ÂRAF

25. BÖLÜM

Baş Hekim bana bakarak

" Doktor Melis hemen benimle geliyorsunuz "

Dediğinde bende elimde ki dosyayı telaşla masaya koyarak baş hekimin arkasından gittim.

Baş hekimimiz dini inanışımıza çok saygı duyduğu için odasına girdiğinde kapıyı açık bırakarak bizi buyur ederdi.

Ben odaya girdiğimde ilk defa baş hekimin gülümsediğini gördüğüm için ağzım azıcık açık kalarak baş hekime bakıyor olabilirim.

Baş hekim

" Sizi çok tebrik ederim Doktor Melis. Bu hastamız çoğu hastaneye gitmiş lakin sizin teşhisinizi kimse koyamamıştı. Tekrardan tebrik ederim"

Dediğinde bende bu övgünün bende yarattığı etkiyle sadece baş hekime şapşal şapşal bakıyordum.

Sonunda kendime gelmem gerektiği aklıma gelince hemen kendimi toparlayarak

" Şey çok teşekkür ederim Allah razı olsun hocam "

Dediğimde baş hekim sadece gülümsemişti.

Almira'dan devam ediyor...

Melis'in çalıştığı hastane de olan baş hekimin beni aramasiyla çok mutlu olmuştum.

Çünkü bu demek oluyor ki yaklaşık bir ay Melis ile aynı ortamda çalışabilecektim .

Ben hastanede ki işlemlerimi yaparken psikolog olan arkadaşım Alisa yanıma gelerek

" Almira canım daha erken değil mi? Nereye gidiyorsun öyle "

Diye sorduğunda ben

" Alisacım başka bir hastaneden aradılar. Hastalarının psikolojik tedavi alması gerekiyormuş. Ben görevlendirildim. O hastaneye gidiyorum. Büyük ihtimal bir ay falan orda olurum "

Dediğimde Alisa başını sallayıp bana sarılarak başarılar diledi.

Ben odamda tek tük eşyalarımı topladıktan, evraklarımı hazırladıktan sonra yola koyuldum.

Hava çok güzel olduğu için dışarda yürümeyi tercih etmiştim.

Temiz havayı içime çeke çeke insanları inceliye inceliye adımlarımı atıyordum.

Ne garip dünya. Herkes burdan ne kadar da huzurlu sakin hayatından memnun gibi görünüyor. Kimse bilmiyor ki karşında ki insanın ne mücadele verdiğini ne acılar çektiğini..

Artık herkesin varı yoku iş, güç, para statü olmuş. Artık kendi dertlerinin bile farkında değiller.

İnsanlık nereye kadar böyle devam edecek bilmiyorum...

Bir anda içim hüzünle dolmuştu. İnsanların bu hallerine bir çare bulmak gerekiyordu.

Yol boyunca böyle düşüne düşüne ilerlerken ara sokakta bir ses duydum.

Sanki biri yardım istiyor gibiydi. Hemen adımlarımı o tarafa doğru yönlendirdiğimde yolun kesişmesinde bir kadınla adamı gördüm.

Olamaz adam öldürürcesine kadına tekme tokat girişmişti. Ne yapmalıyım diye düşünürken köşede kalın bir sopa gördüm.

Sopayı alıp tam adama doğru gidecekken son olan olay aklıma geldi.

Allahım ne yapacam ben şimdi. Bu adaletsiz dünya da adalet sağla yarabbim.

Bir tane meslek taşım vardı. O da benim gibi sokakta öldürürcesine vurulan bir kadın gördü.

Ona yardım etmek istedi. Yardım etti de. Ama ne yazık ki kazayla o şiddet uygulayan adamı da öldürmüştü.