57.Bölüm Gerçek

1.1K 96 59
                                    

Emeğe saygı olarak vote atmayı unutmayın. Çok kişi görüyorum
okuma listesine ekleyip de vote vermeyen...

Zühre ve çocukları içeriye girmişti.

Murat ve Tahir olanlardan habersizken diğerleri endişelenmeye başlamıştı.

N:Taahirr biz kalkalım hadi.
S:Hadii hadii kalkın gidin siz.
T:Nereye hayatım?
N:Eve gidelim benim çok uykum geldi hadi aşkım.

Kadın adamı elinden tutup bir çırpıda ayağa kaldırmıştı ama herşey için çok geçti.

Z:Tahirr oğlum.

Adam şaşkın bir şekilde karşısındaki yabancı kadına bakmıştı...

T:Pardon, nereden oğlunuz oluyorum?
Z:Yavrum benim.

Tahir'in yanaklarını sıkmıştı o bir terslik olduğunu anlamıştı. Hemen yüzünü onun ellerinden çekti.

Z:Sen benim oğlumsun, bunlar da kardeşlerin Şeyda ve Orhan.

Adam bu tanıdık isimleri duyunca yanındaki kadına baktı.

T:O mesaj atan kadın sen misin? Zühre yani.
Z:Evet oğlum, çok ulaşmaya çalıştım sana.
T:Nasıl ya anlamıyorum?
Z:Eee Saniye anlat bakalım!

Ortada derin bir sessizlik oluşmuştu. Tahir anlamsız bakışlarla ailesine bakarken bir kaç dakika sonra darmadağın olacağının farkında değildi.

S:Herşeyi öğrenmenin vakti geldi Tahir.

O an Nefes sevdiği adamın elini sıkıca tutmuştu.

T:Nefes?
N:Oo-tur aşkım.

Kadının gözleri dolmuş ve sesi titremişti. Birazdan olacaklardan sadece iki kişi habersizdi... Murat ve en önemlisi Tahir. Onlar da masadaki boş sandalyelere oturmuşlardı. Saniye derin bir nefes alıp herşeyi baştan sona anlatmıştı. Adamın gözlerinden yaşlar süzülürken bu yaşına kadar gerçek sandığı ailenin bir "yalan" olduğunu anlamıştı. Bir yandan bunca yıl annesi sandığı kadının anlattıkları canını çok yakmıştı. Öz babasının ölmesi, öz annesinin onu istememesi, istenmeyen bir bebek olması, bunca yıl saklanan koca bir yalan...

Aslında şuan en çok sevdiği kadına ihtiyacı vardı onun da bu kirli yalandan temiz ve bir o kadar masum çıkacağını düşünüyordu. Fakat aklına gelen onca mesajlardan sonra...

Ayağa kalktı ve masadaki tüm kişilere baktı.

T:Bunu benden neden sakladınız? Gerçekleri öğrenmeye hakkım yok muydu?
S:Böylesinin iyi olacağını düşündük.
T:Ve bunu herkes öğrendi değil mi? "Herkes" ve benden sakladınız!
Mu: ben bilmiyordum abi bilsem söylerdim sana.
T:Ya sen Nefes?

Kadın ne diyeceğini bilmiyordu...Adamın elinden tutmakla yetindi ama Tahir hemen elini çekmişti.

T:Sana diyorum Nefes! Birşey söyle.
N:Özür dilerim...
T:Ne zamandır biliyorsun?
N:Evlenmeden bir hafta önce.
T:Sana inanamıyorum Nefes! Herkesi anlarım ama sen... Hani birbirimizden birşey saklamak yoktu! Yalan yoktu hani? Ama sen sözümü bile tutamadın! Arkamdan iş çevirdin, yüzüme baka baka yalan söyledin! Ben kime güvenicem?
N:Tahir özür dilerim.
Z:Oğlum...
T:Sen sus Zühre yıllar önce beni terk edip başka adama gittin! Ne dememi bekliyorsun anne falan mı? Vicdan azabını falan mı rahatlamak istiyorsun?
Z:Çok erken evlenmiştim, cahildim.
T:Yazıklar olsun sana ve hepinize!

Sinirden ve üzüntüden ağzından çıkan kelimeleri seçemezdi.

T:Birde geçmiş karşıma oğlum diyorsun sen benim annem değilsin!
N:Tahir bir tanem...
T:Sen sus Nefes! Senden beklemezdim. Arkamdan vurdunuz be hepinize güveniyordum bana yalan söylemezler diyorum. Arkamdan iş çevirmezler onlar benim ailem diyordum.

Al YazmalımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin