"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 12.

12.
Βραδινές συζητήσεις.

«Τόσο χάλια;»λέει στην άλλη γραμμή.
«Όχι και τόσο χάλια.Σιγα.Απλα μετράω τις μέρες,ώρες και δευτερόλεπτα να έρθω εκεί.Δεν βαριέσαι»λέω και εκείνος γελάει στην άλλη γραμμή.

Μίλησα με τον Παντελή και αμέσως ένιωσα καλά.

«Ίσως το έχεις δει το όλο θέμα λάθος.Εισαι εκεί με το σκεπτικό άντε να τελειώνουμε.Ισως πρέπει να χαλαρώσεις λίγο.Να μιλήσεις με τον Σταύρο.»
«Δεν έχουμε κάτι να πούμε»
«Αυτό λες αλλά δεν το εννοείς»λέει και βλέπω το φως να ανοίγει απέναντι στο διπλανό σπιτι,στο δωμάτιο της Έλλης.

Μετά αμέσως μπαίνει στο δωμάτιο.Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να κάθεται στο κρεβάτι της που τυχαίνει να έχω πολύ καλή θέα.

«Στο κάτω κάτω ποσό εμειναν;Έξι μέρες;Εκμεταλευσου τες»λέει ο φίλος μου στο αυτι μου.
«Και πως να το κάνω αυτό;»τον ρωτάω.

Η Ελλη απέναντι με το χέρι της πιάνει τον ώμο της και τον χαϊδεύε σαν να έκανε μασάζ στον εαυτό της.Το πρόσωπο της φενεται κουρασμένο για καποιο λόγο.Σαν πιασμένη.

«Κάτσε.Να.Μιλησετε.»λέει σιγά σιγά και η Ελλη απέναντι σηκώνεται και ανοίγει το ντουλάπι να πάρει ρούχα.Απο ότι βλέπω είναι καρε άρα θα είναι πιζαμες.

Τι;Θα αλλάξει τώρα;

«Δίκιο δεν έχω;»ακούω.
«Ναι ναι...»λεω.

Και μετά εξαφανίζεται.Ετσι ξαφνικά.Που πήγε τώρα;Λογικά στο δωμάτιο θα είναι.Θα έχει και άλλο που δεν φενεται από το παράθυρο.

«Σαν να μην ακούς...»λέει στο αυτι μου ο άλλος και την βλέπω πάλι να εμφανίζεται με τις πιζαμες τις.

Τώρα σκύβει μπροστά και ρίχνει όλα τα μαλλιά της κάτω και με μια βουρτα τα χτενίζει.Αυτο που φόραγε ήταν κοντό αλλά έτσι όπως σκύβει φαινεται ακόμα πιο κοντό.Δεν παραπονιέμαι βέβαια.Ενα ωραίο θέαμα δεν παύει να είναι ένα ωραίο θέαμα.

«Σου μιλάω ρε»η φωνή τώρα του Παντελή με τρόμαξε.
«Τι θες ρε;»
«Σου μιλάω και με γράφεις»
«Έχω μια δουλειά τώρα.Πρεπει να κλείσω»λέω και πλησιάζω στο παράθυρο για να έχω καλύτερη οπτική γωνία.
«Τι δουλειά;»
«Μια.Μιλαμε αύριο»
«Καλά.Γεια»λέει και το κλείνει.

Μόλις πετάω το κινητό στο κρεβάτι,σηκώνεται το κεφάλι της Έλλης και ενώ μαζεύει τα μαλλιά της πάνω γυρνάει και κοιτάει γύρω μέχρι που με είδε.

Ξαφνιάστηκε και μετά σήκωσε το χέρι της στον αέρα να με χαιρετήσει.Το έκανα και εγώ.