Turbulentie

34

Mijn ogen worden steeds zwaarder en ik voel hoe ik steeds dieper in Wolfs' armen wegzak. 'Ik moet echt gaan', moeizaam kom ik overeind. 'Geen sprake van', hij trekt mij weer tegen zich aan, 'jij blijft hier vannacht'. 'Maar...', 'nee, kom', voor ik het weet heeft hij mij stevig vast en loopt hij naar boven. 'Jij gaat lekker slapen', hij drukt een kus op mijn voorhoofd en legt me voorzichtig op het bed. 'Dit kan niet, Floris', ik ga rechtop zitten kijk hem doordringend aan, 'straks komen ze erachter'. 'Dat komen ze niet', hij legt zijn handen op mijn schouders. Zijn vingers strelen mijn nek zachtjes en stiekem genietend sluit ik even mijn ogen. 'Goed zo', hij drukt zijn lippen op de mijne en ik voel dat hij een kleine glimlach om zijn mond heeft, 'ontspan maar eens, liefje'. Heel even doe ik wat hij zegt. Heel even kan ik van zijn aanrakingen genieten. Maar al snel is het de paniek in mijn onderbuik die het wint van zijn masserende vingers op mijn schouders. Mijn ogen schieten open en ontmoeten de zijne, die me toch gelijk weer wat weten te kalmeren. 'Ik wil dit niet langer, Flo', 'ik weet het, lieverd', zijn warme lippen worden ditmaal langer op de mijne gedrukt, 'we praten er morgen over. Nu ga jij slapen, je bent kapot. Blijf jij maar bij Loek, dan ga ik op de bank'. Eigenwijs schud ik mijn hoofd, 'ik wil bij jou slapen'. 'Dan kom ik bij jullie liggen, lekker knus', grinnikt hij. 'Ga je dan nu slapen?', hij tikt zachtjes op mijn neus. Ik knik suf en wil mijn benen op het bed leggen, als Wolfs ze er weer aftrekt, 'eerst een pyjama aan'. 'Jeetje wat ben jij veeleisend zeg', met een zucht begin ik mijn kleding uit te trekken. Hoofdschuddend doet hij hetzelfde als ik - met een glimlach op zijn gezicht - dat weet ik zeker. 'Mag ik die?', zachtjes trek ik aan het overhemd dat hij net heeft uitgetrokken. 'Wil je geen schone?', ik schud mijn hoofd, 'deze ruikt naar jou'. Met een liefdevolle blik drapeert hij het overhemd om mijn schouders, 'ik hou zoveel van jou, Eva' hij slaat zijn armen om me heen en drukt zijn lippen op mijn voorhoofd. Voor het eerst deze avond verschijnt er ook een glimlach op mijn gezicht, 'ik hou veel meer van jou'. 'Dat kan helemaal niet', hij streelt met zijn duim over mijn wang en gaat met zijn hand door mijn haar. In een soepele beweging haalt hij het elastiekje eruit, 'je bent namelijk de mooiste, de liefste, de sterkste, de...'. 'Ja, ja...', mijn lippen leggen hem het zwijgen op, 'hou maar op'. 'Het is allemaal waar, hoor', hij legt zijn ene hand in mijn nek en zijn andere arm om mijn middel. Onze hoofden zijn enkele centimeters van elkaar verwijderd en je kunt dikke plakken snijden van de spanning die in de lucht hangt. 'Wolfs...', als ik op mijn lip bijt, kan hij zich niet meer inhouden en brengt hij zijn lippen naar de mijne voor een lange, intense zoen. Ik kreun zachtjes als hij in mijn billen knijpt. 'Sssh', Wolfs bijt zachtjes in mijn oorlel, waardoor er een ondeugende giechel uit mijn mond ontsnapt. Ik hoor hoe het meisje dat al die tijd rustig doorgeslapen heeft, zich omdraait. Gelijk ben ik een stuk minder ontspannen en al snel hoor ik haar slaperige stem. 'Mama?', ik laat mijn handen van Wolfs' borst glijden en ga op het bed zitten. 'Ga maar weer lekker slapen, liefje', haar ogen zijn amper open. 'Ik dacht dat ik opa hoorde', mompelend pakt ze mijn hand beet. Ik kijk Wolfs even hulpzoekend aan. Moeten we haar nu vertellen dat hij er is, of morgen als ze wakker wordt? Hij glimlacht geruststellend en loopt naar de andere kant van het bed, 'heb ik je wakker gemaakt, kruimel?'. 'Opa?', haar vermoeide ogen schieten open en al snel hangt ze om zijn nek. 'Oh, ik heb je zo gemist opa', met tranen in mijn ogen kijk ik toe hoe het kleine meisje snikkend tegen mijn man aankruipt. 'Ik jou ook, Loek', hij streelt haar zachtjes door het haar en drukt een kus op haar slaap, 'opa heeft jou ook ontzettend erg gemist'.