Ruhumun Yansıması

-37- final

Merhaba sevgili okuyucularım canlarım ballarım, bugün Lina ve Kuzeyle vedalaşıyoruz. Biliyorum pek hazır değilim ama yüzdük ve kuyruğuna geldik. Umarım sizde benimle beraber bu hikayede çok keyif almışsınızdır. Sizi çok çok çok seviyorum. Umarım çok yakında yeni bir kahramanımızla tekrar buluşuruz... ❤️

"İYİ Kİ DOĞDUN LİNA, İYİ Kİ DOĞDUN İYİ Kİ DOĞDUN, MUTLU YILLAR SANA!!!!"

Gördüklerim karşısında ağzım açık bir şekilde kala kalmıştım. Karşımda Annem, babam, Bade, Emre ve Işık sevinçli bir yüz ifadeleriyle coşkuyla bağırıyorlardı. Evet, şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilemediğim için gözlerim dolu dolu olmuştu. O kadar güzel hissediyordum ki, bütün gün üzüldüğüm her şey boşunaymış onu anladım.

Bahçeyi o kadar güzel süslemişlerdi ki gözlerimi alamıyordum. Her yerde rengarenk balonlar ve süslemelerle bahçe donanmıştı. Masanın üstünede pembe bir masa örtüsü serip ağaca kocaman 18 rakamlarıyla gümüş rengi bir balon asmışlardı. Şaşkınlıktan sesimi bile çıkaramıyor, alkışlarını izliyordum. Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar değerli hissediyordum. Bade koşarak bana doğru geldiğinde kollarımı açtım ve sımsıkı sarıldım.
"İyi ki doğdun güzel arkadaşım, seni çok seviyorum."
"Ç-çok teşekkür ederim. Gerçekten çok mutlu oldum. İyi ki geldin Bade, doğum günüm ilk defa sensiz geçeceği için çok üzülüyordum." diyerek kollarımı serbest bıraktım.
"Ben seni hangi doğum gününde yalnız bıraktım şapşal?" diyerek coşkulu bir şekilde yanaklarımı öptüğünde dayanamayıp tekrar sarıldım.

Arkada herkes ayakta dikilmiş bana gülümseyerek bakıyordu, dayanamayıp onların yanına koştum ve sıra sıra herkese sarıldım. O kadar mutluydum ki şu an tarif edemeyecek haldeyim. Ben koca gün kimse doğum günümü kutlamadı diye ağlayıp zırlarken onlar bütün gün doğum günümü planlamıştı. Yine kendimi şanslı hissediyordum. Böyle aile ve arkadaşları hak edecek ne yaptım inanın bilmiyorum.

Etrafa iyice baktıktan sonra gerçekten en az bir saatlik uğraş verdiklerini anlamıştım. Bunların hepsi benim içindi, her şey benim için ayarlanmıştı ve çığlık atmamak için kendimi çok zor tutuyordum.

"Ee Linoş, sürprizimizi beğendin mi?" diyerek elini omzuma attı Emre.

"Beğenmem mi, iyi ki varsınız gerçekten şu an çok mutluyum." diyerek elimi beline attıktan sonra masaya doğru ilerleyip hepimiz birer sandalyeye yerleştik.

"Koca gün çok üzüldün o yüzden dayanamayıp sana söyleyecektim ama Emre bey buna izin vermedi. Bunun için özür dilerim bir tanem. Sürpriz olunca daha çok sevinirsin diye düşündük."  dedi Işık.

"Evet gerçekten acayip mutluyum. Çok emek vermişsiniz bahçe harika görünüyor." diyerek sevinçle yüzlerine baktım.

"Kızım, koca gün bir şey anlamadın değil mi?" diyerek parmağını salladı annem.

"Asla, asla anlamadım gerçekten. O yüzden o kadar moralim bozuktu zaten."

"Evet bende üzüldüğünü farkettim ama sürprizi bozmak istemedim, özür dilerim anneciğim." diyerek mahçup bir ifadeyle yüzüme bakıyordu.

"Ee, en büyük sürpriz bu muydu yoksa benim gelmem mi? doğruyu söyle." diyerek gözlerini kısarak bana baktı Bade.

"Tabii ki senin gelmen canım benim." diyerek yanımda oturan Bade'ye sımsıkı sarıldım.