"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 3.

3.
Αλήθεια.

«Αυτός εκεί πουλάει χοτ-ντογκ.Νικολα πήγαινε να μας πάρεις....»λέει η Αλεξάνδρα δίπλα μου.
«Τι είμαι εγώ;Δεν μπορείς μόνη;»της λέω.
«Έλα αδερφουλη από άλλο πατερούλη....»παρακαλάει δίπλα μου.

Δεν με ενοχλεί που το λέει η Αλαξανδρα.Το έχω συνηθίσει.Δεν είναι και ψέμματα άλλωστε.Εχουμε άλλον πατέρα.Ειναι αδερφή μου επίσης και όλο τέτοια λέει.Δεν την νοιάζει ποιος πληγώνεται ή ποιον προσβάλει.Οχι ότι με προσβάλει.

Επειδή έχω ένα επίθετο δεν σημαίνει ότι είμαι και γιος του.

«Δεν είναι πολύ ωραία;Μαρεσει πολύ αυτό με την φωτιά που σκέφτηκαν»λέει η Χαρά από την άλλη μεριά.
«Ναι Χαρουλα.Ωραιο είναι.»της λέω και της γελάω.

Η Χαρά και η Αλεξάνδρα ειναι σαν το άσπρο και το μαύρο αν και αδερφές.Η μια είναι ήρεμη και χαμηλών τόνων και η άλλη σίφουνας.

Καμία φορά ανησυχώ για αυτές.Πιο πολύ για την Χαρά γιατί την Αλεξάνδρα δεν την φοβάμαι.Καμια φορά παρά είναι καλή.Καμια φορά δεν μπορεί να πει όχι και νιώθω ότι κάνει και πράγματα που δεν της αρέσουν.

«Παω να σας πάρω εγώ χοτ-ντογκ»λέει η Χαρά και σηκώνετε και πέρπαταει μέχρι εκεί.
«Έχεις λεφτά;»της φωνάζω.
«Έχω.Μου έδωσε ο μπαμπάς!»λέει εκείνη.

Ο Κωστακης σηκώνεται από την θέση του και κάνει νόημα στην Αλεξάνδρα να κάνει πιο κει και αυτή αφού αναστενάζει,το κάνει.Και έτσι αυτός είναι εκείνος που κάθεται δίπλα μου.

Κάτι θα θέλει.Τοση ώρα με κοιτάει περιεργα.

«Τι θες ρε»λέω.
«Σε είδα χθες να βγαίνεις από το σπιτι της Μαρίας...»λέει σιγά μην ακούσει η άλλη δίπλα.
«Α ναι;»
«Ναι»λέει.
«Και;»
«Και η Μαρία είναι 25 χρόνων.»λέει και σηκώνει τα φρύδια του λες και τι μου είπε ας πούμε.
«Και;»ξαναλέω.
«Και εσυ είσαι 19»λέει.
«Και;»ξαναρωταω αφού δεν ξέρω που θέλει να καταλήξει.

«Εννοώ είστε μαζί;»
«Όχι»λέω.
«Τότε;»ρωτάει.
«Θες λεπτομέρειες....;»τον ρωτάω.

Αυτός κουνάει το κεφάλι του και φωνάζει.
«Βρε μπράβο.Δεν στο είχα.»λέει.
«Τι δεν του είχες;»ρωτάει η Αλαξανδρα τώρα.
«Έφερα τα χοτ ντογκ σας»λέει η Χαρά και χαιρομαι τόσο που ήρθε αυτήν ακριβώς την στιγμή.

Δίνει το πρώτο σε εμένα.
«Ευχαριστώ Χαρά μου»λέω και μετά πάει στην Αλεξάνδρα και τέλος στον Κωστακη.

«Εύχαριστω Μωρό»λέει εκείνος και δεν χάνει χρόνο.Αρχιζει να το τρωει και με δυο δαγκωματιές το καταβρόχθισε.