Beyond the Midnight Sun (Midnight Series #1)

Chapter 33

Chapter 33
Surprise

Pakiramdam ko ay hindi na mauubos ang mga luha ko sa gabing iyon. Lahat ng mga negatibong naisip ay tahimik kong nilunok at kinimkim sa sarili. Tahimik kong dinamdam kahit sobrang sakit, tila winawasak ang aking puso. Ngunit naisip kong kailangan pa ring ibuhos lahat ng sakit at hinanaing. Kailangang ibuhos upang maging mapanatag. I must say, I'm so lucky to have Al beside me.

Both my heart and mind was completely in chaos last night but filling his scent in my system while I was locked on his warm arms made my heart tranquil.

Hindi pa rin mawala sa isipan ko ang mga masasakit na paratang sa akin ni Tita Selena. Hindi ko alam kung totoo ba ang mga sinabi nito patungkol kay mama o gusto niya lang akong siraan dahil ayaw niya sa akin at gusto niyang maghiwalay kami ni Al.

Madaming katanungan ang bumagabag sa akin. Kilala niya si Mama? Totoo bang nangabit pa rin si Mama kahit alam niyang may asawa na noon si Papa? Nagsinungaling lang ba ito sa akin?

My chest heaved tightly. I was too preoccupied with the thoughts. Gusto ko nang matuldokan lahat ng mga mabibigat kong iniisip.

"I don't want to talk to her, Dad. Pinaniwala niya akong gusto na niyang makilala ang girlfriend ko tapos babastusin lang pala niya," iritadong sinabi ni Al nang tumawag si Tito William kinaumagahan. "I'm so disappointed in her. If she wants me to pursue Shana, sila na lang ang magsama. Sabihin mo Dad, wala akong pakealam sa kanila."

Iritado ang mukha ni Al nang binaba niya ang tawag at bumaling sa akin. Inangat niya ang itim na SWAT cap bago pinasadahan ng mga daliri ang buhok. Inamo niya ang mukha at pinungay ang mga mata sa akin. Nilapitan niya ako at mabilis akong pinatakan ng halik sa labi. I could feel his warm heavy breath.

"Are you alright, baby?" marahang tanong niya.

Ngumuso ako. He asked me about it countless times since last night until now.

"I'm already okay, Al. Don't worry about me." Ngiti ko.

Atleast, I'm a little bit okay. Hindi lang ganoong ka-grabe mula kagabi. Lutang at mabigat lang ang isipan ko dahil sa mga bumabagabag at nagbabadyang katanungan.

Tanggap ko na ayaw talaga sa akin ng Mommy ni Al at kahit ano sigurong gawin ko ay hindi talaga ako nito magugustuhan... kinamumuhian pa ako. It doesn't matter and it wasn't important for me, though. Medyo nalulungkot dahil ayaw niya sa akin para kay Al ngunit ang mahalaga naman ay matatag ang pundasyon ng relasyon namin ni Al at hinding-hindi kami maghihiwalay.

He stared at me darkly. "Are you sure?"

"Okay na nga ako, Al."

Ang kulit.

Umiling-iling siya at nagtagis ang kanyang panga. "I'm still wasn't sure if you're already okay. I want to know your thoughts, baby... I'm literally not okay about what happened last night. Hindi ko palalagpasin ang ginawa ni Mommy sa'yo."

Pinanatili ko ang pilit na ngiti sa aking labi. "I'm alright, Al," I assured him. "Hayaan mo na lang ang Mom mo. I understand why she's furious. She really liked Shana for you."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi at mariin akong tiningnan. "And I don't like her. Ikaw lang ang gugustuhin at mamahalin ko. I love you even more, baby. Even more."

I inhaled sharply. He wrapped his arms around my waist. Binaon niya ang mukha sa gilid ng aking leeg. I clasped my arms underneath his shoulders.

"I'm still fuming mad to my mom. Pagkatapos ng ginawa niya kagabi, gusto niya raw ako kausapin." His warm breath is grazing onto my skin. Ginawaran niya iyon ng maliliit na halik at inamoy.