ÂRAF

3. BÖLÜM

Etrafımda deli gibi sesler geliyordu. Her yerde vahlayan ahlayan insanlar ... bu sesler artık dayanılmaz hale geldi.

Beni birilerinin kaldırdıklarını hissettiğimde başıma büyük ağrıların girmesiyle artık tamamen karanlığa büründüm...

■■■■■■■■■■●●●●●●■■■■■■■■

Gözümü araladığımda yerde çimenlerin arasında uyuyor halde buldum kendimi.

Nasıl olur ya? Bu yaşadığım olayların hepsi rüyamıydı. O kaza, o çocuk, annem, babam ,ablam, hepsi rüyamıydı yani.  İnanılır gibi değil!

Ben biraz daha öylece çimenlerin üstünde oturmaya devam ederken yanıma beyaz eşarplı pudra renginde elbise giyen, bir kız oturdu.

" İkra sakın bana burda uyuya kaldım deme! "

Diyen kıza şaşkınlıkla bakıyordum. Benim ismimi nerden biliyordu ki acaba.
Ben ona öyle değişik değişik bakmaya devam ederken, karşımdaki kızın parmaklarını çırpmasıyla onun yüzüne baktım.

"İkra bebeğim iyi misin? neden bana sanki ilk defa birini görmüş gibi bakıyorsun? "

Diye sordu. İyi ama ben  zaten ilk defa bu kızı görüyordum.

"Zaten sizi ilk defa  görüyorum. Hem benim ismimi nerden biliyorsunuz?" Diye tekrardan bir soru yönelttim karşımda ki kıza.

Kız hayretle yüzüme baktı.

"Ohooooo İkra kuzum sen yine uçmuşsun. Ben Hira tanımadın mı? Hani en yakın arkadaşın. E yuh artık yine mi ?"

Ben öylece karşımdaki kızın yüzüne bakarken bir anda kızın söylediği kelimeye takılı kaldım. Bu durumu tekrar yaşamış olamam herhalde. Ki yaşamış olsam hatırladım değil mi?
Şaşkınlığımı gizleyemedim.

"Pardon! yine mi derken bu sürekli olan bişey mi ?Hem ben ne zamandan beri burdayım?"

diyerek art arda sorularımı telaşla sıraladım . Sonra aklıma yine, yeni yeni şeyler gelerek onlari da sıralamaya başladım

"Hem en son  ablamla,  annemi ve babamı karşılamaya gitmiştik. Ben de tam onların yanına gidecekken küçük bir çocuğa araba çarpacakken hemen oraya doğru koşup, çocuğu ittirip kendim arabanın altında kalmıştım. Nasıl olur da şimdi burda sağlam ve seninleyim? Hem ablam nerede burada olduğumu biliyor mu ?"

diye  sordum. Hira   bu sefer hiç bir duygu göstermeksizin yüzüme baktı.

" İkra kuzum sakin ol lütfen. Senin buraya gelmen bir ayı dolduruyor. Geldiğinden beridir hep hafızan gidip geliyor. Seni ben bulmuştum. Hatırlamıyor musun gerçekten?

Seni ilk gördüğümde kaldırımda öylece yattığını görmüştüm.  Hemen yanına koştuğumda seni yerde baygın halde bulmuştum. Etrafta hiç kimse yoktu o zaman.

Ben de o anki telaşla ne yapacağımı bilmiyordum. İlk aklıma gelen bizim kızlarla  hemen onları aradım. Sağ olsunlar hemen yanımıza gelmişlerdi. Ve seni hastaneye götürmüştük.