Geçmişten Kalan

33

Babası evden çıkıp gittiğinde Ömer, Selin, Annesi ve ben kalmıştık.

" Kızım kusura bakma. Ali Amcan sinirli biraz." dedi Nermin teyze.

" Sorun yok." dedim.

Seline baktığımda koltukta oturmuş yere bakıyor, birşeyler düşünüyordu.

Selinin yanına yaklaştım ve ona sarıldım.

Gerçekten çocuğunu aldıracak mıydı? Bir anne bunu nasıl yapabilirdi? Hatta dedesi bunu nasıl isterd? Evet yaptıkları yanlıştı fakat işin sonu çocuğu aldırmak olmamalıydı.

Peki Yiğit bu konuda ne yapacaktı? Zaten istemiyordu da bu durumda da tepki vermeyecek miydi?

Peki Ali amca, Yiğit'e birşey yapacak mıydı? Onu da geçtim Yiğit'in ailesi buna ne diyecekti? Biliyorlar mıydı haberleri var mıydı?

En önemlisi de bebeğin alınmasıydı.

" Kızım gel kaçalım." dedi Nermin Teyze.

Selin bakışlarını yerden çekip annesine baktı.

" Şaşırma kızım başka çaremiz yok. Gel kaçalım torunumu beraber büyütelim. Ne dedesi olsun ne de babası. Sadece annesi, babaannesi olsun." dedi.

Bence doğruydu dediği. Kaçsınlar ve yeni hayat kursunlar. Herkesten uzak.

" Olmaz anne olmaz!" dedi Selin.

" Neden? Doğurmak istemiyor musun?" dedi.

" Olmaz anne. Babam ile arana giremem. Ondan kaçarak bir ömür geçiremem!" dedi.

Annesi kızına baktı uzun bir süre.
Yanına oturdu. Saçlarını öptü ve ona sarıldı.

Ömer lafa atlayıp " Beraber gidelim!" dedi Seline.

Ömer bunu yapabilir miydi? Bir ömür birinden kaçırabilir miydi Selin'i?  Onu hep koruyabilir miydi?

" Ben odama gidiyorum uyuyacağım. Ne yapacağımı da ben düşüneceğim. Ama ne olursa olsun sizi seviyorum bunu unutmayın. Yanlış yaptıysam affedin." dedi Selin ve odasına gidip kapıyı kilitledi.

Bu böyle olamazdı. Selin burda ne yapacağını düşünürken ,Yiğit orda uyuyamazdı. Kadın yapınca sorun oluyor, erkek yapınca sorun olmaması canımı çok sıkıyordu.

" Ben ne yapacağım şimdi?" dedi Nermin teyze, Ömer'e bakarak.

Onlar aile arasında konuşsun diye kapıyı açarken Nermin teyze bana seslendi.

" Lütfen İrem." dedi. " Lütfen bu gece bizimle kal. Selin sana anlatacaktır. Bize kapısını bile açmaz." dedi.

Yanıma geldi ve elimi tuttu.

" Bana yardım et. Bu gece burda kal kızım." dedi.

Tabikide yardım edecektim. Annesi o kadar perişan haldeydi ki. Yüzünden herşey anlaşılıyordu.

Annesi, kızı ve eşi arasında kalmıştı. Ne yapacağını bilmiyordu.

Ömer ise Selin ile gitmek istiyordu. Gerçekten bunu yapar mıydı? Bir gün illa ki aile kuracaktır. O zaman Selin'i bırakmadan onla beraber devam edecek miydi?

" Tamam Nermin teyze. Üzülme sen. Ben burada kalacağım." dedim. Ellerini tutarak.

"Sağol kızım." dedi ve geri koltuğa oturdu.

" Hadi yenge sen git yat. Halsiz düşmeni  istemiyorum." dedi.

Nermin teyze kafasını "evet." anlamında salladıktan sonra odasına gitti ve kapısını örttü.