar haar nieuwsgierigheid is nu wel gewekt. 'En papa', wijst de vrouw naar Wolfs. Loek schudt hevig haar hoofd. Ik kan een zucht niet onderdrukken. 'Het is nogal ingewikkeld', hij heeft zich blijkbaar eerder herpakt dan ik. 'Oh, sorry', Lisa krijgt rode wangen. 'Wil je ons misschien even alleen laten?', ik snap niet dat Wolfs zo kalm kan blijven. 'Ja natuurlijk', ze draait zich om en loopt snel de kamer uit. 'Waar bemoeit ze zich mee', sis ik. 'Rustig, lief, ze probeert gewoon een praatje te maken', hij legt een hand op mijn been in een poging me wat te bedaren. 'Ik wou dat Fleur dit kon zien', geëmotioneerd laat ik me tegen zijn brede borst aanvallen. 'Ik ook schatje', hij drukt een kus op mijn slaap en laat zijn vingers geruststellend over mijn arm gaan, 'ik ook'.

Oké. Daar is ie dan. Ik kon het niet laten. Nieuw jaar, nieuw verhaal. Een vervolg op Sterretjes. Voor het eerst vanuit de ik-persoon. Gelukkig nieuwjaar allemaal en alvast veel plezier morgen, ein-de-lijk een nieuwe aflevering :)