The Witch and the Vampire

Chapter 55

THIRD PERSON

Hawak-hawak ni Azuro ang walang buhay na dalaga. She's not breathing. Her heart is not beating anymore and her mind is dead. Her body is cold. Her lips are purple. Her skin is pale white. She's dead already. Nasa bahay sila ni Mang Nestor habang si Abel naman ay sobrang abala sa pagbabasa. Nagbabakasakali na baka mayroon pang solusyon.

The centaur named Balmond went back to his companions. Marami pa siyang inaasikaso na mga bagay lalo na sa nasira niyang barko. He felt sad about Dorothea's sudden death pero hindi niya maiwanan ang responsibilidad niya bilang amo at may-ari ng barko. Paliwanag nito ay nagpaalam lang ito matulog and then when Balmond tried to wake her up, nagulat si Balmond ng hindi na ito humihinga. Ang unang sumagi sa isipan ni Balmond ay ang delikadong kweba pero hindi nito alam na ang sumpa pala ang rason kung bakit tuluyan ng nawalan ng buhay si Dorothea.

"Dorothea.." Azuro whispered while holding her hand. He never felt so heartbroken. He wanted to scream in pain. He wanted to take her somewhere alone but if he did those, will it change anything?

Naalala niya nung unang beses siyang iniwan ni Dorothea. Gabi-gabi hindi siya makatulog kakaisip sa mga nangyari. He never knew what his feelings he had until he let her go. Doon mo lang pala makikita ang halaga ng isang bagay kapag nawala na ito saiyo. There, he found out that he loved her. He released her and it made him go crazy. Ngayon naman ay nasa piling na niya muli ang pinakamamahal niya but then, she's not alive anymore. The sharp stabbing pain in his heart makes him hard to breathe. Wala ng mas sasakit pa kapag nakita mo ang taong pinakamamahal mo na wala ng buhay. Azuro may be holding and kissing her hand right now but she can't feel it anymore.

He can't talk to her anymore. He can't make love to her anymore. He can't show his love to her anymore.

This is painful. It's sad to watch. He is grieving for his love.

Am I already too late, Dorothea? Why did you leave me? How am I supposed to live now?

"Kamahalan," tawag ni Mang Nestor. Malungkot rin ito sa nalaman. Hindi alam nila Mang Nestor na ang dinala na babae ni Abel at ang hinahanap ni Azuro ay iisa lamang. "Kung mamarapatin niyo po ay pinatawag ko ang isa kong kaibigan na manggagamot rin pero wala pong kasiguraduhan na maibabalik pa ba ang buhay niya." Sabi pa ng matanda.

"It's okay. I will accept whatever it is just to make her alive." Walang pagdadalawang-isip na sabi ni Azuro.

Umalis si Mang Nestor. Kalumi is busy reading some ancient scrolls that could help Dorothea. His soldiers offer him some food but he refused.

Ilang oras lang ay bumalik rin si Mang Nestor kasama ang isang matandang babae na mas matanda kay Mang Nestor.

"Kamahalan. Siya po ang aking matalik na kaibigan na si Rida." Pagpapakilala ni Mang Nestor.

"Manang Rida ang kadalasang tawag saakin ng mga tao kaya iyon na lamang ang itawag niyo saakin. Pinaliwanag saakin ni Nestor ang lahat habang kami ay nasa daan." Sabi ng matandang babae sa kanya. "Maaari ko na ba siyang tignan?" Tumango lang si Azuro. Kahit abala si Abel sa pagbabasa ay lumapit siya sa kanila. Mukhang ayaw niya rin palagpasin ang mga pwedeng maging resulta.

Hinawakan ni Aling Rida ang kamay ni Dorothea. Her hand glows as he touch Dorothea's cold hand. In an instance, lumiwanag rin ang mga ugat sa katawan ni Dorothea. They could see her veins in her arms, legs, chest, everywhere. They could even see her heart and her brain. Its like an x-ray machine. Pero ang kumuha sa atensyon ni Azuro ang isang maliit na pintig sa puson ng dalaga. Kumunot ang noo niya. Is that the curse?

"Sino ang asawa ng dalaga?" Tanong ni Manang Rida. Walang sumagot sa kanya dahil wala pa naman talaga itong asawa kaya tumingin si Manang Rida kay Azuro. "Kung ganoon ay dalaga pa siya. Kayo po ba kamahalan ang kanyang kasintahan?"