KOMOREBI |TAEJIN|

62

Güldün ve başladı hikayem.☁️

"Ay yeter ama ya! Yemeyeceğim diyorum anlamıyor musun Hoseok?! Kusacağım şimdi! Aç avucunu geliyor."

Hoseok'un uzattığı kaşığı ittirip sızlanmaya devam ettim. Saatlerdir bana bebekmişim gibi davranıyorlardı ve bu bende bir miktar bıkkınlık uyandırmıştı.

"Azıcık yedin zaten bir de mızmızlanıyor musun? Ye de büyü hadi bakalım minik Taehyung, uçak geliyor!"

Gözlerimi kısıp bir süre HoSeok'u izledim. 'Ciddi misin?' bakışlarımı atıp cıkcıkladım. Bunlardan çekeceğim vardı. Yaklaşık 3 saat önce kendime gelmiştim. Gözümü açtığımda kafamın üstünde meraklı 6 gözle karşılaşmıştım. Olanlar yavaş yavaş zihnimde canlanırken tekrar gözlerimi açabildiğim için kendimi şanslı hissediyordum. Gözlerim birinde takılı kalmıştı. Onu merak ediyordum. Mahçup bakışlarını görünce gülümsedim. Eminim olanlar için kendini suçlamıştı fakat bu gereksizdi. Bu olaydaki en suçsuz kişi oydu.

Hepsi teker teker geçmiş olsun dilekleriyle beraber onları korkuttuğum için yaram iyileştiği zaman intikamlarını alacaklarını söyledikten sonra sorular sormaya başlamışlardı. Biri alnımdan ateşimi ölçmeye çalışıyordu, bir diğeri bacaklarıma masaj yapıyordu, bir diğeri nedensiz bir şekilde parmaklarımı oynatıp oynatamadığımı kontrol etmeye çalışıyordu. Yoğun ısrar ve isyanlarım sonucunda hepsini başımdan atmıştım. Hepimiz bir süre sonra eski neşemize dönmüştük. Hatta narkozun etkisindeyken söylediklerim nedeniyle benimle baya dalga da geçmişlerdi. NamJoonun ufak kahkahası kulaklarıma dolunca gözlerimi devirmeden edemedim. Eminim hayatımın sonuna kadar sırf bu yüzden benimle dalga geçecekti.

"Gülme Joon! Ben buradan bir kalkayım o zaman göstereceğim sana."

"İyi ki videoya çekmiştim Taehyung. Elim de büyük bir koz var artık!"

"Video mu çektin bir de?! Pü, zaten sana gıcığım JungKook. Kafanı kırmaktan asla çekinmem."

JungKook omuzlarını silktikten sonra deli gibi gülen Joon'a katılmıştı.

"Hayır anlamadığım şu, insan narkozun etkisindeyken nasıl doğum yapabilir? Elini SeokJine uzatıp 'bebeğimiz geliyor sevgilim' deyip ağlamaya başladın."

Utançtan yanaklarım kızartılan kaş göz işaretiyle susmasını söylüyordum ama ellerine bir koz geçmişti, bunu sonuna kadar değerlendireceklerinden emindim.

"Peki sonra ıkınmaya başlaması! SeokJin hyungun tepkisi de efsaneydi. Gerçekten bir şeyler geldiğini düşündü herhalde. Gözlerini kocaman açıp çarşafın altına baktı!"

SeokJine baktığımda eliyle yüzünü kapatmıştı. Tatlı herif, her hareketi de bebek gibiydi bunun yahu!

"Ben bile bir ara sorguladım Kookie, çok gerçekçiydi."

"Sen de mi Jimin?!" Jimin özür dileyen bakışlarının altında kıs kıs gülüyordu. Cıkcıklayıp arkama yaslandım.

"Abartmayın bir şeyi de ya. Ne var yani? Narkoz bu."

"Taehyung yalnız kendine geldiğinde de ilk önce bebeğini sordun farkında mısın?" NamJoona gözlerimi kısarak kötü kötü baktım. Evet kendimi çok kaptırmıştım ama ne yapsaydım yani? Hayal gibi hatırlıyordum o anları. Hastanede olduğumu tam olarak kavradığımda da gerçekten o anın yaşandığını düşünmüştüm.

"YoonGi hyung şunları da alıp çıksan mı acaba? Nur yüzlü sevgilimle bir türlü baş başa kalamadım. Oturup ağlayacağım ama şimdi!" Yanımda oturduğu için kulağına doğru fısıldadığımda gülümseyip saçlarımı karıştırmıştı. Ardından yemek yemeği bahane edip hepsini yaka paça odadan dışarı atmıştı.