Creepypasty

napisz mi coś o sobie

Emily siedziała przy komputerze. Dochodziła już północ, a światła w całym domu były pogaszone. Nic więc dziwnego, że trochę bała się siedzieć tak przy biurku… Zwłaszcza, że była sama. Całkiem sama. Zaczęła szukać towarzystwa na jednym z czatów. Nie było wielu ludzi, z którymi możnaby prowadzić rozmowy, ale mimo tego dziewczynie zrobiło się jakoś lepiej, gdy mogła odciągnąć myśli od otaczającej ją ciemności. Nagle przeglądarka wyłączyła się. „Co do...?!”  - przeleciało jej przez myśl, ale już przy pierwszej próbie ponownego otworzenia przeglądarki udało jej się, więc od razu robiła się spokojniejsza. Na czacie nikogo już nie było – przynajmniej tak jej się wydawało. W pewnej chwili jednak otrzymała prywatną wiadomość.

Johny93:

Hej. Jestem John. Mam 16 lat i mieszkam w Chicago. Napisz mi coś o sobie.

Dziewczyna szczerze się ucieszyła, że pisze do niej chłopak w jej wieku i w dodatku mieszkający w tym samym mieście, co ona. Nie chciała się przyznać przed samą sobą, ale od zawsze marzyła o miłości jak z filmów – chłopak pisze do dziewczyny na czacie, potem umawiają się na spotkanie i zostają ze sobą na zawsze. „To idiotyczne” – mówiła sama sobie zawsze, gdy nachodziły ją takie myśli. Emily tak pogrążyła się we własnym świecie marzeń, że całkiem zapomniała o wiadomości, którą dostała przed chwilą.

Johny93:

Interesuję się sportem i motoryzacją. Uwielbiam muzykę rockową. Proszę – napisz mi coś o sobie.

Dźwięk wiadomości wyrwał ją z zamyślenia. Zaczęła odpisywać, ale w tym momencie przyszła kolejna wiadomość.

Michael95:

Cześć. Mam na imię Michael. Mam 14 lat i mieszkam w Dallas. Napisz mi coś o sobie.

„Ehh… Dallas. W dodatku młodszy – odpada”.
Emily nawet nie zorientowała się, zaczęła myśleć już tylko o tym, żeby poznać kogoś z kim „mogłaby wiązać jakieś nadzieje”. Od razu zamknęła okno rozmowy i znów skupiła się na odpisanie Johny’emu, który zdążył ponownie napisać.

Johny93:

Uwielbiam długie spacery, jednak bardzo boję się ciemności i nie lubię być sam w domu. Błagam – napisz mi coś o sobie.

„Chłopak jest jakiś dziwny” – przemknęło jej przez myśl.

Emily96:

Witaj, John. Wybacz, że tak długo nie odpisywałam. Jestem Emily, mam 16 lat i mieszkam w Chicago. Interesuję się modą. Tak samo jak Ty uwielbiam rocka i długie spacery.

W tym momencie jej komputer się wyłączył – krótki zanik prądu. Po ponownym jego uruchomieniu na ekranie pojawiła się kolumna nicków.

David 91

Sarah92

Johny93

Emma94

Michael95

Po kilkunastu sekundach kolumna zniknęła, a jej miejsce zajął napis

Witaj, Emily96. Napisz nam coś o sobie.

Po tym komputer ponownie zgasł i w pokoju zapanowała nieznośna ciemność. Emily chciała ją przerwać, więc czym prędzej podbiegła do ściany by poszukać włącznika. Jednak światło także nie działało. „Cholera!” – powiedziała sama do siebie prawdopodobnie tylko dlatego, że cisza w domu ją dobijała.

Napisz nam coś o sobie.

Usłyszała nagle szept. „Kto to powiedział?!” – wrzasnęła. W odpowiedzi usłyszała tylko kolejne głosy szepczące to zdanie, które tak bardzo ją wkurwiało. W tej chwili poczuła jak kilka par lodowatych rąk dotyka jej ramion, szyi i twarzy. Teraz Emily nie czuła już nic oprócz chłodu… I nie słyszała nic oprócz TEGO zdania…

Rano rodzice znaleźli ciało swojej ukochanej córki na podłodze w pokoju. Rękę nadal miała na ścianie, jakby próbowała zapalić światło. Gdy przyjechała policja funkcjonariusze odkryli, że w ustach dziewczyny znajduje się zmięta kartka papieru. Postanowili ją odwinąć. Widniało na niej tylko kilka wyrazów, które w żaden sposób nie mogło im pomóc:

Witaj. Jestem Emily, mam 16 lat i mieszkam w Chicago. Napisz mi coś o sobie…

Policjantom udało się ustalić tylko jedną rzecz – w ciągu ostatnich paru lat prowadzone były sprawy, które także były rozpoczynane znalezieniem zwłok nastolatka. Jedyną rzeczą łączącą wszystkie te morderstwa była kartka wciśnięta w gardło ofiary… Na każdej z nich napisane było tylko jedno zdanie…

Teraz, gdy już to przeczytałeś mogę zrobić tylko jedno… OSTRZEGAM CIĘ! Jeśli kiedykolwiek zobaczysz wiadomość zakończoną TYM zdaniem i przypadkiem będziesz sam w domu… Zapal światło jak najszybciej… Może Tobie się uda.
Ja jestem Natalia i mam 16 lat… Jeśli historia się podobała, to proszę tylko o jedno…

NAPISZ MI COŚ O SOBIE.