"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 48.

48.
Πρώτη εβδομάδα.

Κάθεται στον καναπέ και ανοίγω την τηλεόραση.

«Δεν νιώθω καλά...»λέει και κρατάει το στήθος του.
«Θες μορφίνη;»τον ρωτάω.

Ο γιατρός είπε ότι όταν θα πονάει πολύ και δεν θα αντέχει να του δώσω μορφίνη.

«Όχι.Δεν πας να μαζέψεις τα πράγματα σου σιγά σιγά...»λέει.
«Δεν άκουσες πριν που είπα δεν φεύγω;»ρωτάω.

Αφού φάγαμε και η Ελλη έφυγε,ήθελε να κάτσει να δει τηλεόραση.

«Νικόλα σοβαρολογώ»
«Και εγώ»απαντάω.
«Νικόλα άντε στην οικογένεια σου.Δεν χρειάζεσαι να κάτσεις εδώ.Δεν σε θέλω εδώ.»λέει.
«Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα»λέω και σηκώνω τα ποδια του για να κάτσει ξαπλωμένος στον καναπέ.Ειναι αρκετή ώρα ξύπνιος και θα έχει κουραστεί σίγουρα.
«Μην με κανείς να φωνάξω»λέει.

Ναι.Σιγα μην μπορείς.

«Σταύρο παω να κάνω ένα μπάνιο.Θες τίποτα;Μπορείς να κάτσεις για λίγο μόνος;»ρωτάω.
«Θέλω να φύγεις»

Δεν καταλάβαινε στην αρχή ούτε τώρα καταλάβαινει μάλλον.

«Δεν.Φευγω.Μην με κανείς να επαναλάβωμε επειδή βαριέμαι.»του λέω.

Αφήνω το τηλεχειριστήριο κοντά του για να μην χρειαστεί να σηκωθεί όσο θα κάνω μπάνιο.

«Δεν χρειάζεται να με συγχωρέσεις επειδή έμαθες ότι είμαι άρρωστος.Δεν το θέλω αυτό.Δεν θέλω να μου φέρεσαι καλά για αυτόν τον λογο»λέει.
«Ποιος είπε ότι σε συγχωρεσα;»ρωτάω τώρα αφού εγώ ποτέ δεν το είπα αυτό.

Κοιτάει απορημένος.
«Δεν το έκανες;»λέει μετά.
«Φυσικά και όχι.»λέω.

Δεν μπορώ να πω ότι χάρηκε με αυτό αλλά σίγουρα δεν στεναχωρήθηκε.Δεν ξέρω αν το προτιμάει αλλά για μένα δεν αλλάζει τα όσα έγιναν.Το παρελθόν δεν αλλάζει.

                                      ***

«Δηλαδή το αποφάσισες»λέει ο Μαριος στην άλλη γραμμή.
«Ναι.Θα κάτσω.»λέω.

Το σκέφτηκα και το ξανασκέφτηκα.
Αυτό μου βγαίνει να κάνω,αυτό θα κάνω.

Ίσως το κάνω για τους λάθος λόγους ίσως όχι.Δεν ξέρω.Απλα νιώθω μέσα μου ότι πρέπει να το κάνω.

«Αν είναι αυτό που θες»
«Νομίζω είναι»απαντάω.
«Τότε μια χαρά.Εχεις και την Μέρσε αυτήν την φορά άρα δεν θα νιώθεις μόνος.»λέει και σηκώνω ο κεφάλι μου να την δω που είναι παρκαρισμένη έξω.