Till I Met You Again

CHAPTER 53

JENNIE POV.

I'm going to hospital now para magbantay ulit kay mom. Since free  pa naman ako kaya ako halos lagi ang kasama nya. Tumingin ako sa relo ko, medyo maaga pa naman 5:30pm so i decided to go somewhere muna. I opened my car stereo para malibang naman sa byahe.

Dumaan ako dito sa isang convenient store para bumili ng ice cream. Naalala ko tuloy dati si lisa ang bumibili nito para sakin hays.
Matapos ko magbayad ay agad akong bumalik sa sasakyan ko at tumungo dito sa park na pinupuntahan namin ni lisa.

I remembered the last time i went here, umuulan non. I'm crying so hard ng nalaman kong wala na si lisa. Gumuho ang mundo ko nun. That was the most painful day for me.

Huminga ako ng malalim. Ngayon nandito na naman ako. Pero this time i can say, much better than before. Oo masakit pa rin but i learned how to get used to it. Agad akong naupo sa bench at nilabas ang ice cream na binili ko. Now, i'm gonna see the sunset alone again.

Nakatitig ako sa paglubog ng araw habang abala sa pagkain. Tahimik ko lang itong pinagmamasdan. Ang kulay kahel na kalangitan na unti-unting kinakain ng dilim. Well, ganito naman dapat ang buhay diba? May natatapos at may naguumpisa. Hindi laging masaya hindi rin laging malungkot.

"Lisa, mahal sana nandito ka ngayon. Ikaw ang lagi kong takbuhan sa tuwing nahihirapan ang kalooban ko. Sa tuwing mahina ako, ikaw ang nagsisilbi kong lakas. In this world full of lies the only truth is you. You used to be my comfort zone. Ngayon mahal paano ko ito haharapin lahat ng wala ka? Hindi ko alam ang gagawin ko. Nahihirapan ako. Hon, hanggang dito nalang ba talaga tayo? Sadya bang natuldukan na ang ating pagmamahalan?? Na kahit anong pilit kong lumaban sadyang tapos na. Wala na. Panahon naba para palayain ko ang puso ko sayo? Sobrang sakit isipin. Siguro tama sila, si mom na hayaan kong maging masaya ulit. Hon you're my happiness. And this time i'm choosing mom's happiness than mine. Hon, lagi kang nasa puso ko. Ikaw at ikaw lang. Pero siguro may nga bagay na dapat ng pakawalan para hindi na lalo masaktan. You will be always living in my mind and heart. Thank you for everything lisa."

Tahimik akong humihikbi. Masakit ang katotohanang wala na sya. Pero hindi ko akalaing mas magiging masakit pala na unti-unting bitawan sya, ang ala-ala nya at ang pagmamahal nya. Parang sinasaksak ang puso ko. Siguro nga dapat maluwag ko nang tanggapin ang lahat at magsimulang muli.

Kinalma ko ang sarili ko at nilisan din ang lugar.

~~

I parked my car already at naglalakad na ako papuntang room ni mom. Bumili ako ng fresh flowers na ilalagay ko sa vase. Gustong gusto kasi niya ang mga bulaklak.

Binuksan ko nang dahan-dahan ang pinto. I saw mino and mom are talking seriously. Hindi sinasadyang marinig ko ang kanilang pag-uusap kaya hindi muna ako tuluyang pumasok at ituloy ang aking pakikinig.

"Tita, i will be honest to you na po. Tita i love jen. Since highschool pa kami mahal ko na sya pero duwag kasi ako na ipagtapat sa kanya kasi alam kong hindi gaya ako ang tipo nya. But now i'm ready na po. I'm ready enough na ipaglaban ang pagmamahal ko sa kanya. Kung pahihintulutan mo po sana ay nais kong ligawan si jen at mahalin. Pangakong hindi ko po sya sasaktan tita." rinig kong wika ni mino. Nabigla ako na malaman ito mula sa kanya. Di ko kasi inasahan na may ganito na pala syang nararamdaman sakin noon pa.

"Iho, mino i know you're a good person mula pa ng bata ka. And i know na hindi mo sasaktan ang anak ko. Kung sakin wala akong tutol. Ikaw ang nararapat sa kanya. Sana ay tulungan mo syang maging masaya ulit. Gusto ko bago ako mawala ay makita ko kayong ikasal muna at magka anak. I just want my baby to be happy for the rest of her life. Do this for me mino." pakikiusap ni mom sa kanya. Niyakap naman sya nito bilang pasasalamat.

Matapos ng mga narinig ko. Pinasya kong iwan na muna sila. Iniwan ko muna sa nurse station ang dala kong mga flowers. Naglakad ako at naisipang magpunta sa rooftop ng ospital. Tanging ako lang ang nandito.

Gusto kong mag-isip. Ano nga ba ang dapat kong gawin? I wanna make mom happy. But how? I know the only thing na makakapagpasaya sa kanya ay ang makita akong settled down already.  Mukhang binigay nya na ang approval nya kay mino. What if i give him a chance? I know it's so hard dahil si lisa lang ang nasa puso ko. Pero wala na kong oras pa. Gusto kong gawin ang kahilingan ni mommy.

I texted mino para sabihing mag-usap kami mamayang gabi.

~~

"Jen, i know it's not the right time alam ko kasing you're still in pain. But i want you to know that i'm here willing to cheer you up for i'm inlove with you. Jen, pwede ba kitang pasayahin? Jen, let me love you please. Hindi ko naman hinihinging angkinin ang puso mo coz i know meron nang nandyan. But please just let me." mga kataga ni mino habang nakaupo kami dito sa garden ng ospital.

I gazed at him. Nakita ko ang sinseridad sa kanyang mga mata. After all kilalang kilala kona sya.
Napaka worth it ng taong ito. I take a deep breath bago ko binigay ang sagot na kanyang hinihintay.

"Mino, you know that i'm not yet over with lisa. And hindi ko alam if kaya kong magmahal pa ulit ng iba bukod sa kanya. Sana naiintndihan mo. Pero as for mom's sake i'm gonna do this. Yes mino i'm giving you the chance. But please don't expect much." pagpapaliwanag ko sa kanya.

Bigla namang nagliwanag ang kanyang mukha at niyakap ako ng mahigpit.

"Now, we're officially a couple."

-------------

-At Thailand-

LISA POV.

I was startled sa mga kwento sa akin nila dad. 3 months na pala akong nandito sa ospital. Grabe tagal na din. Natatandaan ko pa lahat ng binabanggit sakin ni dad tungkol kay jennie. Parang sobrang habang panahon ang kinuha sakin. Pinagdamot ang oras na sana ay kasama ko sya.

Naiinis ako dahil kailangan ko pang manatili pa dito para sa aking tuluyang paggaling. I'm not even allowed to hold my phone hays i can't talk to her. I'm having therapy here para mas mabilis ang recovery ko. Also i continue my studies habang nandito sa ospital thru online classes. Masyado na kasing madaming panahon ang nasayang. Sana ay graduate na ako ngayon.

Everyday i kept thinking of jennie. Miss na miss ko na sya sobra pa sa sobra. Pero kailangan ko munang magtiis pa. Pagtapos nitong lahat agad akong babalik sa kanya. Pangako yan! Hindi na ako makapaghintay.

"Hon, wait for me. I'm not giving up. Konting panahon nalang mahal babalik na ako sayo. At pangakong hinding hindi na ako muling mawawala pa....."

---------------

To be continued....
Please vote and comment.