"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 20.

20.
Μπλέξιμο.

Παίρνω ένα αχλάδι μόνο.

«Έλα.Κατσε να φας.»λέει ο Σταύρος όταν με βλέπει.
«Δεν θα φάω τώρα.Φευγω.»λέω.
«Φεύγεις που;»ρωτάει ενώ βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου.
«Στην Σαντα Ροζα θέλω αλλά προστοπαρων παω στο χωριό σου...»λέω.
«Για τρέξιμο;»ρωτάει και έχω βγει ήδη έξω.

«Πρόσεχε που πατάς!!»φωνάζει από μέσα και ξέρω τι ακριβώς εννοεί.Τα σκατα.Εδω έχει πολλά.

Κοιτάω την αυλή που είναι στην μέση των δυο σπιτιών αλλά τίποτα.Καμια Ελλη.Και από το δωμάτιο της έλειπε όπως κάθε πρωί.
Λογικά θα είναι με τον αδερφό της.

Χθες...
Όχι όχι.Δεν θα το σκεφτώ τώρα.Θα παω για τρέξιμο.Ναι.Αυτο θα κάνω.Ουτε Ελλη ούτε τίποτα.

Ξεκινάω λοιπόν και βάζω μουσική στο κινητό όταν μετά από λίγο χτυπάει.
«Ναι»λέω αμέσως αφού ξέρω ποιος είναι.
«Παρακαλώ;Γεια σας.Ψαχνω έναν φίλο μου μήπως τον έχετε δει;Είναι ξανθός,με γαλάζια μάτια έτσι ομορφουλης...λίγο ξεροκέφαλος.»λέει.
«Ναι Παντελή.Το καταλάβαμε.Χαθηκα.»λέω.
«Μόνο χάθηκες.Τι έγινε;Που είσαι;»ρωτάει.
«Μόλις βγήκα για τρέξιμο.»
«Μόνος;»
«Όχι με παρέα.Προφανως και μόνος.»λέω.
«Νευράκια έχεις»λέει και στρίβω κάπου αφού δεν πήγαινε ο δρόμος άλλο ευθεία.

«Δεν είμαι και πολύ καλά...»λέω.
«Ο Σταύρος;»
«Ο Σταύρος τα δικά του.Τα είπαμε χθες κάπως.»
«Είναι καλύτερα τώρα τα πράγματα μεταξύ σας;»με ρωτάει.
«Όχι Παντελή.Τιποτα δεν άλλαξε πάνω σε αυτό.Ακομα τις ίδιες μαλακιες δικαιολογίες λέει.»
«Τότε;»
«Τότε τίποτα.»απαντάω και τρέχω λίγο πιο γρήγορα τώρα.

«Τότε ποιο είναι το θέμα ρωτάω.Ειπες δεν είσαι πολύ καλά αλλά αφού δεν σε νοιάζει ο Σταύρος τότε κάτι άλλο είναι.»λέει.
«Τίποτα.Απλα ανυπομονώ να γυρίσω στην Σαντα Ροζα.»του λέω.
«Γιατί νιώθω ότι κάτι δεν μου λες;»

Παίρνω σωστές αναπνοές επειδή αρχίζω και λαχανιάζω.

«Βασικά είναι μια κοπέλα...»ξεκινάω να του εξηγήσω πως έχει το πράγμα.
«Όλα κάπως έτσι ξεκινάνε.Για πες...»λέει ενώ γελάει.

                                          ***

«Μάλλον το μέρος φταίει.Δεν έχει απόλυτος τίποτα ενδιαφέρον και για αυτό.»του εξηγώ προσπαθώντας να βγάλω νόημα.

Σταμάτησα το τρέξιμο και ήρθα ούτε εγώ ξέρω που, έτσι τώρα γυρνάω.Αν δεν χαθώ.

«Ναι βρε.Και λέει το μυαλό σου αφού δεν έχει κάτι να απασχολησω τον εαυτό μου ας σκεφτώ όλη μέρα την Ελλη...»με κοροϊδεύει.
«Δεν σου είπα ότι την σκέφτομαι όλη μέρα.Ηρεμησε εσυ.»
«Σίγουρα μόλις ξυπνάς την ψάχνεις από το παράθυρο σου έτσι;»λέει και γελάει.
«Ούτε καν!»λέω.