regret

پیش گفتار

مورمون‌ها

آیین خود را «جنبشی احیاگر» می‌دانند و بر این باورند که تعالیم، آداب و رسوم و سازمان کلیسا که بر اثر نافرمانی بشر در قرون اولیه میلادی به ورطهٔ نابودی سپرده شده بود، از طریق وحی الهی به جوزف اسمیت احیا شده‌است.

امروز بیشتر مورمون‌ها عضو کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخرالزمان هستند. بعضی از مورمون‌ها نیز یا مستقلند یا مقید نیستند. مرکز اثرگذاری فرهنگی مورمون‌ها در یوتا است، و آمریکای شمالی بیش از هر قارهٔ دیگری مورمون دارد، گرچه اکثریت مورمون‌ها خارج از ایالات متحده زندگی می‌کنند.

مورمون‌ها زمان و منابع بسیاری را وقف خدمت در کلیسایشان می‌کنند و بسیاری از جوانان مورمون داوطلبانه مدتی را به‌طور تمام وقت به در تلاش برای گرواندن دیگران به میسیونری می‌پردازند. مورمون‌ها احکام سلامتی دارند که استفاده از نوشیدنی‌های الکلی، چای، تنباکو، قهوه و دیگر مواد اعتیادآور را نهی می‌کند . مورمون‌ها همچنین قانون سرسختی در خصوص عفت دارند، و خودداری از روابط جنسی بیرون از ازدواج با جنس مخالف و وفاداری در ازدواج را لازم می‌دارند.

بسیاری از آنها به نقاط دوردست یا خارج از کشور اعزام می‌شوند و لازمست زبان دیگری را در مرکز تربیت میسیونری بیاموزند. این وظیفه‌ها برای افراد مذکر عموماً دوساله است گرچه شدیداً برای آنها توصیه شده ولی الزامی نیست. عموماً با کمک خانواده یا دیگر اعضای کلیسا گذران زندگی می‌کنند. بسیاری از اعظای کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخر زمان در سالهای تینیجری شان پول پس‌انداز می‌کنند تا وقتی برای خدمت فراخوانده شدند از پس مخارج میسیونری برآیند.

در طول تاریخ کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخر زمان بیش از یک میلیون میسیونری به مأموریت اعزام شده‌اند.

اگر کسی از آیین مورمون بیرون برود با به اصطلاح مرتد شود در حقیقت دست به خودکشی اجتماعی زده است زیرا از دید دیگر مورمون‌ها و حتی خانواده اش دیگر وجود ندارد و او را به‌طور کامل کنار می گذارند.

کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخر زمان در اکتبر ۲۰۱۲ اعلام کرد مردان جوان اگر از دبیرستان فارغ‌التحصیل شده باشند می‌توانند در سن ۱۸ سالگی مأموریت را انجام دهند.

ویکی پدیا