Turbulentie

41

'Wat doe jij nou hier?', verbaasd kijkt onze baas mij aan, 'waarom ben je niet...'. 'Marion is bij Siem in het safehouse en Loek is daar nu ook', vertel ik haar. 'Dat was niet de afspraak', 'het is beter zo, Eva heeft mij nodig. Wij moeten dit samen oplossen', probeer ik haar uit te leggen. 'Goed, ik vertrouw erop dat jullie weten wat het beste is voor jullie kinderen', mompelt ze. Haar strenge blik blijft nog even op mijn gezicht hangen, maar wordt zachter als mijn vrouw het kamertje binnenkomt. 'Eva, ik had jou toch met onbepaald verlof gestuurd', 'we willen weer aan het werk, we willen uitzoeken wie ons bedreigt', ze vouwt haar armen weer voor haar middel, net zoals ze gisteren deed. Dat me dat niet eerder is opgevallen. Ze loopt hier waarschijnlijk al weken mee rond. Er is mij weleens verteld dat bij een tweede of derde zwangerschap het vaak eerder te zien is. En eerlijk is eerlijk, nu ik het weet zie ik het ook. Aan alles. Haar hele lichaam is veranderd door de hormonen, maar ook haar gedrag is anders. 'Hoe is het met jullie zelf?', 'goed', antwoordt ze met een stalen gezicht, op een toon waaruit alleen ík kan opmaken dat ze liegt. 'We zijn oké', ik knijp zachtjes in Eva's schouder terwijl ik haar antwoord iets nuanceer, 'de kinderen zijn veilig, dat is het belangrijkst'. Ze knikt en er valt een bedrukt stilte. 'Dus...', ze tikt met haar pen tegen haar kin, 'jullie willen achter ze aan?'. We kijken elkaar heel even aan en knikken dan overtuigd. 'En, jullie kennende, is er niets dat ik daaraan kan doen?'. Ik schud mijn hoofd en weet intuïtief dat Eva precies hetzelfde doet. 'Dat dacht ik al', met een diepe zucht trekt ze een laadje open. 'Bodil is verkracht voordat ze vermoord werd', Mechels duwt een rapport in onze richting. Voordat Eva het kan pakken heb ik het al van het bureau gegraaid, 'verkracht?'. Arme vrouw. Ze wilde mij alleen maar helpen en dat dat haar dood is geworden is al erg genoeg. Dat ze op zo'n wrede manier gegaan is, raakt me. Het was een aardig mens en ze was goed in wat ze deed. 'Jullie mogen het rapport doorlezen, maar ik wil het graag terug', ze vouwt haar handen ineen, 'en dit blijf onder ons, jullie zijn nog steeds van het onderzoek gehaald'. Ik knik en zonder op te kijken weet ik dat Eva hetzelfde doet. 'Is er DNA aangetroffen?', vraagt ze aan onze baas. Snel richt ik me tot onze chef, als er inderdaad DNA is gevonden zou dat ons weleens dichter bij de dader kunnen brengen. 'Ja, het wordt op het moment onderzocht door het NFI', 'ik wil dat het vergeleken wordt met dat van Luca de Keyzer', verbaasd kijkt ze me aan. 'Jullie denken toch niet...', 'we weten niet meer wat we moeten denken', ik geef het rapport aan mijn vrouw. Ze laat haar ogen snel over het rapport glijden en al snel lijkt haar aandacht door iets getrokken te zijn. 'Die tekst naast het lichaam...', begint Eva twijfelend. 'Ja?', Mechels haalt vragend haar wenkbrauw op. 'Zou het handschrift vergeleken kunnen worden met dit?', ze haalt een klein kaartje uit haar kontzak en legt het op het bureau. Voor onze baas het kan pakken, heb ik het al voor haar neus weg gesnokt. 'Jezus, Eva', boos kijk ik haar aan, 'waarom heb je me dit niet eerder laten zien'. 'Ik heb je toch verteld dat er kaartje bij die bos bloemen zat', zonder me aan te kijken pakt ze het kaartje tussen mijn vingers vandaan om het aan Mechels te overhandigen. 'Ja, maar niet wat er verder op staat', ik zet mijn handen in mijn zij en kijk haar boos aan. 'Zeg, laat jullie huwelijksperikelen hierbuiten alsjeblieft', moppert ze zonder ons aan te kijken. 'Sorry', Eva kijkt me even verontschuldigend aan en met een klein knikje laat ik haar weten dat het al goed is. We hebben elkaar keihard nodig en het heeft geen zin om boos te worden om zoiets kleins als dit. Ze wilde me gewoon beschermen, dat weet ik ook wel. 'B?', vragend kijkt ze ons aan. 'Het zegt ons niets', Eva haalt haar schouders op, 'Bea Middelkoop zal het niet zijn'. Voordat Mechels hierop kan antwoorden, komt Romeo binnengestormd. 'Agent Sanders!', woest staat onze chef op, 'wij zijn in ge-', voordat ze haar zin af kan maken wordt ze onderbroken door haar werknemer. 'Eva, Wolfs', met grote ogen kijkt hij ons aan, 'jullie auto staat in de fik!'.