NEYRAN

otuz beş

Mezuniyet Balosu Part II
Part I'i atlamayın.
Bölümün sonlarını Duman, Hayatı Yaşa eşliğinde yazdım. Siz de açabilirsiniz. ^^

"Siktir," diye bağırdı Kayra gülerek, restorandan çıkmıştık ve koşarak sahile doğru ilerliyorduk. "Az önce ne oldu lan öyle? Ne yapacağız şimdi?"

Gerçekten ben de kendime az önce ne oldu diye sormaktan ileri gidemiyordum. Lise hayatım boyunca hep sessiz, sadece laf atıldığı zaman olay çıkaran birisi olmuştum. Şimdi ise birincilik ile ayrılacağım okulumun neredeyse son gününde öğretmenlerimin gözünde beni eksilere düşürecek bir hareket yaparak oradan ayrılıyordum ve bu benim umrumda bile değildi.

Bu beni sadece güldürüyordu. Hayatımda ilk kez, gecenin bir yarısında gerçek arkadaşlarımla kovulduğum mezuniyet paritesinden koşarken yaşıyormuş gibi hissediyordum.

"Sahile inelim lan," dedi Ulaş gülerek, elinde bir viski şişesi daha vardı. Sanırım çıkmadan araklamıştı. "Rezil olduk zaten amına koyayım şaka gibi. Gülmemi durduramıyorum."

"Koşalım hadi," diye bağırdı Ilım neşeli bir şekilde.

Bade kafasını sallarken aldığı makas ile dehşet pahalı olan elbiseninin eteklerini yırtmaya başladığında şaşkınlıkla ona baktım. Eteğin, dizinin bir karış üstüne gelecek kadar kestiğinde kalan eteğe bir an bakakalsa da sonradan omzunu silkerek çöp kutusunun içine fırlattı, topuklu ayakkabılarını çıkarıp tek eliyle tuttu. Kılıç'ın elindeki viski şişesinden bir yudum aldıktan sonra Kılıç'ı kendine doğru çekti ve gülerek beraber sahile doğru koşmaya başladı.

Şu an en az benim kadar hayatı yaşıyordu.

"Sen koşmayacak mısın?" diye sordu Barlas alayla.

"Ben de koşmak istiyorum," dedim gülerek sahildeki kumlara doğru el ele koşan Kayra ve Ilım'a bakarak. "Ama ayaklarım acıyor."

Bana garip bir şekilde gülümsediğinde ben daha ne olduğunu anlayamadan beni kucakladı. Şaşkınlıkla ona bakakaldığımda, bu şaşkınlığıma karşı güldü ve koşmaya başladı.

"Sen manyaksın!" diye bağırdım gülerek. Şu an hissettiğim şeyleri hayatım boyunca hissetmemiştim, bundan emindim. İlk defa her şey bu kadar gerçek hissettiriyordu, ilk defa yaşadığımı bu kadar derinden hissediyordum.

"Evet," diye cevapladı beni sahilde ilerlerken. "Bunu daha yeni mi fark ettin?"

"Cıks," dedim gülerek. "Hayran olduğum özelliklerinden sadece birisi bu."

"Bak sen," dedi suratını suratıma eğdiği sırada.

"Resmen bizi oradan kovdurttun!" diye bağırdım bunu yeni yeni idrak ediyormuş gibi. "Oraya çıktın ve tüm okula küfür etmeye başladın, salak!"

Şu an içerideki kadar sarhoş görünmüyordu. Belki az önceki hali yalnızca o anlık bir şeydi ya da belki de düştüğümüz hal onu kendine getirmeye yetmişti. Yine de şu an biraz daha kendindeydi, en azından adımlarında sendelemiyordu.

"İçimden geldi," dedi gülerek. "Unutulmayacak bir çıkış yapmak istedim."

"Sen unutulacak bir insan değilsin ki," dedim siyah gözlerine bakarak. "Seni hiçbir zaman unutamam."