The Witch and the Vampire

Chapter 50

THIRD PERSON

Buhat-buhat ni Abel si Millie. Nawalan ito ng malay habang naglalakad sila. Kakatapos lang nilang kumain sa isang maliit na cafe nang makitang sumasakit ang dibdib ng kasama niya at bigla tong nawalan ng malay.

He sighed. Hindi niya akalaing malala na ang sumpa ni Millie sa katawan. If he's not giving her the medicine he is using to give her, she may be sleeping like forever now. But that medicine won't cure her at all.

Inihiga niya sa kama ang dalaga. Tiningnan niya ang mukha ng dalaga. Her face is beautiful but her expression isn't. Mukhang sobrang sakit ang naranasan niya habang inaatake sa puso kanina. Naglakad siya papunta sa shelf at kinuha ang gamot na madalas niyang gamitin para ipainom sa dalaga. Habang nagdidikdik, he saw the bracelet that witch gave to him. He never thought that this witch is a little mischievous. Noong una ay halos wala na itong gana sa buhay pero hindi niya inaasahan ang kakulitang taglay nito.

Nagpatuloy sya sa ginagawa at nilagay ito sa maliit na baso at ipinainom sa kanya.

Hindi nagtagal ay nagising naman ito.

"B-bakit nandito na tayo?" Tanong ni Millie.

"You fainted." Abel answered. 

"Naalala ko ang sakit ng dibdib ko kanina." Sabi ni Millie. Abel knows her curse very well. Its a very rare type of curse and he's curious how did she got that. The pain she is experiencing like the throbbing pain in the chest and head are the signs that the curse is taking her life.

"Close you eyes." Abel said to her. Nagtaka naman si Millie.

"Ha? Bakit?"

"Wag ng maraming tanong!" Naiinip na sabi ni Abel. Hindi sumunod si Millie sa kanya kaya naman siya na ang nagtakip sa mga mata nito at ikinumpas ang kamay sa katawan nito.

He then saw her heart and her soul.

It's almost rotten. Huminga ng malalim si Abel at tinulak ng bahagya si Millie.

"Aray ko ha! Ano ba kasi yun?" Tanong ni Millie.

"Nothing. Let's get you some food."

Inalalayan niyang tumayo si Millie. Nang makatayo, hindi niya inaasahan ang mga sunod na pangyayari. Naduwal ang dalaga sa kinatatayuan. Sunud-sunod rin na ubo ang pinakawalan ni Millie.

"Kukuha ako ng tubig!" Inabutan niya si Millie ng tubig at doon niya nakita ang kamay ni Millie na may bahid ng dugo.

"M-masama ang pakiramdam ko, Abel." Mahinang sabi ni Millie at natumba sa kinatatayuan.

"Ano ang nararamdaman mo? Tell me." Umubo muna si Millie bago sumagot.

"K-kinakapos ako ng hinga. N-nahihilo rin ako. Ang bigat ng katawan ko. P-parang hindi ko na kaya tumayo." Halos pabulong na sabi ni Millie. Binuhat ni Abel si Millie at hiniga sa kama.

"Bibili ako ng mga gamot. Sandali lang ako." Mabilis na sabi ni Abel. Tumango lang si Millie.

Hindi siya nagkakamali. Kinakain ng sumpa ang katawan ni Millie. Hindi niya akalain na ganoon na katindi ang sumpa. Mukhang hindi na tatagal ang dalaga ng 27 days. Kung titignan ang kalagayan niya, mukhang dalawang linggo nalang ang itatagal niya sa mundo.

It's the first time Abel feels worry. Nag-aalala siya sa dalaga.

Mabilis niyang binili ang mga kailangan at umuwi. Pagkadating niya sa bahay, tiningnan niya si Millie. Natutulog ito. Mabilis siyang naghalo ng mga gamot at pagkatapos ay inilagay sa maliit na baso.

Ginising niya si Millie. Nanghihina itong dumilat.

"Drink this. It'll help you." Umupo si Millie at ininom ang gamot. Napaubo pa siya kaya inabutan siya muli ni Abel ng tubig.  "Sleep first. I will cook something nutritious."