Multideki şarkıyı açmanızı tavsiye ediyorum.
Başına bağladığı Al Yazması rüzgarda hafif dalgalanıyordu genç kadının. Kalemiyle defterine şu satırları yazmaya başladı.
"Mutluluk bu muydu? Mutluluk neydi ben bilmezdim. O vardı bir zamanlar, onu sevmiştim. Sevgi o muydu? Sevgi neydi? Çoşkun akan dere, sonbahar rüzgarıyla ürperen yapraklar, cama vurup dağılan yağmur damlaları... Bir yürek çarpıntısı... Sonunda çoşkun dere durulur, yapraklar kurur, dökülür, yağmur diner, güneş çıkardı. Sevgi neydi? Sevgi, sahip çıkan dost sıcak insan eli, insan emeğiydi.
Kadın çalan telefon sesi ile irkildi. Yan tarafta çimlerin üzerinde duran telefona baktı. Elindeki kalemi ve defteri bıraktı. Telefonu eline alıp açtı.
N:Efendim.
Ş:Neredesin kızım, İstanbuldan misafirlerimiz geldi.
N:Tamam geliyorum hemen.
Kadın oflayarak telefonu kapadı. Eline defterini alıp yazdıklarını gözden geçirip defterini, kalemini ve telefonunu çantasına koydu.
Çimenlerin üzerinden kalkıp eve doğru yol almaya başladı.
Aklında deli düşüncelerle yolda yürüyen kadın yan taraftan gelen arabayı farketmedi, arabayı süren adam da aynı şekilde dalgındı.
Son anda farkettiği için ani bir frenle durdu. Az kalsın araba Nefes'e çarpacaktı.
Tahir arabada derin derin nefesler alıyordu, Nefes ise olduğu yerde kalakalmıştı.
Tahir sinirle arabadan indi ve korku dolu gözlerle ona bakan kadının kolundan tuttu.
T:Lann! Aptal mısın? Salak mısın? Kör müsün? Sağına soluna baksana.
Nefes bir hamle ile kolunu kurtardı.
N:Öküüz! Asıl sen arabayı dikkatli kullan. Nereden aldın ehliyeti bit pazarından mı?
T:Bana bak benim sinirimi bozma vallaha kötü yaparım seni?
N:Ayy çok korktum.
T:Kızımm bak beni delirtme!
N:Delirsen nolcak?
T:Sen benim kim olduğumu biliyor musun?
N:Bilmiyorum kimsin? Üff bana ne ya kimsen kimsin.
T:Diklenme bana zaten tepem atık.
Nefes yerden taş aldı ve arabanın camına taş attı.
T:Lan lan naptın sen.
N:İyi oldu.
Nefes tam gidecekken Tahir kolundan tuttu.
N:Bıraksana kolumu.
T:Bunun hesabını vereceksin. Adın ne senin?
N:Adımdan sanane!
T:Peki Al Yazmalım. Uzun süre buradayım, şimdi işim var. Seni görünce seslenirim hesabını alırım.
N:Bana bak deli bana Al Yazmalım deme.
T:Deliyimdir.
N:Deli Oğlan. Bak birdaha karşıma çıkma arabanı çizerim bu sefer.
Nefes arkasını dönüp giderken Tahir arkasından;
T:AL YAZMALIM. diye bağırdı.
Sonra arabasına bindi ve ilerlemeye devam etti.
Tahir bir süre sonra abisinin arabasını görünce onların arkasına parketti. Valizini alıp içeri girdi.
Nefes yavaşça eve doğru yol alıyordu. Evin önüne gelince az önce kavga ettiği adamın arabasını görünce sinirlendi.
N:Ulaa Deli Oğlan! Karşıma çıkma demedim mi? Ne sen ne de araban. Görürsün sen şimdi.
Cebinden anahtarını çıkardı. Arabanın sol köşesini gitti ve boydan boya çizdi.
Gülümsedi ve eve girdi. Anahtarıyla kapıyı açtı. Üzerindeki ceketi çıkarıp askıya astı.
Ş:Kızım sen mi geldin?
N:Evet.
