44(Miu)

304 7 0
                                    

Papunta ako sa workplace ni dad because he left some files in the house at kailangan ko ihatid yun sa kanya.
I was passing those applicants when I saw a familiar face. It's like a joke I saw RJ and he fall into line in the applicants.?
Balita ko malaki raw ang sahod dito sa company. Is he getting a real job?
I look at him head to foot.
"Miu pwede ba huwag ka munang mang-asar." He is not happy to see me now that his wearing a suit at first time ko siyang nakita na nakasuot ng medyo formal.
"Mukhang nabagok mo yata ang ulo mo." I can't believe his applying for a real job.
"I want to be a better person okay!" He blurted.
There's a 50 applicants more or less.
"Okay, gooduck!"
Parang kanina pa siya nakapila and I can see how nervous he is.
"Miu, bakit ka ba nandito?"
"I was visiting my dad I need to give this file to him."
When I said that biglang kumikina sa liwanag ang mga mata ni RJ.
"Really?! Dito nagtatrabaho papa mo? Miu can I ask you a favor?"
Mukhang alam ko na kung anong favor ang gusto nitong kumag nato sa akin. He wants to get a job at alam ko gagamitin niya ang connection ko sa daddy ko.
"I can't help you."Bago pa niya masabi kung anong favor I reject him already.
His smiles fade away.
"Ang sungit naman nito baka lang naman."
"Kung gusto mo talagang matanggap sa trabaho RJ paghirapan mo." Tapos iniwan ko na siya.

Pumasok na ako sa office ni dad.
"Miu you can put the file on my table." He is busy typing in his computer.
"Sure."
His office looks cozy.
"Dad have you eaten lunch?" I asked curiously feeling ko kasi hindi pa siya naglulunch.
"Later."
"Do you want me to get you a food in the cafeteria?"
"No, thank you." He is not looking at me because his eyes are glued in his computer.
"How  about we order food." I suggest.
"Okay, if that's what you want. Hindi ka ba kumain ng lunch sa bahay?"
"Nope." I lied dahil ang totoo kumain na ako ng lunch sa bahay bago pa pumunta sa workplace ni daddy. Parang gusto ko lang makasabay si dad na maglunch.
I scroll a food menu in my phone then placed an order."done."
Suddenly I remember something.
"Dad do you happens to know Yara?"
For the first time he stop from typing his computer and look to my face.
"Yara? Do you know each other?" He became curious.
Hindi ko naman pwedeng sabihin kay dad na kilala ko si Yara because she is the reason why my boyfriend and I broke up.
"Nope, I heard she is the daughter of the owner of LiCorp."
"Really? How come you know?" He intensely look at me na parang nagsisinungaling lang ako.
"Miu no one knows the identity of Miss Yara matagal na itong itinago ng pamilya niya even in the company hindi nila alam na anak si Yara ng may-ari ng LiCorp. How come you knew Miu? Unless you two are friends?"
"Itinago nila ang identity niya?"
"Miu nung bata pa kasi si Yara marami na ang nagbabanta sa buhay niya yung iba gusto siyang kidnapin kaya para mamuhay si Yara ng normal itinago ng pamilya niya ang identity niya." My dad explains at sa tingin ko aware ang daddy ko sa life story ng Yara na yun. I get it matagal ng nagtatrabaho si dad sa company and I got even sponsored by the company when I was a student.
"Really?"
"Miu bakit mo kilala si Yara?" He stares at me like its a big deal knowing Yara.
"Friends kami?" I reason out.
He laughs like he can't believe what I said to him.
"Miu hindi mo ako maloloko ano bang pinagsasabi mong friends kayo? At huwag mo rin sasabihin na magkaklase kayo ni Yara? Dahil sa America nag-aral si Yara."
"Bakit siya lang ba ang may pangalan na Yara? Ibang Yara yung tinutukoy ko dad." I consistently lying.
He furrowed his eyebrows.
"And? You said she is the daughter of LiCorp?"
"That Yara I knew claims that she is the daughter of LiCorp. That's right she claimed it dad, maybe Yara is joking."
"Last name?"
"Last name? What last name?" I'm trying to make an excuses.
"The Yara you knew Miu what is her last name?"
"Chu. That's right her last name is Chu. Yara Chu."
My dad sighed like I defeated him.
Suddenly the telephone is ringing.
"Miu will you answer the telephone."
The front desk is informing na may delivery guy na naghihintay sa lobby.

I was in the lobby paying the food tapos bumalik na ako sa office ni dad bitbit yung inorder ko.

I placed the food in the table.
"Dad its time to eat."
"You ordered so much Miu."
I noticed that I order so much dahil kami lang naman dalawa ang kakain ni dad but I order 5 person per serving foods.
"Its fine dad you can eat the leftover later."
Then I remember RJ I think kanina pa siya nakapila at sa tingin ko hindi pa siya naglulunch. Kahit papaano inihatid ako ng kumag na yun ng ligtas sa condo habang lasing na lasing ako. Now is the right time to pay him back. Hindi rin namin mauubos ni dad na kami lang dalawa itong pagkain.
"Dad I change my mind pwedeng akin na lang yung sobra nitong pagkain?"
"Oo naman bakit kanino mo ba ibibigay?"
"May kakilala kasi akong applicant na pumipila dito sa company at feeling ko hindi pa siya naglulunch ibibigay ko sana sa kanya."
"Okay."

"Here." Inabot ko kay RJ yung paperbag na may nakapack na food.
He looks confused at tinitigan lang talaga ako.
"Its not a bomb, its a food okay?! Feeling ko kasi hindi ka pa naglulunch."
"Nilagyan mo ba ng lason?" Yung mukha niya parang walang tiwala sa akin.
"Wala, its just a food take it!"
I can see his eyes formed a heart shapes when he heard a food word.
"Salamat Miu alam mo bang gutom na gutom na ako hindi lang talaga ako makaalis sa pila."
"Dito ka kakain?"
Nakatingin yung ibang applicants kay RJ.
"Pumunta ka na lang kaya ng cafeteria at doon mo yan kainin." I suggest.
"Pero paano yung pila ko dito?"
"Pumunta ka na sa cafeteria ako na ang magbabantay sa pila mo.Sulitin mo na ang pagiging mabait ko sayo RJ dahil once in a bluemoon lang ito mangyayari."
"Talaga Miu?!" Parang hindi naman yata siya makapaniwala na naging mabait ako sa kanya ngayon.
"Alis na! Basta bilisan mo sa pagkain."
"Babalik rin ako agad." Tapos naglakad na ito palayo.

Kapag hindi pa siya bumalik ng 30minutes I swear iiwanan ko talaga ang pila niya dito.

"Its you!"
Nilingon ko ang babaeng nagsalita at nakita ko si Yara.
Sa totoo lang hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya kung aawayin ko ba siya o pababayaan na lang.
Nakatingin siya sa envelope na dala ko iniwan ni RJ yung envelope niya.
"I'm not applying for a job." Kahit hindi naman siya nagtanong kung anong ginagawa ko doon ako na ang nagpaliwanag.
"Can I talk to you?"
Ang awkward namin sa isa't-isa.
"Ok."
"In private? Ok lang ba sayo kung pumunta tayo sa cafeteria?"

Ang ending nakaupo kami sa cafeteria.
A minute of silence dahil wala sa aming dalawa ang gusto maunang magsalita.
"You can drink your tea." She offers.
"Miu right? I want to apologize to you." She added.
Apologies? Sa pagnakaw ng boyfriend ko? Ang sarap na magmura kaso pinigilan ko lang. Alam kong anak siya ng may-ari nitong company na pinagtatrabahoan ni daddy and definitely I'm not a scandalous woman.
"Apologize?"
"Alam mo naman yung situations namin ni Jeffer hindi ko alam kung tama bang sabihin na akin na lang si Jeffer."
Is she joking? Sa kanya na si Jeffer?
I bit my lips controlling myself not to curse this woman.
"Seryoso ka?"
"Ang totoo matagal ko ng gusto si Jeffer."
"Yara? Hindi sa pagmamayabang pero alam mo naman na ako ang mahal ni Jeffer at bakit mo pa kasi pinagsisiksikan ang sarali mo kay Jeffer?!"
"Nakikiusap ako sayo ng maayos pero mukhang mali pala yung desisyon ko na makipag-usap sayo." She drink her tea. Is her hand trembling?
"I'm sorry Miu kung naabala kita." Tapos tumayo na siya.
Something weird in this girl I can feel her loneliness kahit ang sarap ng magalit sa kanya pero ramdam mo na malungkot siya.
"Yara."
Lumingon siya sa akin.
"Hindi ko isusuko si Jeffer sayo."
Kahit pa dumidistansiya na ako kay Jeffer but still I can't surrender him for her.
"Miu, I'm not losing him either."
She said then she walks away.

One Night SurpriseWhere stories live. Discover now