Nerdy Delinquency

Chapter 52: Ignored

Kinabukasan, pumasok ako sa eskwelahan na parang zombie. Mostly by hang-over dahil sa ininom kong alak kagabi. It worked though, now I could feel more pain in my head more my aching heart. Taena. Sinuntok ko iyong dibdib ko. Nagsisimula na namang kumirot kaya inunahan ko na. Hirap rin palang mahulog sa taong iba ang gusto.

Pakiramdam kong patagal ng patagal ang pagsusuot ko nitong wig at pekeng salamin ay parang sasabog ang ulo ko. Napailing nalang ako para maibaon iyong mga iniisip kong walang ibang ginagawa kundi magpasakit ng puso.

Nakita ko si Maxim na kakapasok lang sa gate. May kausap ito sa cellphone habang nakangiti. Dahan-dahan naman akong sumunod sa likuran niya at nakinig.

"Kakapasok ko lang sa eskwelahan, Binibini ko." rinig kong sabi niya habang malawak ang ngiti sa labi.

Ngumisi ako.

"Maxim, may naghahanap sa iyong babae sa labas, nabuntis mo daw!" I intentionally yelled it closer to his ear. Sa gulat ay naihagis nito ang cell phone niya at nasalo ko naman.

Medyo gumaan iyong mood ko. Simple lang naman ang mood ko, gumagaan pag alam kong may inaalila ako.

Inilagay ko naman sa tenga ko iyong telepono. "Sino iyon? Maximilian Aragon! Makakatitikim-

"Morning MC! That was a joke. Ang dali mo talaga maniwala." I said and chuckled.

"E..eliza?!" I can picture her blushing on the other line.

"Yup, kamusta ka na?" Nagkwento naman siya sa pinaggagawa niya at nakinig naman ako.

Kinausap ko siya hanggang sa makarating kami sa harap ng classroom. I eventually gave him the phone dahil mukhang luging lugi na ito sa umaga pa lang. Wala naman siyang magagawa.

"Here." sabi ko tsaka isinauli sa kanya ang cellphone niya.

"Salamat, Miss Nerd."

Simple ko naman siyang tinanguan. "No prob." sabi ko at papasok na sana sa silid ng pinigilan niya ako sa balikat.

"Ibig kong sabihin, iyong kahapon. Maraming salamat nga pala sa ginawa mo kahapon, kung ano man iyon." nahihiya niyang sabi habang di makatingin sa akin ng diretso.

Nagtaas baba naman ako ng balikat. "Binilhan mo ako ng icecream. So...yun." simple kong sabi at nginitian siya. It was no big deal though.

Nauna na akong pumasok sa loob at nakitang nandoon na si William at Yohann. Nakaupo sila sa upuan ko, ewan ko lang kung bakit. Sumunod na si Maxim sa akin pero dumiretso siya sa upuan niya.

Nang mapansin naman ako nung dalawa ay lumipat si Yohann sa pag-upo sa desk ko.

"Kamusta Miss Nerd? Kayo na ba?" mahina nilang untag habang nagtaas baba ng kilay. They both leaned towards me kaya itinulak ko sila palayo.

"Umalis kayo sa paningin ko." irita kong wika sa kanila. Mukhang wala silang alam sa pinag-usapan namin ni Cole.

"Hmmm. Kwento ka naman diyan. Sige na please!" sinusundot nila ako at hindi na sila nadadala ng tingin. Isa isa ko sana silang sasampalin ng makapal na libro ng biglang tumahimik iyong buong classroom. It could only mean one thing. Dumating na si Cole.

Agad na tumayo si William sa upuan katabi ko at napalunok nalang ako. Pumasok na ito at naglakad sa direksyon namin. Saglit kaming nagkatinginan pero agad ding nag-iwas. Nilampasan niya lang kami at nagtungo sa bandang likuran kung saan siya dati nakaupo. Nanatiling tahimik iyong paligid.

"Basted yata tropa natin tol." rinig kong bulong ni William sa kanya. Nagtanguan naman silang dalawa.

Maya-maya ay dumating na iyong prof at nag-umpisa ng magturo. William was sitting beside me matapos nitong manalo sa jak en poy kay Yohann. It was uncomfortable for the session dahil nararamdaman kong may tumititig sa akin mula sa likod at di ko kayang lumingon. Hindi naman ako assumera para manghula kung sino iyon.