ÂRAF

7. BÖLÜM

Ben Miray ablanın yanına gittiğimde, bir adamla konuşuyor olduğunu gördüm.

İlk eşi diye düşünsem de, adamın Miray ablaya göre baya küçük olabileceğini düşündüm .

Tabi Miray abla o kadar da yaşlı görünmüyor ama yinede küçük olabileceğini düşünüyordum .

Ben öylece, ortalık bir yerde saçma bişeyi düşünürken, Miray ablanın bana seslenmesiyle başımı yerden kaldırdım.

Tabi kaldırdığım gibi de Miray ablanın yanında ki adamla göz göze geldik .

Ben biraz daha o adamın çimen renginde olan gözlerine dalmışken adamın hemen gözlerini çekip yere bakması bir oldu.

Ben şaşkınlıkla o adama bakakalmışken içimden,
"Acaba yanlış bişey mi yaptım endişeyle başını eğdi"
geçirmeden edemedim. Miray abla ,

" İkra canım neden orda dikilmişsin hadi gel yanımıza "

demesiyle, onlara doğru gitmeye başladım. Miray ablanın yanında ki çocuğa,
"gidebilirsin Kutay'cım"
demesiyle, Kutay denen adam yanımızdan ayrıldı. Miray abla bana dönerek,

" Evet İkra'cım. Sen az çok tahmin etmişsindir seni neden yanıma çağırdığımı "

dediğinde ben de hafifçe, onaylarcasına başımı salladığımda Miray abla lafa girerek,

" Şimdi İkracım. Öncelikle ne yaşadığını ,neden müslüman olmadığını bana anlatır mısın? sorun olmazsa tabi "

diye sorduğunda ben ilk tereddüte kaldım. Ama sonra, sorun olmayacağını düşünerek, hemen başımı sallayarak anlatmaya başladım.

" Abla öncelikle sana bunu söylemek istiyorum. Ben gerçekten buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyorum, bilmiyorum bile.

Buraya ilk geldikten önce, on yıldır konuşmadığım anne ve babamı umreden dönüşleri için havaalanına gittik ben ve ablam.

Küçük bir çocuğa tam araba çarpacakken ben de çocuğu kurtararak arabanın altında kaldım. Sanırım çok kötü bir şekilde de yaralandım. Neyse işte belki kızlar size anlatmıştır ablacım , ben kuran ve seccade görünce bayılıyorum. yaşadığım bir olaydan dolayı..

O gün kızları kendi bâğdımda tanımıyorken , Hira yanıma geldi ve beni tanıdığını, onun en yakın arkadaşı olduğumu söyledi.

Tabi içimde de öyle bir sıcaklık yayıldı ki Hira'nın en yakın arkadaşım olacağına dair...
Diğer kızlarda yanımıza gelince tanıştık yedik içtik sohbet ettik ve ardından eve doğru gittik.

Evin kapısına geldiğimizde kızlar bana ne olacağını söylemiştiler daha öncesinden.

İçeri girdiğimiz de duvar da asılı olan kuran , sehpanın üzerindeki seccadeyi görmemle bağırmaya başladım ve sonrasını da hatırlamıyorum tabi.

Ben o zaman bayıldığım da uykudayken annemin, babamın ve ablamın sesini duymuştum.

Sanki elimi tutmuş gibi hissediyordum ablamın.

Ablam o zaman bana yalvarıyor yakarıyor uyanmam için. Annem de ablama,
"harap etme geçecek bu günler, sabırlı ol"
gibi sözler söylüyordu ablama.

Ardından da babam bana kuran okumuştu... Ben her ne kadar onlara seslenmeye çaşlışsam bile bir türlü sesmi duyuramıyordum onlara..."

diye uzun uzun anlattım Miray ablaya bütün bunları ağlayarak.