Eiyen Dashielle S.P Gonzales, back in his school days he is known as the greatest asshole and the most playboy over his three friends. After he graduated he deeply fell inlove on his friend's sister. He planned everything for their future but then e...
"Rigel, sit here. Sinabi ko sa'yong huwag kang masyadong malikot. Don't laugh Rius, gusto mong pagalitan din kita," umayos na sila ng upo.
Kakaalis lang nila Acel dahil 4 years anniversary na namin ni Ice at 4 years old na rin ang kambal. Napatingin muli ako sa mga anak ko na nagre-wrestling na naman. Hinayaan ko nalang sila, ang sabi nga ni mommy kanino pa magmamana ang kambal kung hindi sa kagaguhan ko at sa kakulitan ni Ice, kaya ayan ang naging resulta.
"Tumigil na kayong dalawa, mag-behave kayo. Nakikita kayo ng mommy niyo ganiyan ang ginagawa niyo." Umayos ang dalawa ng upo.
"Sorry mommy," sabay nitong sambit ng makaayos sila.
Sa apat na taon na nakaraan nahirapan akong tanggapin ang pagkamatay ni Ice. Pero noong makita ko ang kambal parang nabuhayan ako ng loob para sa kanila. Alam kong masayang nanunuod si Ice ngayon sa amin.
"Daddy, kailan babalik si mommy?" Napalingon ako kay Rius ng magsalita ito. "I miss her na kasi," dagdag pa nito.
"Ako rin daddy miss ko na si mommy." Saad pa ni Rigel.
Sinabi ko kasi sa kanila nasa heaven lang ang mommy nila kaya siguro na isip nilang babalik din ito.
"She's here," ani ko sa mga ito. Lumingon lingon naman ito sa paligid.
"Where?"
"Here," agad ko silang nilapitan at kiniliti. Nagtawanan naman ang mga ito. Nakiia ko lang na ganiyan ang kambal maa na rin ako.
"Daddy stop," tumatawang sambit ni Rigel. Si Rius naman ay tawa lang ng tawa.
"Okay daddy, will stop na."
Alam kong dahil sa ginawa kong iyon ay nakalimutan na nila ang tanong nila, mas mabuti na iyon hindi ko pa kasi alam kung paano sasabihin sa kanila ang tungkol sa mommy nila. Masyado pa silang bata para magdusa.
"Kien!" Napalingon naman ako ng marinig ko ang boses na iyon. Napakunot ang noo ko rito.
"Si Kien tawagin mo Rius," ani ni Rigel sa kapatid niya. Ano naman ang ginagawa ng mag ina na iyon dito?
"Kien sabi ko sa'yo huwag kang malikot." Nakita ko naman si Sam na pinapagalitan ang anak nito.
"Kien we're here." Napalingon sa gawi namin ang dalawa at bakas sa mukha ng bata ang kasiyahan. Agad itong tumungo sa amin si Sam ay nakasunod lang dito...
"What are you doing here?" Nakangiting tanong ng babae sa akin.
"Family day," sagot ko. Nakita kong kumunot ang noo nito. Tiningnan ko ang gawi kung saan nakalagay ang pangalan ni Ice kaya napatingin din ito doon.
"Is that Aicel?" Puno ng pagtatakang tanong nito.
"Yeah."
...
Ilang minuto rin kaming nag usap nang magpaalam na sila. Alam kong nahihirapan si Troy ngayon dahil sa babaeng iyon pero alam ko rin na mas nahihirapan si Sam dahil sa gago kong kaibigan.
Napatingin ako sa kambal ko. Tama si Samantha kailangan na nilang malaman na wala na si Ice. Masakit umasang dadating pa ulit ang mommy nila. At sigurado akong mas masakit sa parte nila na maghintay sa wala.
"Rigel, Rius." Napangiti ako ng nag uunahan pang lumapit sa akin ang kambal.
"I'm the first one." Masayang sambit ni Rius. Napakalukipkip naman si Rigel.
"Next time mas bibilisan ko pa," sagot naman nito.
"I have something to tell you sons." Sabay naman itong tumingin sa gawi ko.
"About your mother."
"Babalik na siya daddy?" tanong ni Rigel.
"I hope we will see what it looks like in heaven," ani naman ni Rius.
"Your mom will not coming back, but she's watching us and guiding the both of you," nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon ng kambal.
"But don't worry daddy is always here, right?"
"And always behave dahil nakikita kayo ng mommy niyo."
"Bakit tayo hindi natin siya nakikita?"
"Because she's in heaven at ang mabubuting tao ay pumupunta doon when it's their right time. Kaya hindi tayo p'wedeng sumunod sa mommy niyo dahil hindi pa natin oras."
"Alam kong hindi niyo pa naiintindihan, pero gusto ko lang na malaman niyo iyon."
"We understand daddy, we will be a good boy nalang because mommy it watching us, hindi ba daddy?" ani ni Rigel.
"Yes, I will learn how to cook para makita ni mommy na pinagluluto ko si daddy." Natatawang saad ni Rius.
"Come here," binukas ko ang bisig ko sa kanila at sabay silang pumunta dito para yakapin ako.
Hindi ko alam ang gagawin ko 'pag pati ang mga anak ko nawala pa sa akin. Alam kong andito lang palagi si Ice. Hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin ang pagmamahal niya kahit na wala na siya sa tabi ko.
"I love you daddy," sabay nilang saad.
"I love the both of you more than anything."
Kumalas na ito sa pagkakayakap sa akin kaya may kinuha ako sa aking bulsa sila ay nakaabang lang sa akin.
Nilabas ko ang kwintas at ang singsing ng mommy nila.
"This is from your mother, gusto niyang ibigay niyo ito sa babaeng mamahalin niyo."
"The girl we want to marry?"
"Yes, the girl that can accept who you are and the girl who can love you in every shade of your personality. Like your mother." Seryosong nakikinig ang dalawa sa akin.
"And treat her like a snowflakes, because no snowflakes ever fall into wrong place. Prove her that she is your snowflakes and you're her right place that she will never regret."
Nakatingin lang ang kambal sa akin.
"Is mommy is your snowflakes daddy?"
"I will find my snowflakes too." Napangiti ako sa sinabi ni Rius.
"Yes, she is, the most unique snowflake."
Tumingin ako sa langit at napangiti ako.
Sana nakikita mo kami ngayon, Love. Mahal na mahal pa rin kita. Hinding hindi magbabago 'yon. Kahit ilang taon pa ang lumipas. Alam kong magkikita rin tayo pero hindi ngayon iyon dahil andito ang kambal natin.
Hinding hindi ko sisirain ang pangako ko sa'yo simula noong araw na maging tayo. Simula noong araw na nakawala ang pagmamahal ko sa'yo.
Nothing and nobody, not even time can change that, Love.
Till we meet again my snowflake, in the most perfect sky that will witness the new chapter of our another happy ending.
Just wait for me, my love.
End.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
