"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 53.

53.
Τρίτη εβδομάδα.

«Λυπάμαι.Αληθεια.»λέει καθισμένος και καθαρός στην καρέκλα.
«Δεν έγινε και τίποτα»
«Ποπό ντρέπομαι τόσο πολύ...»λέει και τον πιστεύω.
«Δεν πειράζει αλήθεια.»λέω.

Κατουρήθηκε στο κρεβάτι του στον ύπνο του.
Άλλαξε αυτός και τώρα αλλάζω τα σεντόνια.

«Συγνώμη Νικόλα...λες και είμαι κανένας παππούς...»

Νιώθει άσχημα.Δεν μπορεί σχεδόν τίποτα να κάνει μόνος.Ντρεπεται και το καταλαβαίνω.

Όταν τελειώνω τον πιάνω από το μπράτσο και τον παω πάλι στο κρεβάτι.Τον ξαπλώνω.
«Κρυώνεις;»
«Ναι.Πολυ»λέει.

Ήρθε ο Σεπτέμβρης για τα καλά.

Παίρνω το σεντόνι του και τον σκεπάζω αλλά ίσως πρέπει να βρω κάτι πιο χοντρό.

«Θες τίποτα από μένα άλλο;»
«Όχι.Αρκετα έκανες.Αντε να ξεκουραστείς.Βγες καμία βόλτα αν θες.Ολη μέρα σπιτι θα πάθεις τίποτα»
«Θα είμαι στο σαλόνι.Αν θες κάτι φώναξε.»λέω.
«Εντάξει...»λέει και έχει κλείσει ήδη τα μάτια του και νομίζω τον πήρε ο ύπνος και ολας.

Δεν μπορώ να πιστεψω πως ήταν πριν από ένα μήνα και πως είναι τώρα.Μεγαλη διαφορά.Λες και είναι άλλος άνθρωπος.Εχει χάσει πολλά κιλά.
Και κάτι μου λέει ότι θα υπάρξει και χειρότερα.

                                         ***

       Μπορείς να βγεις λίγο στην αυλή;

Δεν περιμένω άλλο και σηκώνομαι από τον καναπέ και τρέχω έξω να την δω.

Η αλήθεια είναι ότι από τότε που ήρθε η μαμά της δεν την βλέπω τόσο συχνά.Και σίγουρα δεν μπορώ να παω από εκεί το βράδυ.

«Καλησπέρα.Μηπως είδατε πουθενά την κοπέλα μου;Αγνοείται»την πειράζω.
«Χα χα.Γελασαμε»λέει και έρχεται και με αγκαλιάζει.Βαζω και εγώ τα χέρια στην μέση της και την μύτη μου στον λαιμο της.
Ωραία είναι εδώ.

«Μου έλειψες...»λέει σιγά στο αυτι μου.
«Ποτέ θα φύγει η μαμά σου είπαμε;»λέω αν και δεν θα έπρεπε.
«Αύριο»λέει και σταματάω την αγκαλιά.
«Σοβαρά τώρα;Και ολας;»
«Και πολύ έκατσε...»λέει.

Α δεν θα τα πάμε καλά.
Εγώ πλάκα έκανα και αυτή φεύγει ακόμα δεν ήρθε;

«Ελλη πρέπει να της μιλήσεις.Δεν γίνεται εσυ πάλι να τραβάς τα πάντα.»
«Νικόλα μου αλήθεια βαρέθηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια.Αν θέλει ας φύγει.Κουραστηκα»
«Αν δεν μπορεί να κρατήσει τα παιδιά της ας μην σας έκανε!»φωνάζω τώρα γιατί νευρίασα.