The Mistress' Affair

Kabanata 41

Nasasaktan kami

"Are you kidding me Lexi!? I thought you're busy! Really? You act like you don't have a boyfriend at all now, huh." Galit na galit nyang bungad sa aking pagkadating namin ng parking lot.

Pansin kong namumula na rin ang pulsohan ko sa kakahila nya sa akin palabas kaya kumawala ako.

"Uuwi na ako." Tanging sabi ko at hindi na umimik pa. May kasalanan ako, alam ko iyon pero mas makakabuti kung bukas nalang namin ito pag-uusapan. It's getting late and he's kinda drunk too.

"ANO? Care to explain! Sinong yung lalakeng iyon? Bago mo? May pamalit ka na agad!? Ang landi mo naman!"

Kumunot ang noo ko at para akong bulkan sasabog sa huling sinabi nya. This time, unti-unti ng nag uunahan sa pagtulo ang mga luha ko.

I tried my best to wiped it out.

"What did you just say? Malandi ako? Bakit, nakita mo ba kaming chukchakan doon? Ang kapal ng mukha mong gago ka."

"I'm sor-" Parang nabigla ata sya sa nasabi nya at akmang hahawakan ako ngunit umatras ako palayo.

"Don't you dare! Ano? Malandi agad? Gusto mong makita kung paano ako lumandi? Baka di mo kayanin Rod." Nanunuya kong sabi habang patuloy pa rin sa pag iyak.

"Then tell me! Hindi yung para akong baliw sa kakaisip kung ano ang nagawa kong mali!" Frustrated nyang sigaw pabalik. Pinagtitinginan na kami ng iba pero wala na ring paki kalaunan dahil wala na rin sila sa wisyo.

Yumuko lang ako at mahinang humikbi kaya nagpatuloy sya. "Why are you so cold? You said you were busy, that's why you don't want to spend your time with me, but how come you managed to be here and get drunk! If you want to hangout with yours friends, just tell me! Hindi PA naman ako ganun kadamot sa'yo. Tapos iyong  tagpong iyon pa ang maaabutan ko? Putangina naman!"

Tumalikod sya kaya nagkaroon ako ng lakas na tingnan sya. Pinagsisipa nya ang gulong ng kanyang sasakyan habang malutong na nagmumura.

Tinawag ko ang pangalan niya ngunit hindi nya ako pinansin. Kaya pinaharap ko sya sa akin. He's now teary eyed.

"S-top it. Nasasaktan ka na."

"I am already hurting. Even an alcoholic drink can't ease this pain. Damn, you stung a lot." Umiiling-iling sya.

Nagpumiglas sya sa hawak ko at aksidenteng naitulak nya ako ng marahan. Seems like, he left me with no choice. Sasabihin ko na sa kanya ang totoo and he deserves to know naman.

"Rod. Tama na, nasasaktan na din ako. Nasasaktan kami!"

Mabilis bumaling sa akin ang nagtatanong nyang mga mata. "W-hat do you mean?"

"Buntis ako." Sa wakas nasabi ko na.
Ilang araw ko ring tinago sa kanya itong bagay na ito kaya para akong nabunutan ng tinik ng sa wakas ay nagka lakas loob na akong sabihan sya.

He was stunned. But a minute of silence, his response made my jaw dropped. "Akin ba talaga yan?"

Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. I never expected him to ask me that way. I was so hopeful for him to be surprised and then hugged me tight after knowing the news but then guess what!?

Natutop ko ang aking bibig sa kanyang sinabi at ng makabawi ay malakas syang sinampal.

"Fuck you Rod!" I said as I raised my middle finger in his face then ran out.

"Babe, sorry! I-"

Ramdam kong sumunod sya sa akin kaya mas lalo kong binilisan ang lakad-takbo ko. Luckily, may taxing papadaan kaya agad ko itong pinara.

As I am about to open the taxi's door, Rod pull me hard. I fell on his chest.

Dinig kong humingi sya nang paumanhin sa driver at pinaalis na ito.

"Ano ba!? Uuwi na ako sabi! Bitiwan mo ako!" Buong tapang kong sigaw at nagpumiglas.

"Sasabay ka sa akin. Wag nang matigas ang ulo please, baka mapano si baby." Malumanay nyang sabi.

"Oh? Hindi 'to sayo diba? Bakit may pakealam ka na ngayon?"

Obviously, if he's doubting about this child I'm carrying then I don't care! I can raise this child alone without his support, without his presence.

His face softened and heaved a sigh. "I'm really sorry. I was j-ust... mad. I am not really good at controlling my emotions so please, bear with me."

He hugged me tight and keep on murmuring his apologies.

Nanlambot naman ako. I can feel his sincerity so who am I to not accept it. I'm also capable of saying harsh things when I'm mad so I understand.

Nanatili lang akong walang imik.

"That's mine for sure." Aniya na parang siguradong-sigurado sya.

After a long minutes of silence, he speak again. Hinila nya ako pabalik ng sasakyan niya.

He opened the door for me as I obliged. Pagod na ako at hindi maganda sa kalusugan ng baby ang magpuyat. I should be a responsible with my actions now dahil may buhay na na umaasa sa akin ngayon.

"Sa condo muna tayo ngayon, ihahatid nalang kita bukas ng umaga sa inyo." Malumanay nyang sabi.

"Sige."

Agad ko ring kinuha ang cellphone ko upang magpaalam kay Papa.

"No secrets next time, please." Aniya.

Nagtaas ako ng kilay at pagod syang tiningnan. "Sure. I hope you'd do the same thing." Tanging sabi ko nalang.

Tahimik ang naging byahe namin. Hindi na sya nagtanong pa ng kahit ano but I know maraming bumabagabag sa kanyang isipan. Pabor rin sa akin yun kasi wala ako sa mood upang sugutin ang mga tanong niya.

Hindi na ako nagpumilit pang umuwi.  All i think about now is sleeping. Ewan ko, simula nung nabuntis ako naging antukin na.

Besides, I love sleeping in his bed anyway, with his lovely scent in it.

__________________________

Short update! Happy 100k+ reads. Thank you so much guys!