"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 22.

22.
Κάτι σαν Σούπερμαν.

«Το έφτιαξα...»λέω και σκούπιζα τα χέρια μου με ένα πανί που βρήκα εκεί.
«Με κοροϊδεύεις έτσι;Και ολας;»κοιτά σοκαρισμένος.
«Ναι Σταύρο.Μην το κανείς θέμα.Μαλλον εσυ δεν είσαι πολύ καλός στην δουλειά σου.»του λέω.
«Απλά αργω λίγο να τα φτιάξω αλλά το κάνω.Θελω τον χρόνο μου.»λέει και σκύβει κάτω από ένα αμάξι να δει τι έχει μάλλον.

Ο Γκόλντεν έρχεται δίπλα μου τώρα και σκύβω να παίξω μαζί του.

«Τι ώραια που ήρθες»λέει κάτω από το αμάξι.
«Δεν ήρθα για σένα.Μην χαιρεσαι.Ηρθα επειδή βαριόμουν.»του λέω.

Η Ελλη μετά το πρωινό δεν την έχω ξαναδεί.Οι κουρτίνες στο δωμάτιο της είναι κλειστές,δεν ακούω μουσική να βγαίνει από εκεί ούτε τίποτα.Ηθελα να της εξηγήσω αλλά μετά τι να της εξηγήσω ακριβώς;

«Το ξέρω ότι δεν ήρθες για μένα.Χαρηκα που είσαι εδώ.Οποιος και να είναι ο λόγος.»λέει.
«Μην χαιρεσαι.Ετσι και αλλιώς σε λίγες μέρες φεύγω.»
«Το ξέρω.Το ξέρω.Και δεν θα ξαναέρθω στην Σαντα Ροζα.Μην ανχωνεσαι.Δεν θα με ξαναδείς.Ετσι και αλλιώς θα είναι καλύτερα για σένα έτσι...»λεει.
«Γιατί;Κατάλαβες ότι δεν αξίζεις να έχεις παιδί;»λέω.

Άργησε αλλά πάλι καλά που το κατάλαβε.

«Ίσως ναι.Δεν αξίζω.Και ίσως για αυτό με τιμωρεί ο θεός.»λέει.
«Τι θες να πεις;»ρωτάω αλλά ακούγεται μια κόρνα από έξω.

«Πήγαινε να δεις.Οταν κάποιος κορνάρει  έξω είναι για δουλειά.Παρε το αμάξι δες τι θέλει και πες του από εβδομάδα επειδή έχω πολύ δουλειά αυτές τις μέρες.»λέει από κάτω.
Παραγνωριστήκαμε μου φενεται.
«Καντο εσυ.Δικο σου συνεργείο είναι.»
«Νικόλα σε ικετεύω.Πνιγομαι.Ειπες θα βοηθήσεις.Βοηθα.»λέει.

«Καλά...»λέω αφού έτσι θα σταματήσει να μιλαει.

Ο Γκόλντεν τρέχει πρώτος έξω και μετά από λίγο βγαίνω και εγώ.Δεν περίμενα την Ελλη εδώ.Ηταν κάτω και χάιδευε τον Γκόλντεν.Φτιαχνω τα μαλλιά μου λίγο με το χέρι και πλησιάζω.

«Ελλη;»λέω και σηκώνεται.Πεφτει το πιγούνι κάτω από το σοκ.Λες και είδε φάντασμα κάνει.

«Νικόλα;Τι κανείς εδώ εσυ;Εσυ δεν έρχεσαι εδώ;»λέει.

Οκ...
Άρα ήρθε με το σκέπτικο ότι δεν θα με δει.
Ωραία.
Είπα και εγώ.Για μένα ήρθε;
Που τέτοια τύχη.

«Ήρθα σήμερα.Τι κανείς εδώ;»
«Έφερα τον Μπενιτο.Μαλλον χάλασε το μπουζί.Φερεται περιεργα.Πιο περιεργα από ότι συνήθως δηλαδη..»εξηγεί.
«Οκ.Θα το αλλάξω και έλα αύριο να το πάρεις.»της λέω.