Daydream : Taekook

yedi

•

"Nasıldı?"

Taehyung, Yoongi'ye çekimler hakkında soru sorarken sesini ifadesiz tutmaya çalışmıştı.

"Ha çekim mi? Harikaydı. Jungkook, inanılmaz biri. Kendimi bu kadar rahat hissedeceğimi düşünmemiştim."

Yoongi'nin anlattıkları ile içten içe daha da sinirlenen Taehyung, ona belli etmemek için dişlerini sıkıp derin bir nefes aldıktan sonra konuştu.

"Öyledir," dedi, fısıldayarak "gevşek." diye de ekledi.

"Anlamadım, ne?" Fısıltı halinde konuşması yüzünden Yoongi onun ne dediğini duymamıştı. Derince bir nefes alan Taehyung tekrarladı ama bu defa aynı şeyleri söylemedi.

"Öyledir, dedim. Rahatlatıcı bir etkisi var."

Yoongi'nin gözleri kocaman açılmıştı. Çünkü Taehyung'un daha önce Jungkook ile çalıştığından haberi yoktu. Olmaması da normaldi aslında. İkisi tanışalı çok uzun zaman olmamıştı. Zaten Yoongi burada işe başlayalı da uzun zaman olmuyordu. Özel bir arkadaşlıkları yoktu. Sadece ikisi de aynı ajansta çalışıyordu, o kadar.

"Onunla çalıştın mı?" Yoongi şaşkınlığını gizlemek için uğraşmadı.

"Evet, bir buçuk yıl önce sanırım. Birkaç günlük bir çekimdi." Kısa kesti Taehyung.

"Gerçekten şanslısın."

Anlaşılan Jungkook, hep yaptığı gibi Yoongi'yi de büyülemiş diye geçirdi aklından Taehyung ve yine sessizce söylendi.

"Onu bir de bana sor."

"Ben yine ne dediğini anlamıyorum. Of, hadi ama! Lafı ağzında geveleyip durma." Yoongi kırılmıştı böyle davranmasına. Yeni tanışıyorlardı evet ama Yoongi az çok çözmüştü karşısındakini, Taehyung normalde böyle yapmazdı.

"Ah sen onu bir de bana sor, dedim." Sesi ifadesizdi. Bir açıklama da yapmadı.

"Bu iyi mi kötü mü? Kafamı karıştırıyorsun. Jungkook'u seviyor musun sevmiyor musun?" Yoongi'nin sabrı taşıyordu. Neden kendisiyle adam akıllı konuşmuyordu ki?

"Neyse haydi gel, bugün yeterince yorulduk." Bir an durup devam etti. "Benim makyaj odasına uğramam gerek" Taehyung hiçbir açıklama yapmadan Yoongi'yi öylece bırakıp odadan çıktı.

Yürürken aklından binlerce düşünce geçiyordu. Hepsi de onun hakkındaydı. Dönebilirdi, arayabilirdi ya da ölebilirdi bu bir sene içinde. Ama Jungkook hiçbirini yapmamıştı. Jungkook yine aynı Jungkook'tu. Sessiz ve derindi. Her anlamda.

Taehyung daha en başında onun çok farklı olduğunu düşünmüştü ama o sıradanın en beter haliydi. Ve ondan değişmesini beklemek de başlı başına bir hataydı.

Gözyaşlarının aktığını anladığında çoktan makyaj odasının kapısına gelmişti. Neden buraya geldiğini bile bilmiyordu. Kostüm odasından ayrılmak için bir bahane uydurmuştu. Yoongi'nin peşinden gelme ihtimali vardı ama umursamadı, bu halde içeri giremeyeceğini düşünüp ani bir hareketle lavaboya yöneldi.

...

"Nasıldı?"

"Sıradan." Jungkook biraz daha yaklaşıp gözlerinin içine baktı. "Seninle yapmadığım her çekim sıradan Taehyung. Bunu sorup durma artık."

"Yalancı." Büyük bir gülüşle karşılık verdi Taehyung sevgilisinin derin bakışlarına. Ona böyle takılmayı seviyordu. "Eminim ilgi çekici bir yanı vardır."

Jungkook elini çenesine götürüp düşünür gibi yaptıktan sonra aklına bir şey gelmiş gibi konuşmaya başladı.

"Aslında çıkışta bir şeyler içme teklifini kabul etseydim epey ilginç olabilirdi." Daha sözü biter bitmez karnına yediği yumruk ile iki büklüm olurken bir yandan da gülüyordu.

Jungkook, somurtarak yüzünü tersi yöne çeviren sevgilisinin çenesini tutup kendine çevirdi. Tekrar derin bakışlarını sundu karşısındakine."Öyle bir şey olmadı Taehyung, hem olsa da önemli değil, sen varsın." Son cümlenin etkisiyle ikisinin de gözleri buluştu.

Taehyung, çabucak gözlerini kaçırıp Jungkook'un göğsüne saklanırken sessizce mırıldandı. "Olsun da görelim." Sonra başını hafifçe kaldırıp uzun ve sık kirpiklerini titreterek yumuşak bakışlarını tekrar ötekinin galaksilerine dikti.

"Gözüm daima senin üzerinde Jungkook."

...

Açılan kapının sesi ile irkilip, hemen elini yüzüne atıp gözlerini sildi. Ancak karşısında görmeyi beklediği son kişi kapının ağzında dikilmiş hayretle ona bakıyordu. Ardından Taehyung'un aksine kendini hızlıca toparlayarak adıyla seslendi.

"Taehyung..."

Taehyung o an makyaj odasına girmiş olmayı diledi.

•