Berk' ten boşanmış, Kaan'ı da hayatımdan atmıştım. Kendi başıma yaşayacaktım artık.
Kaan'la ilişkimiz bitti ben onsuz ne yaparım triplerine girmeyecektim. Biliyorum ki kimse kimsenin yokluğu ile ölmüyor.
Evet zorluk çekeceğim belkide ama bunu kimseye yansıtmayacağım artık. İnsanlara ne söylersen çünkü onu bir gün koz olarak kullandıklarını biliyordum.
Yaşam zor evet ama bunu daha da zorlaştıran bizleriz.
Yaşamımızı kolaylaştırmak için uğraşmayan dikine gidenler bizleriz.
Zamanla unutacağımız acılardan elinde sonunda kabuk bağlayacağını bildiğimiz acılardan dolayı yine bile isyan eden bizleriz.
Hayat zor olmasaydı kıymeti bilinirmiydi yaşamın? Ben bu kadar çaba vermişken şimdi düşemem demezdi belkide insan...
Herkes kaldırabileceği yükle sorumludur. Hayatın sadece zorunu görürsek ne anlarızki yaşamaktan.
Hayatın bize kolaylık sağladığı hiç mi bişey yok? başa gelen güzellikler çabuk unutulurken başa gelen
zorluklar silinmiyor... Bu da bizden kaynaklı değil mi?Kader bizi bi noktaya koyar o noktadan sonra seçimlerimize göre işler kaderde.
Sen sağı seçersen ona göre yazdiginda değişir sen solu seçersen ona göre kaderde farklı şeylerle karşılaşırsın.
İnsan seçimleriylede zorlaştırır hayatı.
Hayat zor evet ama hayata direnmek içinde güç vermiş Allah.
Sen o gücü doğru bi şekilde hayrına kullanırsan hayırlısı olur tabi.
(Alıntı)Yazar anlatımı
İrem aslında Kaan'a hak veriyordu ama kabullenemiyordu. Onu bıraktığını, onu artık sevmediğini kabullenemiyordu.
İrem , Kaan'ı çok sevmiştim ama birtakım hatalar yapmıştı İrem. Evet insanoğlu illa ki hata yapardı ama artık İremin yaptıkları çizgiyi aşmıştı.
O gün İrem mutlulukla sevdiği çocuğun kollarına gitmişti. Artık berkten boşandığini ona söylemek için sabırsızlanıyordu. Eli ayağı titriyor, boğazı kuruyordu. İkide bir de saçları ile oynuyor , hızlı hızlı nefes alıyordu.
Ama aldığı o nefesler, o yaptığı heyecan İremin kursağında kalmıştı.
Sevdiği çocuk sözlenmişti. İrem, Kaan'a baktı bir süre. Gerçekten böyle birşey var mı diye ? Sonra İrem kendi kendine güldü. Bu kadar dekorasyon, insanlar, elbiseler oyun olmazdı ki dedi. Hatta neden oyun olsun diye düşündü ilk zaman.
Sonra kendine geldi ve o evi terk etti. Orda güçlü gözüktü ama evine gittiğinde ağladı. İremin bir yandan gözyaşları giderken öbür yandan da hayalleri de gitmişti...
O gece kendine söz verdi İrem. Güçlü olacaksın! dedi kendi kendine. Evde ağlasan da ölsen de dışarıya güleceksin! diye söz verdi. Peki başardı mi?
İremden
Sabah uyandığımda aklıma dün olanlar gelmişti. Hızla kalkıp telefonuma baktım. Belki aramıştır diye... Ama hayır arama yoktu.
Çok kötüydü. Aramayacağını bile bile saatlerce elinde telefonla durmak. Çok acıydı.
Telefonu masaya sertçe koydu ve lavaboya gidip elini , yüzünü yıkadı. Biraz kendine geldikten sonra mutfağa gittim ve kendine güzel bir kahvaltı hazırladım.
Çünkü ne zaman birşeye üzülürsem onu unutmak için başka şeylerle uğraşıyordum. Evet unutmuyordum ama eskisi gibi çok sık da aklıma gelmiyordu.
Kahvaltı hazırlarken aklıma kapının kilidinin değişmesi gerektiği aklıma geldi. Çünkü anahtar hem Berkte hem de Kaan'da vardı.
Hızla telefonu bıraktığım masadan aldim ve numarayı tuşladım.
Ustalar gelirken bende kahvaltımı hazırlamış, simit almak için az ötede olan fırına gitmek için yol aldım.
Fırına vardığımda 5 tane simit aldım ve tam oradan çıkarken bir koku tanıdık gelmişti. Arkama baktığımda Kaan ve o kız...
El ele tutuşmuş başka yöne gidiyorlardı. Beni fark etmemişti.
"Bir insanı kokusundan tanıyacak kadar sevmeyin!"
Kafamdaki düşünceler ile oradan hızla uzaklaştım. Evime geldiğimde yolda araba vardı. Muhtemelen ustalar gelmişti. Eve doğru yol aldığımda ustalar kapıda bekliyordu.
" Kusura bakmayın kapıda kaldıniz. Az işim vardı!' Dedim açıklama yaparak ve kapıyı açtım.
" Sorun değil." dedi ustalardan biri ve çalışmaya başladılar.
Mutfağa tekrar geldiğimde 2 çay ve 2 simit koydum tepsiye. Ustalara verdikten sonra bende kahvaltıma devam ettim...
Birisi ile mecburen ilişkinizi kesmek zorunda kaldınız mı,?
Yalnız hissettiğinizde ne yapıyorsunuz?
İnsanlar ne yaptığından onlardan uzaklaşıyor, soğuyorsunuz?

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişten Kalan
Fiksi RemajaBu gece seni unutacaktım. Önce bir sigaranın üzerine adını yazdım. Bu sigara bittiğinde seni unutmuş olacaktım. Duman duman atacaktım seni içimden. Küllerini rüzgar savuracaktı fakat.... Nereden bilebilirdim ki her nefeste seni içime daha çok çekti...