"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 26.

26.
Αντίο.

Αφήνω έξω μόνο τα ρούχα που θα βάλω αύριο το πρωί.

Τα έβαλα όλα μέσα στην τσάντα.Μονο αυτά που φοράω τώρα θα βάλω αύριο και είμαι εντάξει.

Αυτό ήταν λοιπόν.Τοσο ήταν.Παρακαλαγα από την αρχή να περάσουν γρήγορα οι μέρες και το έκαναν.Περασαν.Τωρα θα φυγω από αυτό το μέρος και δεν θα ξανάρθω ποτέ.Και επειδή κράτησε τόσο θα μοιάζει και λίγο σαν όνειρο.Σαν να το είδα στον ύπνο μου.

Αλλά έτσι πρέπει να γίνει.Δεν έχω δουλειά άλλο εδώ.Σε αυτό το σπιτι.Στο σπιτι του Σταύρου.Και πολύ έκατσα.Και πολλή ήταν  που ήρθα.Χαρη του έκανα για να τελείωνε όλο αυτό πιο γρήγορα.

Παω μέσα και ανοίγω τα φώτα αφού ήταν σκοτάδι.Δεν ήρθε ακόμα εκείνος.Ειπε θα πάει στην πόλη αλλά μάλλον πήγε μετά στο συνεργείο και αφού είχε δουλειά άργησε.
Ας κάνει ότι θέλει.Δεν με νοιάζει.Απο αύριο δεν θα ξαναδώ αυτά τα μούτρα που μου την σπάνε τόσο.

Από αύριο τέλος ο Σταύρος.

Ανοίγω το ψυγείο και βλέπω είναι σχεδόν άδειο.Θα πεινάσουμε πάλι.Αχ ποσό μου έχουν λείψει τα φαγητά της μαμάς.

Παίρνω ένα γιαούρτι που βρήκα και ξεκινησα να το τρώω μέχρι που τελείωσε.Μετα το πετάω και πλένω το κουταλάκι.

Θα πήγαινα πάλι στο δωμάτιο αφού πήγε αργά και δεν ήταν ότι έχεις να κανεις και τίποτα καλύτερο να πούμε εδώ πέρα αλλά χτύπησε το κινητό μου.Μηνυμα.Απο την Ελλη.

Είμαι έξω.Μπορεις να έρθεις δυο λεπτά;Δεν σε χαιρέτησα πριν.

Το πρώτο μήνυμα που μου έχει στείλει και μάλλον το τελευταίο.Δεν την κόβω αφού φύγω να μου στέλνει και συχνά.Βασικα καθόλου.

Βγαίνω στην αυλή αμέσως και την βλέπω εκεί.Ορθια με το κινητό στο χέρι.Να με περιμένει.Πρωτη φορά έγινε αυτό.Να με περιμένει εκείνη αντί να την περιμένω εγώ.

Περπάτησα μέχρι εκείνη και σταμάτησα μόνο όταν ήμουν απέναντι της.Εκεινη φόραγε μια ζακέτα γκρι που της ήταν τεράστια.Σιγουρα δυο νούμερα μεγαλύτερη.Τα μαλλιά ήταν ίσια πίσω και από ότι βλέπω μάλλον λίγο βρεγμένα.

«Έκανες μπάνιο;Θα κρυώσεις που βγήκες έτσι..»είναι το πρώτο πράγμα που λέω.
«Δεν παθαίνω τίποτα.»λέει και βάζει το κινητό της στην τσέπη της ζακέτας.

«Άρα αυτό είναι το αντίο»λέω.
«Αυτό είναι ναι.»
«Νόμιζα θα σε χαιρετούσα αύριο το πρωί.»σχολιάζω αφού περίμενα να έβγαινε να με χαιρετήσει.Τοσο μιλήσαμε την τελευταία εβδομάδα.