Dying Embers

Chapter Twenty

Chapter Twenty: Sealed

Araw ng Sabado. Plano naming magkikita sa isang store malapit lamang sa CSU, that's our meeting place. Tinitext ko si Jilliana para sabay kaming pumunta roon. Si Chance naman ay nag-insist na siya na ang susundo kina Henry at Nimbus. Jilliana is so slow when it comes to picking clothes to wear kaya naghintay ako sa apartment ko ng mga ilang minuto pa.

Habang naghihintay ay narinig ko ang tunog ng cellphone ko. Mabilis ko itong kinuha mula sa bedsheet sa pag-aakalang si Jilliana 'yon but I expected too much. Si Chance pala ang nag-text.

Chance:

Love, dito na kami. Saan na kayo?

I immediately type a reply to him.

To Chance:

Still here. Wala pa si Jilliana.

Pagka-hit ko ng send, saktong may bumusina mula sa labas. Kaagad akong tumayo mula sa pagkakahiga at binuksan ang glass door kung saan ang terrace. Nakita kong kumaway si Jilliana sa akin, kumaway ako pabalik sa kaniya bago ako pumasok at kinuha ang plaid square wide shoulder strap sling bag na tanging cellphone at charger lang ang laman.

She clucked her tongue at me nang makalapit ako sa kaniya. “Sigurado akong may magtatampo mamaya.” She said but I didn't get the hint of what she was trying to point out.

“Huh? Bakit naman?” Takang tanong ko.

But then, she just answered me with a shrug. Sumakay kaming pareho sa kanilang sasakyan kasama ang driver. Nasa likuran kami pareho ni Jilliana. Kinuha ko ang cellphone ko mula sa aking sling bag at nagtipa doon ng mensahe.

To Chance:

Papunta na kami dyan.

Wala pang isang minuto ng maka-receive ako ng reply mula sa kaniya.

Chance:

Ingat, mahal ko 😘

Napangiti ako nang mabasa ko ang mensahe niya. Unti-unti na akong nasasanay sa mga endearments niya sa akin pero ang pakiramdam ay parang bago pa rin sa akin. Everything feels new when it comes to him. New, but safe. It feels home and I feel protected. At kahit wala man siya sa tabi ko, nararamdaman ko siya dito. I can always feel his warmth. His embrace. And I like how he can make me feel the butterflies in my stomach.

Nakarating kami sa meeting place ng mga ilang minuto. Bumaba kaagad kami ni Jilliana sa sasakyan at sabay na tumungo sa store kung saan kami magkikita. Since, malapit lang kami sa school ay hindi maiiwasan ang mga estudyante rito. Siguro ay may ginagawang group projects, reports, o group activities. Marami ang napapatingin sa gawi namin ni Jilliana habang naglalakad kami. Mostly, boys whistling and messing around with us. Na-conscious tuloy ako. Pero buti na lang nakapasok na kaagad kami sa loob, luminga kami sa paligid at nandoon na nga ang tatlo sa long table. Ang dalawa — sina Henry at Nimbus ay kasalukuyang kumakain ng snacks. My eyes caught Chance. Nakasandal siya sa seat niya at tila nakikinig yata ng music gamit ang earphones niya. He is slowly nodding his head while tapping his fingers against the table, maybe following the rhythm of the music he's listening to. Napangiti ako.

Napalingon sina Henry at Nimbus sa amin at kumaway. Umalis naman sa pagkakasandal si Chance sa kaniyang seat at tinanggal ang isang wire ng earphone mula sa tenga niya nang mapansin ang pagdating namin at kaagad na nagtama ang paningin namin. All of them either wearing branded shirts, hoodie, and outdoor shorts. How nice seeing them like this. All carefree. Ngumiti ako sa kaniya. Nanatili niya akong pinagmasdan, but then I received a frown from him in return at doon ako natigilan at napakunot ang noo ko.