"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 40.

40.
Ένας μήνας.

Μίλαγε στο τηλεφωνο να δει τι ώρα έχει να φύγω σήμερα.Εγω καθόμουν με τον Μηνά.Εκεινος ήταν ήσυχος και διάβαζε το βιβλίο του ήσυχα ήσυχα.

«Τι διαβάζεις;»λέω αφού είναι μακριά και δεν βλεπω.Εκεινος δεν με κοίταξε στα μάτια αλλά κοιταζα πάνω,πράγμα που κάνει συχνά.
«Βιβλίο».Προφανως.
«Τι βιβλίο;»ρωτάω πιο συγκεκριμένα.
«Το Βιβλίο είναι υλικός φορέας γραπτού ή και εικαστικού περιεχομένου. Παγκοσμίως εννοείται ως βασική κατηγορία έντυπου λόγου και αποτελείται από αριθμό συνδεδεμένων τεμαχίων χαρτιού και εξωφύλλου. Βιβλίο αποκαλείται επίσης το σύνολο του περιεχομένου του αντικειμένου αυτού ως πνευματικό έργο. »

Οκ..
Όχι αυτό που εννοούσα.

«Εννοώ τι διαβάζεις.Το βιβλίο αυτό τι θέμα έχει.»λέω.
«Ταξίδι στο Ηλιακό σύστημα.Απο την ΓΗ στον Πλούτωνα σε 50 χρόνια.Του Σταμάτη Κριμιζή.Εκδοσεις Παπαδόπουλος.»λέει χωρίς να με κοιτάξει.Νομιζω και χωρίς να σταματήσει να διαβάζει.

Φενεται μεγάλο.Και βαρετό.

Μπαίνει η Ελλη μέσα τώρα.
«Τι έγινε;»ρωτάω.
«Δεν έχει τίποτα για σήμερα το βράδυ.Αυριο το πρωί έχει.»λέει.
«Αύριο,αύριο.Τι να κάνουμε»λέω.

Μια νύχτα ακόμα δεν πειράζει.Αλλωστε δεν θα παω απέναντι να κοιμηθώ.

«Μπορείς να κοιμηθείς εδώ απόψε και θα σε παω εγώ αύριο πρωί πρωί στην πόλη.Εκλεισα εισιτηριο άλλωστε από σήμερα.»
«Ηλπιζα να το πεις αυτό»λέω και πιέζει τον εαυτό της να χαμογελάσει.

Ήρθε λοιπόν αυτή η μέρα.
Η μέρα που γυρνάω σπιτι.
Νιώθω λες και είμαι πολύ καιρό εδώ.Κανα χρόνο.Μαλλον επειδή έγιναν τόσα σε αυτές τις δέκα μέρες.

Έρχεται και κάθεται δίπλα μου στον καναπέ.
«Χαιρέτησες τον Σταύρο;»
«Ναι.Αυτος πιο πολύ έλεγε τα δικά του.Εγω απλά τον άκουγα.Με αγκάλιασε και ολας.Το πιστεύεις;»λέω γιατί μου φενεται περίεργο.

Νωρίς θυμήθηκε να το παίξει μπαμπάς.

«Ξέρω ότι διαφωνείς αλλά ίσως είσαι λίγο,λιγουλάκι σκληρός.Ασχετως με το παρελθόν είναι καλός άνθρωπος»
«Ελλη μάλλον θες να μαλώσουμε μια μέρα πριν φύγω.»λέω αφού προς τα εκεί το πάει.
«Απλά λέω»
«Να μην λες.Ξερεις πως έχουν τα πράγματα.Στα έχω πει όλα»
«Και συμφωνώ μαζί σου σε σχεδόν τα πάντα,αλλά μπορεί να έχει μετανιώσει αλήθεια.»
«Έχει σημασία αν έχει μετανιώσει ή όχι;Αλλάζει κάτι;»την ρωτάω.
«Όχι.Δεν αλλάζει αλλά ίσως δεν το αξίζει όλο αυτό...»λέει.