'Niet te ver hè, Loek', ze heeft net haar B-diploma gehaald, maar toch hou ik mijn hart vast als ze het water van de Pieterplas inloopt. We zijn hier regelmatig te vinden. Zeker nu het weer lekkerder weer wordt. Toch is het vandaag anders. Vandaag zijn we hier om Fleur te herdenken. Normaal gaan we met een bootje het water op, zoals we de eerste keer deden, toen we haar as gingen uitstrooien, maar dat durf ik zonder Wolfs niet aan. Een tijdje staar ik naar het meisje dat schijnbaar zorgeloos in het water speelt. We zijn er nog geen tien minuten en ze heeft al vriendjes gemaakt. Typisch Loek. Ze heeft zo'n groot hart. Net als haar moeder. 'Siem oot, mama', het jongetje tikt ongeduldig met zijn bandjes op mijn been. 'Ja, jij mag ook. Kom maar eens hier, vent', ik grijp hem onder zijn okseltjes en zwier hem wild heen en weer voor ik hem bij me op schoot zet. Hij giert het uit van het lachen en dat tovert ook een glimlach op mijn gezicht. Al vrij vlot zitten de bandjes om zijn armen. Als ik hem weer op zijn eigen benen zet, draait hij zich aarzelend om. 'Mama mee?', met grote ogen kijkt hij me smekend aan. Hij weet precies hoe hij mij om zijn vinger moet winden. 'Vooruit dan', met een brede glimlach pakt hij mijn hand vast, om vervolgens dartelend naar het water te bewegen. Als we bij de vloedlijn zijn stopt hij plots. Onzeker kijkt hij omhoog. Zijn blauwe ogen doen me elke keer opnieuw smelten. Ook nu, nu ze me laten zien dat hij het stiekem toch een beetje eng vindt. 'Kom maar', mijn duim gaat geruststellend over de rug van zijn kleine handje, 'het is heerlijk warm, Siem. Kijk, Loek is ook lekker aan het spelen'. Twijfelend loopt hij met me mee. 'Mama tille', met zijn armpjes hoog in de lucht kijkt hij me aan. Weer zwicht ik voor de ogen die hij van zijn vader geërfd heeft. Met mijn peuter in m'n armen loop ik het water in. Het is een stuk koeler dan ik had verwacht en het kippenvel zit tot aan m'n kruin. 'Mama!', Loek komt naar ons toe gespetterd, 'kijk!'. Ze wijst naar het strandje en als ik haar blik volg, ontmoet ik die van Kris. Hij zwaait wat halfhartig naar ons en wenkt me dan. 'Kom, gaan we even bij ome Kris kijken'. Snel loop ik het water weer uit, met Siem nog op mijn arm en Loek aan de hand. Dit moet over Wolfs gaan. Toch? Of is hij hier omdat we het bootje vandaag niet hebben opgehaald? 'Hé, grote vriend', hij neemt het mannetje over uit mijn armen, haalt een hand door Loeks haar. 'Eef', hij drukt een kus op mijn wang en kijkt me dan wat verontschuldigend aan, 'hoe gaat het?'. Een moment lang bestudeer ik zijn gezicht, 'het gaat wel'. 'Ik, eh...', hij haalt een hand over zijn kin, 'ik vroeg me af of je zin hebt om iets te komen eten vanavond'. 'Eten?', vragend kijk ik hem aan. 'Ah mam, toe', Loek trekt aan m'n hand en kijkt me smekend aan, 'het is altijd leuk bij oom Kris'. 'Ehm, Loek', hij gaat door z'n knieën en kijkt het meisje vriendelijk aan, 'ik wil graag met mama alleen eten'. Ze kijkt hem bedenkelijk aan, 'maar...'. 'Dan mogen jullie een ander keertje pannenkoeken komen eten. Vind je dat goed?', 'oké, goed', glunderend slaat ze haar armen om zijn nek. Hij kijkt op en glimlacht flauwtjes, ik probeer zijn glimlach te beantwoorden maar mijn mondhoeken blijven omlaag hangen. 'Eef?', hij staat weer rechtop en legt zijn hand op mijn schouder. 'Vanavond om half 8 bij mij?', betekenisvol kijkt hij me aan, 'Alsjeblieft?'. 'Goed', ik knik om mijn zachte antwoord wat kracht bij te zetten. 'Zemme ome Klis?', ik kan niet anders dan grinniken om hoe hij Kris' naam uitspreekt. 'Zwemmen hè', heel even doet hij of hij twijfelt, maar als mijn zoontje hem met zijn grote blauwe ogen aan blijft kijken schiet hij in de lach. 'Kom op dan', hij trekt zijn shirt over zijn hoofd, 'wie er het eerste is'. Gierend rennen ze alle drie naar het water. Met een diepe zucht laat ik me op de handdoek vallen. Ondanks mijn zorgen heeft Kris het toch voor elkaar gekregen een glimlach op mijn gezicht te plakken. Terwijl ik van het uitzicht en het zonnetje geniet speel ik wat met de trouwring om mijn vinger. Hopelijk zie ik mijn man vanavond weer.
JE LEEST
Turbulentie
FanfictionTot voor kort ging het goed tussen Eva en Wolfs. Zo goed en zo kwaad als het ging hebben ze hun leven opgepakt na het vroegtijdige overlijden van Fleur. Ze genoten van hun leven, de kinderen, hun werk en bovenal van elkaar. Nu is alles anders. Of no...