Ruhumun Yansıması

-11-

Merhabaaaa, yeni bölüm geldi bu bölüm çok heyecanlı olacak lütfen desteklerinizi eksik etmeyin. Multimedyada Emre var.

Emre sayesinde bugün buradaki ilk partime gidiyordum. Anne ve babadan Işıklarda olacağıma dair izin almak için akşam yemeğinde onlara çok iyisiniz, bana çok destek oluyorsunuz tarzı o kadar çok ego şişirici şeyler söyledim ki şüphelenmiş bile olabilirlerdi. Ama sonuç olarak izni aldım. Zaten fazla karışmıyorlardı, bu da açıkcası benim işime geliyordu.

Yemekten sonra odama çıkıp telefonumu hızla elime aldım, Işık ve Emreyi görüntülü aramaya başladım. Neyse ki çok geçmeden açtılar.
"Hey, çok uzatmayacağım. Hangi elbiseyi giyeyim, siyah olan mı yoksa lila olan mı?" Elimdeki elbiseleri telefonumun kamerasına tutarken zorluk çekmiştim.
"Siyah kesinlikle o." demişti Işık.

Emre de ona katılınca siyah, göğüs kısmı transparan dantelli mini bir elbise giymiştim. Bu elbise yeni gardırobumun hediyesiydi. Düzleştiriciyle saçlarımın üstünden hızlıca geçtikten sonra makyaj yapmaya başladım.

Beyaz ve kahve tonlarında far sürünce tam gece makyajına uygun olmuştu. Göz pınarlarıma beyaz far sürüp kuyruk kısmını kahverengiyle dağıtmıştım, biraz da şeftali rengi allık ve bordo tonlarında bir rujla tam takımdım.

Emre on dakika içinde burada olurdu annemlere görünmemek için sessizce topuklu ayakkabıları elime alıp aşağı yavaş adımlarla indim. Salonda kimsenin olmaması işimi kolaylaştırmıştı.

Firuze teyzeyi hesaba katmamıştım tabii. Tam aşağı indiğim sırada Firuze teyze mutfaktan çıkıp karşımda dikilmişti. Ona kocaman ve aptal bir gülümsemeyle ellerimi yavaş yavaş kaldırıp salladım. Ah, ben alışkın değilim ki evde bu kadar insan olmasına.. Bence unutmam normaldi. Peki bakalım şimdi ne açıklama yapacaktım, merak konusuydu.

"Firuze teyze, ah nasılsın." diyerek sevimli bir kahkaha atmıştım yada sevimli görünen aptalca bir kahkaha sanırım iyice batırmıştım.
"Lina, ne kadar güzel olmuşsun prensesler gibisin, nereye gidiyorsun böyle?" imalı imalı konuşmasaydın iyiydi be Firuze teyzem.
"Mmm.. Işıklarda kız kıza pijama partisi yapacağız da herkes en sevdiği elbisesini giyip süslenecekti." İyice batırmıştım. "Hem okul blogu için fotoğraf çekileceğiz." Bu saçmalığa kim inanırdı? Tabii ki Firuze teyze.
"Ayy maşallah kızıma, tü tü nazar değmesin, iyi güzel kızım dikkat et." dediğinde gülümseyerek ona bakıp gözlerimi kırptım. Firuze teyzeyi iyi niyetinden vurduğum için biraz üzülmüştüm. O sırada dışarıdan korna sesi geldiğini duyunca hızla elimi sallayıp koşarak evden çıktım. Yoksa anne ve baba adaylarım da görecekti ve o zaman bir açıklama yapamayacaktım.

Kapıdan çıktığım da karşımda kırmızı, baya baya pahalı bir araba duruyordu. Hayran olmuştum resmen. Arabanın etrafını turlayıp erkek gibi ıslık çalıyordum.
"Noldu fıstık? çok beğendiysen atla gezelim." diyerek bana göz kırptı.
"Bayıldım ya, bu ne, gerçekten çok güzel bir araba Emre." Hayranlıkla arabayı süzerek ön koltuğa yerleştim. Emrenin evi benimkine daha yakın olduğu için önce beni almıştı.
"Babamın araba çaktırma, çaldım birazcık."
"Bravo sana, yarın okula gelmezsen öldün sayabiliriz o zaman?"
"Eh, bir şey olmaz ya boşver. Sıra Işık hanım da gidip onuda alalım sonra ayın en güzel partisi bizi bekleeeer!"
"Sen tam bir manyaksın." dedim içten bir şekilde kahkaha atıp.

Işığın evinin önüne geldiğimiz de Işığın gergin bakışları üzerimizde kol geziyordu. Hızla bize doğru yaklaşıp arabanın arka koltuğuna yerleştiğinde aniden gürledi. "Bir kızı bu kadar bekletmek size yakışıyor mu?" diyerek surat çevirdi. Sonra bana bakıp
"Vaay Lina, bu ne güzellik yıkılıyorsun kızım." dediğinde sinirinin anlık olduğunu anlamış ve rahatlamıştım.
"Sen de en az benim kadar tatlım." deyip kokoş kızlar gibi uzaktan birbirimize öpücük atıp yola devam ettik.