Nakakagaan ng pakiramdam ang pagiging okay ni Dreux. Inihatid nya pa ako pauwi pero naman good mood na kaso andito si kuya, naghihintay sa'kin sa may pintuan.
"good luck sa kuya mo." pang-iinis pa ni Dreux.
"tsss. ."
Aalis na sana si Dreux at pumasok na ako sa gate. Si kuya di pa rin maipinta ang mukha.
"Dreux." tawag ni kuya kay Dreux.
"bro?"
" pasok ka muna. Andito din si Steven."
Wow. Me meting?
Pumasok si Dreux at isinara ang gate. Pumasok na din kami sa bahay at nakita ko nga andun naghihintay si Steven.
"Upo." utos sakin ni kuya.
Umupo kami ni Dreux at nagkatitigan pa kaming tatlo nila Steven. Nag-iisip kung anong meron.
"starting tomorrow you're not allowed to be alone with Rivers. Sasamahan ka ni Steven or Dreux. Sila na din ang maghahatid sayo pauwi or ako. Depende. Basta bawal na kayo lang ni Rivers. Naiintindihan mo?"
"ha? Teka. .sobra naman ata yan. Pano sila Steven at Dreux. Tinanong mo ba sila kung okay lang sa ka--"
"im cool with it." sagot agad ni Dreux.
Napanga-nga ako sa sinabi nya. Ano daw?
"pero ang mga buhay nyo. .aahh--"
"your more important to me-- I-aah I mean to Us. . Alex." sabat pa ni Dreux sakin.
"Were friends Alex. .were cool with it." pagsang-ayon pa ni Steven.
Tinitigan naman ako ni kuya. As in titig na nagtatanong kong me angal pako.
"okay." -.- wala rin naman akong magagawa.
"good. .pwede ka ng magbihis. Nangangamoy pawis kana."
"tss. .opo."
BINABASA MO ANG
Torpe Academy
Teen FictionLalaki: Sino bang may sabing madali maging torpe? O madaling mag confess ng narardaman? Aba ang hirap kayang mareject at ang sakit pa. tss. Tapos baka mahashtag #friendzone kapa. Babae: Sino nagsabing madaling maghintay? Minsan pag di mo pinapansin...
