ေက်ာင္းဝင္းထဲထိဝင္ေနေသာ ဖယ္ရီကားမ်ား၏ ေနာက္တြင္ေစာင့္ရင္း
မမလတ္က အျပင္ဖက္ရွိေက်ာင္းသားမ်ားကို ၿပဳံးရင္းၾကည့္ေနသည္။
ေနာက္ခန္းတြင္ထိုင္ေနေသာ
မမေလးသည္လည္း မနက္ခင္းေန
ေရာင္ေႏြးေႏြးေအာက္တြင္သြားလာ
ေနၾကေသာ အျဖဴ ၊ နက္ျပာအသြယ္
သြယ္ကို ၾကည့္ရင္း သူပါျမဴးတူးေနဟန္ရွိသည္။ ေက်ာင္းမေရာက္တာၾကာ
၍ သူတို႔ေခတ္ နဲ႔ မတူေျပာင္းလဲတိုး
တက္လာေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္
ရင္းလည္း သေဘာက်ေန၏။
"ေမာင္ေလးေတြ သန္႔ခ်က္ကြာ...ငါ ေက်ာင္းေတာင္ျပန္တက္ခ်င္လာ
ၿပီ"
မမေလး၏ အေျပာကို မမလတ္ကပါ
"ဟုတ္ပါရဲ႕...ငါတို႔အိမ္ကဟာေလးကို
ေခ်ာလွၿပီထင္တာ။ အခုေတာ့လည္း
သူလိုငါလိုေလးပါပဲ" ဟု သူ႔နေဘး
တြင္ ထိုင္လိုက္လာေသာ ေနသစ္ကို
ငဲ့ၾကည့္ကာ စေနာက္သည္။
မေန႔က ေနသစ္ဓာတ္ပုံျပန္႔သြားသည့္ကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဌာနမႉး ႏွင့္ ေဘာလုံးအသင္းတာဝန္ခံ ဆရာက
အုပ္ထိန္းသူကိုေခၚေတြ႕ျခင္းျဖစ္သည္။
ေဖႀကီးႏွင့္ ေမႀကီးကိုယ္စား မမလတ္
ႏွင့္မမေလး က လိုက္လာရသည္။
သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကေက်ာင္းက ေခၚေတြ႕ခံရသည့္ကိစၥႏွင့္
ပတ္သတ္ၿပီး ေနသစ္ကို အျပစ္တစ္
ခြန္းမဆိုခဲ့။ မမလတ္ကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းလိုက္ပို႔လ်က္ မမေလးကပါေက်ာင္းမေရာက္တာၾကာ၍ လိုက္လည္ခ်င္သည္ဟူေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ အေဖာ္လိုက္လာေပးသည္။ အခု ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္သည့္တိုင္ ႐ိုး႐ိုးသာမန္ခရီးသြားဟန္လႊဲေရာက္လာၾကဟန္ျဖင့္ေျပာဆိုေပးေနၾကေတာ့ ေနသစ္အားနာရသည္။
ေနသစ္တို႔ ေမာင္ႏွမေလး
ေယာက္လုံး ငယ္ငယ္တည္းက အခုခ်ိန္
ထိ ေက်ာင္းကမိဘေခၚေတြ႕ခံရတယ္ဆိုတာမရွိခဲ့။ ႏွစ္ပတ္လည္ ဆုေပးပြဲေတြမွ
သာ ေက်ာင္းက ဆရာ ၊ ဆရာမေတြက
ေမႀကီး ႏွင့္ ေဖႀကီးကို ေတြ႕ဖူးၾကသည္
ခ်ည္းသာ...
အခု ေနသစ္အလွည့္ေရာက္မွ...
"မမလတ္ နဲ႔ မမေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေနသစ္ အားနာလြန္းႀကီးစြာျဖင့္ ေတာင္းပန္စကားဆိုေတာ့ မမလတ္က
