Adopted

41

Pov Louis

Zuchtend pak ik mijn iphone van het kastje naast het vreselijke, oncomfortabele ziekenhuisbed. Ik leg mijn vinger op de home knop, maar ik kan hem niet ontgrendelen. 'Crap.' Mompel ik. Ik bekijk mijn wijsvinger en zie de grote snee die over mijn hele rechterhand loopt, ook over mijn wijsvinger. Dan maar met mijn code ontgrendelen. Ik staar naar de cijfers, maar herinner me mijn code niet. 'Dit meen je niet...' Zucht ik. Het enige wat ik nu kan doen is wachten op Harry. Hij komt me elke dag bezoeken om drie uur. Het is nu vijf voor drie. Harry en ik zijn opnieuw begonnen, als vrienden. Natuurlijk heb ik nogsteeds gevoelens voor hem, maar om direct weer een relatie met hem te beginnen.. Het is nu ook een week geleden dat ik te horen heb gekregen dat Jessy mijn halfzusje is. En hoe langer ik er over na denk, hoe meer ik vind dat ze op mijn andere zusjes lijkt.

Pov Harry

Met een glimlach stap ik door de gang. '307,309, 311...' Ik krijg nog een bredere lach op mijn gezicht als ik voor kamer 313 sta. Ik leg mijn hand op de klink en open de deur voorzichtig. 'HARRYWATISDECODEVANMIJNIPHONEOOKALWEER?!!!!!' Is de zin waarmee ik verwelkomt wordt. Ik zie frustratie in Louis' ogen. '2412...' Zeg ik een beetje verbaast. Ik ga naast het bed staan en zie hoe Louis de code intikt. Hij haalt opgelucht adem. 'Bedankt.' Zegt hij met een glimlach op zijn gezicht. 'Was je het vergeten?' 'Ja..' Zucht Louis. Ik kijk In Louis' ogen. Louis kijkt in die van mij. Een momentje lijk ik verdwaald, maar dan wend ik mijn blik af. Louis slaat zijn blik neer. Het gaat nog moeilijk worden om gewoon vrienden te blijven.