Adopted

44

Hijgend leun ik teken een lantaarnpaal. Ik kijk om me heen, het komt me hier zo bekent voor. Ondanks dat ik hier nog nooit geweest ben. Al de hele tijd heb ik het gevoel alsof ik aangestaard word. Maar er is niemand in de straat. Mijn ogen vallen op het huis men nummer 46. Het getal 46 hangt boven de verroeste brievenbus in gouden letters. Opvallend is dat de gevel van het huis er oud uitziet, lijkt de deur en de huisnummer gloednieuw. Voorzichtig leg ik mijn hand op de bordeauxrode deur. Langzaam glijd mijn hand naar beneden, tot op de deurklink. Ik verstijf als ik een auto hoor aankomen. Snel loop ik tot aan de hoek van de straat en verstop me. Zonder goede reden, want het is gewoon een krakkemikkige fiat. Voor een moment dacht ik dat Harry in de auto zat, maar het is een oude vrouw. 'Wat ben ik eigenlijk aan het doen...' Zucht ik. Volgensmij kan ik gewoon beter weer teruggaan. Ik begin te klappertanden, ook weer zo'n geweldig idee om in mijn pyjama te gaan.

*****

'Shit!' Vloek ik als ik merk dat mijn aaneenknoping van kledingstukken en lakens op de grond van de tuin ligt. Ik facepalm mezelf. Dan schiet het me te binnen dat Harry altijd het raam van de keuken laat openstaan. Ik grabbel de hoop lakens bij elkaar en loop naar het keukenraam. En ofcourse, het is dicht.

Pov Harry

Glimlachend aai ik door Louis zijn haar. Zijn hand glijd naar mijn hand. Ik verstrengel onze vingers en kijk hem aan. 'Ik geloof bijna niet wat er vanavond is gebeurd..' Fluisterd hij in zwoel mijn oor. 'Wees niet zo sexy Boo..' Fluister ik terug. Louis grijnst en zoent me zachtjes. Ik duw hem voorzichtig van me af en ga voor hem staan. Twijfelend pak ik zijn handen vast. 'Louis, ...ik hou van je. We hebben veel meegemaakt, goede dingen, slechte dingen.. Maar die slechte dingen waren misschien niet zo slecht. I-ik bedoel dat we een pauze hebben gehad. En tijdens die pauze heb ik veel nagedacht. En de enige conclusie die ik daaruit heb kunnen trekken, is dat ik niet zonder jouw kan. Ik heb je nodig.. Zonder jouw is mijn leven niets. Want jij bent mijn leven. En...' Ik word onderbroken door de deur die opengedaan word. 'Meneer Tomlinson, u mag naar huis.'

Shit, da was lang gelede he ;0