Till I Met You Again

MOVING ON?

THIRD PERSON.

-FASTFORWARD-

Graduation Day.

After 5 years in this school finally it's the big day for jennie and the squad. All their hardworks are well paid off. Sobrang busy ngayon ng buong school for this special event.

The program will start at exactly 3pm. Isa-isa nang nagsisidatingan ang lahat. The graduates with their family. Nayeon is already with somi. Sinamahan nila muna ang parents nila sa kanilang upuan bago tumungo sa kanilang designated seats.

Sunod naman dumating si Irene. With her parents. Sa di kalayuan nakita nya si seulgi na patungo sa kanilang pwesto. Tinupad nya ang kanilang usapan na pupunta ito sa kanyang graduation day. Hinatid nya ng kanyang tingin hanggang makaupo si seulgi. Napangiti naman sya ng malaki na nandito ang kanyang mahal sa mahalagang okasyon na ito.

Huling dumating ang mga Kim. Lulan ng kanilang limousine isa-isa na silang bumaba.

Inalalayan ni jiyong ang kanyang asawang si chaerin.
Sunod naman sila Jennie, Jisoo at Rosé. Oo sa kanila na sumabay ito habang naghihintay na ang parents  nya sa pagdating nila.

Isang masigabong palakpakan ang iginawad sa kanila. Bilang sila ang may-ari ng university na ito.
Hinatid na sila jiyong sa kanilang pwesto. Ganun din sila jennie at rosé. Naupo naman si jisoo kasama ng ibang mga parents.

------

JENNIE POV.

Sa wakas natapos na ang ilang taon at nandito na ako finally. Worth it ang lahat ng pagod at sakripisyo. Ito na ang simula para sa akin. Nilibot ko ang aking paningin. I smiled ng nakita ko ang aking mga kaibigan. Ang haba din ng aming pinagsamahan. Madami ding nangyari. Masaya at malungkot. Pero nandito pa din kami sama-sama. Mas masaya sana kung nandito rin si IU. Yes napatawad kona sya at handa na kong tanggapin sya sa buhay ko bilang kapatid.

And this is it. Mag-uumpisa na.

Lahat kami ay sumabay sa panalangin at nakinig sa mga words of wisdom from the speakers.

~~

"And now to give her valedictory speech. Let's invite here in stage our Summa Cum Laude, Ms. Jennie Kim." pagpapakilala sakin.

Lahat sila ay nagsipalakpakan ng ako'y tumayo na at umakyat sa stage. Ngayon nandito na ko sa harapan nilang lahat. Tinignan ko sila mom at dad na halos maluha habang nakatingin sakin. Ganun din sila unnie at nayeon.

"Ahm. Hello everyone. Good day! My fellow students and to all the professors and parents na nandito. So this is it ang pinakahihintay nating lahat. Sa wakas heto na ang katuparan ng ating mga pangarap. Lahat ng paghihirap natin nasuklian na. And now we will face another chapter in our lives. Wag lang tayong mapapagod. Lahat ng bagay ay may dahilan. Just believe in yourself. We are all deserving for everything. Goodluck to each of us. Thank you for all the memories here."

Hindi kona natapos pa ng maayos ang linya ko ng naramdaman kong tila aagos na ang aking mga luha. I looked up the sky...

"Hon, look. Ito na yun oh. Kung nandito ka sana ikaw ang nag i-speech dito hindi ako. Sana magkasabay tayo ngayon na haharap sa panibagong bukas. Marami pa sana tayong mga gagawin. Pero ngayon heto ako nalang mag-isa. But don't worry hon i won't make let you down. I love you hon. Hon, it's for you." sambit ko sa aking isipan.