Alluriana derin bir nefes verdi. Top eline doğru gelirken sesler duyulmaz oldu. Sadece sahadaki takım arkadaşları ve rakip takım oyuncuları görüş alanındaydı. Sahanın dışındaki herkes bulanıktı. Topu elinde bir tur çevirdi. Görüşü gittikçe daraldı...
Alluriana'nın davranışları yemek odasında aydınlığa kavuşurken olayların odak noktası evden uzaktaydı. Evin devasa denebilecek bahçesinde büyük bir ağaç vardı. Ağacın üstünde büyükbabasının onun yaşlarındayken kullandığı ağaç ev sapasağlamdı. Babası Yoshikazu birkaç yıl önce onu onarmıştı.
Ağaç evin içine girdiği zaman onu bir sürü minder, bir televizyon, oyun konsolu ve armut koltuklar karşıladı. Yanında getirdiği soğuk kahveyi kursundan çıkardı. Ortadaki armut koltuğa oturarak televizyonu açtı. Oyun konsolunu aldı. Rastgele bir oyun seçti.
Oyun seçerek zamanını harcamak istemiyordu. Birkaç gündür belirli biriyle oyun oynuyordu. Çocukla biraz sohbeti olmuştu. Aynı okula gideceklerini, kardeşi ile yaşıt olduğunu biliyordu. Bir de kendisi ile yaşıt olan bir arkadaşı vardı çocuğun aynı lisede. Her zamanki gibi oyundaydı.
➵➵➵ ➵➵➵ ➵➵➵ ➵➵➵ ➵➵➵
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alluriana oflayarak konsolu bıraktı. Yenilmişti. Çocuk aniden -bu daha önce hiç olmamıştı- oyundan çıkmıştı. Belki biri elinden almıştır veya fişini çekmiştir diye düşündü. Kahvesinden bir yudum aldı. "Abla? Burada olduğunu biliyordum! Yine Kozume-san ile oyun mu oynuyordun?" Ağaç evin girişinde beliren kardeşini onayladı Alluriana.
Nekomata Megumi, ablası Alluriana'nın zıttıydı. Davranışları ile değil, görünüşü ile de. Alluriana'nın beyaz saçları, mor gözleri vardı. Megumi'nin ise simsiyah, dalgalı ve beline kadar gelen saçları; gökyüzünü kıskandıracak kadar mavi, okyanus kadar parlak gözleri vardı.
"Sanırım bağlantı koptu. Neden geldin?"
Megumi elindeki çikolataları sallayarak ablasının yanına oturdu. "Bana da öğret oynamayı." Alluriana az önce fırlattığı konsolu kardeşine verdi. Kendisine de başka bir konsol aldı.
"Yarın okuldaki ilk günümüz ve sabahlıyoruz değil mi?" dedi Alluriana kız kardeşine gülümserken. Megumi ablasına bakarak aynı şekilde gülümsedi.
➵➵➵ ➵➵➵ ➵➵➵ ➵➵➵ ➵➵➵
Nekomata kardeşler yarı uykulu yarı uyur bir şekilde okulun önüne geldikleri zaman yüzlerinde aptal bir gülümseme vardı. Tüm gece uyumamış oyun oynamışlardı. Megumi kendi sınıfa giderken Alluriana onunla sınıfa kadar gidecek olan öğretmeni bulmak için öğretmenler odasına doğru yürümeye başladı.
Etrafındaki öğrencilerin dikkatini üstünde hissediyordu. Herkes merak ediyordu daha önce görmedikleri bu kızın kim olduğunu. Beyaz saçları her adımında dalgalanıyordu. Öğrencilerin hayran bakışlarına aldırmadan okul binasına girdi.
Odaya girmeden önce derin bir nefes aldı Alluriana. Kapıyı tıkladı ve girme izni verilince kapıyı yana doğru kaydırdı. İçerideki tüm öğretmenler ona bakınca rahatsız oldu. Aradığı kişiyi bulmak amacıyla etrafa baktı. Furūtsu Umeno, genç öğrenciyi anında farketmişti. Farketmemek imkansızdı. Onu farkedebilmesi için elini havaya kaldırdı.
