بعد از اینکه خاندان جیانگ به خیانت محکوم و رئیس خاندان و همسرش اعدام شدند...ووشیان ، یانلی و چنگ به عنوان برده ی دولتی شناخته شدند...
اما... سرنوشت اونها قرار است چطور تغییر کند؟
لان یوان به برادرش نگاه کرد و داد زد -جینگ یی بیا پایین! اگه بیفتی دست و پات میشکنه! جینگ یی از بالای درخت به یوان نگاه کرد و خندید -نترس گه گه! من نمی افتم!
یوان آهی کشید و همچنان سعی میکرد برادرش رو راضی کنه که پایین بیاد -بیا پایین دیگه... الان کلاسمون شروع میشه و وقتی عموی بزرگ ببینه سر کلاس نیستیم دعوامون می کنه!
جینگ یی پوفی کشید و گفت -خیلخوب خیلخوب... اومدم!
بعد هم آروم برگشت تا پایین بیاد... اما برای یه لحظه پاش سر خورد و پایین افتاد... یوان با ترس چشم هاش رو بست و هر لحظه منتظر برخورد جینگ یی با زمین بود اما این اتفاق نیفتاد...
جینگ یی با احساس افتادن توی بغل شخصی آروم چشم هاش رو باز کرد اولین چیزی که دید پارچه ی بنفش رنگ لباس اون شخص بود...
آروم سرش رو بالا آورد.. نگاهش به نگاه شخص غریبه ای گره خورد که در عین غریبگی... بی نهایت آشنا بود...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
اون شخص آروم جینگ یی رو زمین گذاشت و پرسید -حالت خوبه؟ قبل از اینکه جینگ یی جواب بده یوان به طرفش دویید و دستاش رو گرفت -جینگ یی خوبی؟! حالت خویه؟
جینگ یی بدن اینکه نگاهش رو از اون غریبه بگیره جواب داد -آ...آره...
یوان به طرف غریبه برگشت و گفت -خیلی ممنونم که برادرمو نجات دادید!ببخشید قربان... میتونم اسمتون رو بدونم؟
مرد غریبه به دوتا بچه لبخند زد و گفت -تو باید آ-یوان باشی...از آخرین باری که دیدمت... خیلی عوض شدی... تو هم همینطور آ-یی...
جینگ یی و یوان به هم نگاه انداختند... مرد خندید و گفت -اسم من جیانگ چنگه...و فکر کنم برادر مادرتون حساب میشم... و بهشون لبخند زد
یوان ذوق زده گفت -بله... متوجه شدم... بفرمایید داخل! و چنگو به داخل عمارت لان راهنمایی کرد و بعد به جینگ یی گفت -پیش مهمونمون بمون... من میرم بابا رو بیارم...
و قبل از اینکه فرصت اعتراض به جینگ یی بده با قدم های بلند ازشون فاصله گرفت...به هر حال دوییدن ممنوع بود ... پس یوان باید اینطوری سرعتش رو زیاد میکرد
