"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 13.

13.
Κέικ.

Με ξύπνησε το τηλεφωνο.Δεν ξέρω ποιος ή τι ή γιατί αλλά είναι πολύ πρωί για να δω καν το κινητό μου.Με το ζόρι ανοίγουν τα μάτια μου.Τοσο πρωί είναι.

«Ναι;»λέω.
«Αδερφουλη.Καλημερα.»ακούγεται η φωνή της Χαράς από την άλλη γραμμή και σηκώνομαι γιατί όσο ξάπλα είμαι τόσο πιο πολύ νυστάζω.

Χθες μιλάγαμε με την Ελλη μέχρι αργά.Νομιζω ήταν μετά τις 2 το πρωί.
«Χαρουλα.Καλημερα»λέω και δεν μπορούσα να μην χασμουρήθω.
«Σε ξύπνησα;»ρωτάει και είμαι πια όρθιος.Πλησιαζω το παράθυρο και βλέπω απέναντι το δωμάτιο της Έλλης άδειο και το κρεβάτι στρωμένο.Τι ώρα ξύπνησε πια;

Και μετά ακούω έναν κόκορα από κάπου πιο μακριά.Τρομαχτικο.

«Δεν πειράζει.Τι κάνετε;Πως είστε;»ρωτάω.
«Καλά.Μας λείπεις»λέει και χαμογελάω.
«Και εμένα.Αλλα λίγο έμεινε.Ερχομαι»λέω.

«ΜΗΝ ΕΡΘΕΙΣ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ ΌΜΩΣ!!»φωνάζει από μέσα η Αλεξάνδρα.

Πήγα να της πω τι να σου φέρω ακριβώς από εδώ;Γάλα;Τυρί;Φρέσκα αυγά;

Τώρα ακούγεται η κοιλιά μου.Ουτε χθες έφαγα καλά και τώρα πεινάω.Οχι τίποτα ποιος ακούει την μαμά ότι έχω αδυνατίσει.

«Πως είναι όλοι εκεί;»
«Όπως τα άφησες.Δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα.»λέει η Χαρά.Αυτο δεν είναι κακό τελικά.Να μην αλλάζει τίποτα.Τωρα το συνηδητοποιησα αυτό.

«Ωραία.Σε κλείνω να παω να φάω πρωινό.Μιλαμε αργότερα.»
«Ενταξει Νικολή.Να προσεχείς και έλα γρήγορα»
«Θα έρθω.Και εσυ να προσεχείς που πατάς μικρή μου αδέξια.»
«Θα προσπαθήσω...»λέει με την γλυκιά φωνή της και το κλεινω.

Φοράω την χθεσινή μπλούζα και παω στην κουζίνα.Ευχομουν να ήμουν μόνος αλλά φυσικά και η ευχή μου δεν θα βγει αληθινή.

Ήταν όρθιος πάνω από το μάτι της κουζίνας και κάτι ανακάτευε.
«Καλημέρα»λέει όταν με βλέπει.

«Πάνω στην ώρα ήρθες για την ομελέτα.Ελα.Κατσε.»λέει χαρούμενος.Η καλύτερα χαζοχαρούμενος.

Κλασικά κάνει λες και δεν είπαμε τίποτα χθες.
Το κάνει συχνά αυτό.Λες και όλα είναι τέλεια.

Πλησιάζω και κάθομαι στο τραπέζι.Μονο και μόνο επειδή πεινάω.

Ακουμπάει το πιάτο με την ομελέτα μπροστά μου.Δεν θέλω να το παραδεχτώ αλλά φαινετε νόστιμη.

«Θα σου αρέσει.Θα δεις.»λέει και ξεκινάω να τρώω.

Ούτε αυτό θέλω να το παραδεχτώ αλλά είναι νοστιμη.