MASKELİ BALO +18

BÖLÜM 5 : YEDİ NUMARA

Bölüm sonu açıklaması - Alan adlı karakterimiz erkek.

"Kızım sen nerelerdesin, beni delirtecek misin? Arıyorum arıyorum açmıyorsun, burada çıldırdım neredeyse! Nerede olduğunu da bilmiyorum peşinden geleyim. Zaten barda da olaylar olmuş aklım çıktı sana bir şey olacak diye." daha eve girmeden başımın etini yemeye başlamıştı bile Karya.

"Oğlum bir dur da eve gireyim. Çekil şuradan zaten ölüyorum." Karya'yı kenara iterek kapıdan geçtim ve eve girdim. Hızlı bir şekilde topuklu ayakkabılarımı çıkararak köşeye fırlatıp kendimi koltuğa attım. Dizlerimin bağı çözülmüştü ve yorgunluktan ölmek üzereydim. Kendimi koltuğa attığımda hissettiğim duyguyu ve mutluluğu kelimelerle anlatamazdım.

"Neredeydin sen gece boyu?" gözlerimi kapatarak Karya'yı duymamaya çalışıyordum ama bu mümkün olmuyordu. Başımda dikilmiş başımın etini yiyordu.

"Birini vurdum." gözlerimi açarak Karya'nın tepkisini merakla izliyordum. Gözlerini sonuna kadar açmış, nasıl tepki vereceğini seçmeye çalışıyor gibiydi. Duvarları titretecek derecede büyük bir çığlık kopardığında yüzümü buruşturarak ellerimle kulaklarımı kapattım. Karya'nın çığlığını mahallede duymayan kalmamıştı.

"Sen ne dediğinin farkında mısın? Çıldırdın mı sen, ne demek birini vurdum? Kimi vurdun, neden vurdun, nasıl vurdun? Kızım hadi anlatsana çatlatma insanı. Birazdan kafayı yiyeceğim."

"Eve geldiğime pişman ettin beni. Vurdum işte birini. Biri Kejo'yu vurdu ben de birini vurdum." Evin içinde bir oraya bir buraya gidip duruyordu. Onun bu halleri benim daha da çok sinirlerimi bozuyordu. Daha fazla buna katlanamayacağımı anlayarak ayağa kalkmış, koşar adımlarla merdivenlerden çıkmıştım. Karya da beni rahat bırakmamış peşimden gelmişti.

Odamın önüne geldiğimde hızlı bir şekilde içeri girip kapıyı ardımdan kapatmıştım. Karya arkamdan gelmiş ve kapıyı zorlamıştı. Bir süre ikimiz de kapı ardından itişmiş, en sonunda pes eden Karya olmuştu.

"Açsana kapıyı! Merak ettiğim şeyler var sana sormazsam kafayı yerim."

Onu duymamış gibi yapıp kapının anahtarını bulduğum gibi kapıyı ardımdan kilitleyerek rahat bir nefes aldım. İçimden kendimi yatağa bırakmak gelse de duş almam gerektiğinin farkındaydım. Kıyafetlerimi çıkararak banyoya girdim ve kısa bir duş aldım. Saçlarımı kurutmayı es geçerek odaya girdiğimde üzerime bol kıyafetler giyerek kendimi yatağa attım.

Sessiz ve sakindi. Gözlerimi kapattım ve bir süre sessizliği dinledim. Dün yaşananlardan sonra buna gerçekten ihtiyacım vardı.

O an aklıma gelenle hızlı bir şekilde yataktan kalktım ve kendimi sorgulamaya başladım. Benim telefonum neredeydi? Evde olamazdı çünkü oradan çıktığımda telefonum yanımda değildi. Büyük bir ihtimal barda kalmıştı. Tekrar oraya gitmem gerekecekti ama ondan öncesinde karnımı doyurmam gerekiyordu. Dünden beri hiçbir şey yememiştim ve sadece alkol içmiştim. Kendime hiç iyi bakmıyordum ve bedenim zayıf düşmüştü.

Hiç istemeyerek yataktan kalktığımda terliklerimi ayağıma geçirerek odamın kapısını açtım ve odadan çıktım.

Merdivenlerden inerken bir yandan da etrafı kolaçan ediyordum. Karya ortalarda gözükmüyordu. Bu yaptıklarımdan sonra bana çok kızacak hatta trip atacaktı. Karya çok değişikti ve bazen beni fazlasıyla sahipleniyor ve sevgilisi gibi davranıyordu. Bazen bu hoşuma giderken bazen de sinirlerimi bozmaya yetiyordu.

Merdivenlerden inerek mutfağa girdiğimde Karya'nın tezgahın önünde durmuş bir şeyler hazırladığını gördüm.

Arkasını döndüğünde beni görmesiyle suratıma hiç bakmadan masaya bir tabak koydu. Sanırım benim için bir şeyler hazırlamıştı. Masaya geçip oturduğumda Karya da tezgaha yaslanmış beni izliyordu.