KOMOREBI |TAEJIN|

22

Gün söner, yıldızlar yanar gecelerden. ☁️

Taehyung sabah erkenden kalkıp yine SeokJinin yanına gelmişti. Onu görünce içinde kalan son siniri de uçup gitmişti. Şimdi ise yan yana uzanmış adamı bulmak adına çözüm üretmeye çalışıyorlardı.

"O dönem çalışan başka biri yok muydu? Belki onlar biliyordur SeokJin. Hatırlayabiliyor musun?"

SeokJin başını olumsuz anlamda sallamıştı.

"Hayır Taehyung. İsimlerini bile zor hatırlıyorum. İşimize yaramaz."

Taehyung yanaklarını şişirip kafasını hafifçe salladı. Böyle giderse doğru düzgün bir kanıt bulamayacaklardı. İçindeki sıkıntı gittikçe büyüyordu.

"Ah bu arada sana söylemeyi unuttum."

Taehyung kafasını SeokJinin göğsünden kaldırıp "Neyi?" diye sordu. SeokJin Taehyungun üzüleceğini biliyordu ama yine de söylemeliydi, ondan saklayamazdı.

"Babam benim için yeni birini bulmuş."

Taehyung yattığı yerden tamamen doğrulmuştu.

"Senin için birini mi bulmuş?! Nasıl yani? Sen, sen evlenecek misin yoksa?!"

SeokJin duydukları karşısında kahkahasını zor tutuyordu. Karşısındaki çocuğun masumluğuna bir kez daha hayran kalmıştı. Endişeli bakışlarına daha fazla dayanamamış kahkahasını serbest bırakmıştı.

"Niye gülüyorsun?! Ah Tanrım..."

"Taehyung ne evlenmesi, saçmalama. Bakıcı bulmuş benim için."

Taehyung duyduklarının rahatlığıyla tuttuğu nefesini vermişti. Fakat başka birinin SeokJinin bakıcılığını yapma olasılığını düşününce eski endişesi tekrar yerine gelmişti.

SeokJin bir başkasıyla beraber tüm gününü geçirecekti. Özel ihtiyaçlarını görecek, hatta giyinmesine yardım edecekti. Gerekirse onunla dışarı çıkacak, güzel zamanlar geçirecekti. Taehyung gözünün önüne gelen görüntülerden kurtulmak için kafasını hızla salladı.

"Olmaz!"

"Ne olmaz?"

"SeokJin başkası olmaz. Gerçekten olmaz. Sen bana alıştın. Başkasıyla yapamazsın ki! Hem onlar sana benim gibi bakamaz. Sırrını da saklayamaz. Yani... Anlasana işte, ben seni başkasıyla paylaşamam."

SeokJin karşısındaki görüntüyle eriyeceğini hissetmişti. Sanki önünde küçücük bir çocuk vardı. Son cümlesinde sesi kısılmış, eline bakarak konuşmuştu. Şimdi SeokJin yanına gidip ona sıkıca sarılmayı ne çok isterdi.

"Diğer herkes onların olsun, ben sadece sana yakın olayım SeokJin. Bencil olduğumu düşünüyor olabilirsin, evet gerekirse bencil de olurum. Ama sadece sen ol istiyorum. Sadece ben olayım istiyorum. Sadece bizi istiyorum."

"Sana hayranım ben, Taehyung. Şimdi sarıl bana sıkıca. Sarıl ki bu yaşıma kadar ağlamış değil, yaşamış sayayım kendimi."

———————

Taehyung yüzündeki aptal gülümsemeyle-zorla- SeokJinden ayrıldıktan sonra NamJoon'un yanına gelmişti. Evde tek başına oldukça sıkılıyordu. Bu yüzden başka kimsenin orda olmadığına emin olduktan sonra kendini onun yanında bulmuştu.

NamJoon farklıydı. Belki de ilk arkadaşının o olması buna sebebiyet veriyordu, emin değildi. Onun yanında kendini daha rahat ve güvende hissediyordu.

"SeokJin nasıl? O kadın bir sorun çıkarmış mı olanlardan sonra?"

En çok da SeokJine olan saygısını seviyordu.