Geçmişten Kalan

34

Korkarım başkası sarılmasın.

Korkarım başkası sarılmasın,
Kimse gülüşüne şahit olmasın.

--------------------------------------------------------

Kahvaltı yaparken kapıya çok sert bir şekilde biri vuruyordu. Selin'in boşluğuna gelmiş olmalıydı ki olduğu yerde sıçramıştı.

Nermin teyzeye bakmıştım bende korkarak.

" Kim ki?" dedi Selin.

" Bilmiyorum bakayım ben siz yiyin." dedi ve masadan kalkıp kapıya yönlendi Nermin teyze.

Kapıyı açma sesini duyduğumda bağırış sesleri yükselmeye başlamıştı.

" İçtin mi sen!" dedi Nermin teyze.

Mutfaktan çıktım ve kapının oraya yönlendim.

Ali amca içmiş ve çok kötü kokuyordu.

Selin'i görünce sinirlendi ve Selin'in saçına yapıştı.

" Sen hala burda mısın orosbu." dedi ve saçını bırakıp tokat attı.

Öyle sert vurmuştu ki....

Selin'e baktığımda yerdeydi.

" Ali amca ne yapıyorsun!" dedim ve Selin'i yerden kaldırdım.

" Sanane kız sürtük." dedi.

"Ali kızlarla doğru konuş." dedi Nermin teyze.

" Sus karı seni de boşarım kalırsın ortada." dedi.

Dedikleri ile şaşkına dönmüştüm. Vazgeçmek bu kadar kolay mıydı?

" Sana benden başka kimse katlanmaz olan sana olur." dedi Nermin teyze ciddiyetine kurarak.

" Ne diyorsun karı!" dedi ve Nermin teyze'nin saçından tuttu.

Ben ayırmaya çalışsam da olmuyordu. Kapıdan bir anda Ömer geldi ve yengesini, amcasından kurtardı.

" Amca çok oluyorsun kadına el kaldırmak da nedir?" dedi bağırarak.

Nasıl ya? Bana el kaldıran bir başkası mıydı?

" Yeğenim sen çık şu aradan hiç girme." dedi Ali amca.

" Amca hayır izin vermiyorum." dedi.

" Sanane lan!" dedi ve Ömer'in gözüne yumruk attı.

Bu adam dengesini kaybetmişti. Ömer'in gözüne vurması, Selin'e tokat atması, Nermin teyze'nin saçını çekmesi derken.. bir bana birşey yapmamıştı.

Ama illa fiziksel değil canımızı acıtan. Küçük bir sözle bile insanın canı acıyabiliyordu.

Ömer amcasına baktı uzun süre. Hiçbir şey söylemedi. Karşılık da vermedi. El de kaldırmadı.

Ali amca yine evden gitti arkasına bakmadan.

Selin bağırarak ağlamaya başlamıştı.
Hepimiz Selin'e bakıyorduk.

" Tamam moralini bozma." Dedi Ömer.

Ömer Nermin teyze ve Selin'i sakinleştirmişti. Ve ikisi de uyuyordu.

Ömer gerçekten değişmişti. Tavırlarından anlaşılıyordu. Arada eski Ömer oluyordu ama yine de iyiydi.

" Ben çıkıyorum Ömer. Selin sorarsa söylersin az işim var." dedim ve evden çıktım.

İlk önce evime gidip üstümü değiştirecektim. Daha sonra da Yiğit'i arayıp onunla konuşacaktım.

Evime geldiğimde hemen odama gittim ve dolabı açıp ilk gelen şeyleri giydim.