Don't be, Ice • Promise#3

chapter 2: Profess

"What the fuck is this Dashielle!?" galit na tanong sa akin ng daddy sabay hinagis sa harap ko ang papel na nakasulat doon ang napakalaki kong pangalan.

"Newspaper," sagot ko rito dahil totoo naman, it's a newspaper. Alam ko na ang tungkol sa bagay na ito sikat ako ngayon. Pagkagising ko pa lang kanina ay tumawag na sa akin ang assistant ko at sinabi ito. Wala naman na sana akong pake rito pero pinatawag ako ni daddy.

"Think what's your mom gonna say to me when she saw this?" Galit na galit na sabi nito habang nakatingin sa newspaper. "Kailangan mong mag-public apology," napatingin ako rito.

Fuck?

"That's not gonna happened dad, 'yong babae ang tumawag sa akin," ani ko rito dahil 'yon naman ang totoo kung hindi niya ako pinatawag hindi ko ito mangyayari.

"Did you know who the hell you fucked yesterday?" Umiling ako rito dahil ang alam ko lang ay anak siya ng principal ng University.

"She's the daughter of Montemaior and her mother owns the biggest University in the Philippines," sabi nito sa akin.

"I don't care who she is," sabi ko rito sabay naman bumukas ang pinto at pumasok si Mommy.

"That's enough, I already talked to them," bungad ni mommy sa amin. Napangiti naman ako dahil alam kong naayos na ni mom 'yon kapagsinabi niyang ganun.

"I told you I can handle this," sabi naman ni dad na seryoso ang mukha.

"Nag-aaway lang kayong mag-ama," sagot naman nito kaya tumingin sa aming dalawa.

"Tsk fine," ani ni dad na bwisit ang mukha.

"But Montemaior has a condition," napatingin naman ako rito. "Dashielle, you need to be their daughter's boyfriend."

"Fuck, hindi ko gagawin 'yon," pagmamatigas ko rito. Akala ko naman, wala na.

"You should Dashielle," sabi nito sa akin.

"I need to talk to that girl first," sabi ko sakanila dahil ayokong matali sa relasyong walang k'wenta.

"She's in the living room," napahinto ako sa sinabi ni mom.

"Why? What the fuck is she doing here?" Tanong ko sakanila.

"Your language Dashielle." Bawal sa akin nito kaya lumabas nalang ako para maharap na ang babaeng yun.

"What do you want?" Agad kong tanong dito ng makita kong tumayo para salubungin ako.

"Dapat sinabi mo sa kanila na ikaw ang may kasalanan kung bakit tayo nag-sex, I don't even know you and I don't wanna know who you are," dirediretso kong sabi rito dahil wala akong panahon sa mga kagaguhan na ito.

"I'm really sorry Eiyen, they knew you're one of tht casanova, that's why they don't believe in me," nakayukong sabi nito sa akin.

"I don't want to be tied up in a relationship, lalo na sa taong hindi ko mahal," sabi ko rito nakita ko namang may tumulong luha galing sa kanya kahit nakayuko siya kaya itinaas ko ang mukha niya.

"Don't fucking cry, I don't say anything bad," ani ko rito dahil kahit alam kong marami na akong napaiyak na babae, ayoko pa ring nakakakita ng babaeng umiiyak sa harap ko. Hindi naman ako katulad ni Owen na hinahayaan na umiyak sa harap niya ang babae.

"Nahihiya lang ako kasi dahil sa akin naiipit ka ngayon, you really need to be my boyfriend or else they want you to be my husband," sabi nito sa akin. Her parents really over acting. Ano pa nga ba magagawa? Kaysa naman magpakasal ako ng wala sa oras .

"Just don't fucking cry, it's easy, we just need to pretend to be in relationship." Nakita ko namang nagliwanag ang mukha nito.

"Okay lang talaga sa'yo?" Tanong nito sa akin.